သူမ်ားေရးထားေျဖေပးထားတာကို..ျပန္လည္ကူးယူတင္ျပထားျခင္းျဖစ္ပါသည္
၁. ပဌမရႈေထာင့္
သမၼာက်မ္းစာေတာ္ျမတ္ အျမင္ (Biblical View)
၁) လုကာ ၂း၄၉… ညိဳးငယ္ေၾကာင့္ၾကစိတ္ႏွင့္ မိဘတုိ႔သည္ ေမာင့္ကိုရွာၾကျပီဟု ဆိုေသာ္ ေယရႈက မိဘသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္အကၽြန္ပ္ကို ရွာပါသနည္း၊ အကၽြႏ္ုပ္သည္ အဘ၏အိမ္၌ ေနရသည္ကို မသိပါသေလာဟု ေျပာဆိုလွ်င္ သူတို႔သည္ ထိုစကားကို နားမလည္ၾက။ ထို႔ေနာက္ ေယရႈသည္ မိဘတို႔ႏွင့္အတူသြားသျဖင့္ နာဇရက္ျမိဳ႔သို႔ ေရာက္၍ သူတို႔စကားကို နားေထာင္လွ်က္ေနေလ၏။
ထိုအေၾကာင္းအရာ အလံုးစံုတို႔ကို မယ္ေတာ္သည္ ႏွလံုးထဲ၌ မွတ္က်ံဳးေလ၏။ ေယရႈသည္လည္း အစဥ္အတိုင္း ၾကီး၍ ပညာတိုးပြားလွ်က္ ဘုရားသခင္ေရွ႔ လူတို႔ေရွ႔မွာ မ်က္ႏွာရေတာ္မူ၏…..
အထက္ပါက်မ္းပိုဒ္အရ သိရသည္မွာ…
(က) ေယရႈကဗိမာန္ေတာ္ကို “အဘအိမ္´´ စုေခၚဆိုသျဖင့္ အသက္ ၁၂ ႏွစ္သာ ရွိေသးသူ၊ မိဘႏွစ္ပါးကိုပင္ သူ၌အဘရွိေၾကာင္း၊ ထိုဗိမာန္ေတာ္သည္ပင္ အဘ၏ အိမ္ေတာ္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာဆုိလိုုက္ျခင္းသည္ သူ၏အဘမွာ ေကာင္းကင္ဘံု၌ရွိေတာ္မူေသာ အဘထာ၀ရဘုရား သခင္ျဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပလိုက္ျဖင္းျဖစ္သည္။
တိဗက္ျပည္မွ ျပန္လာျပီး အသတ္ခံရမည္စိုး၍ ဘုရားသားဟု လိမ္လည္ျပီးတရား ေစာခဲ့သည္ဆိုျခင္းမွာ အထက္ပါအရ လံုး၀မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ေခ်။ အဘယ္ျပည္ပ ခရီးမဆိုထားႏွင့္ ျပည္တြင္းမွာပင္ ဗိမာန္ေတာ္သို႔ ၀တ္ျပဳ႔ေသာ ၁၂ ႏွစ္သား အရြယ္ကပင္ သူ၏အဘမွာ ထာ၀ရဘုရားျဖစ္ေၾကာင္း၊ သူသည္ ဘုရားသားျဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားႏွင့္ေခ်ျပီ။
(ခ) သူ၏အဘသည္ လူပုဂၢိဳလ္ ေယာသပ္မဟုတ္။
(ဂ) နာဇရက္ျမိဳ႔၌ေန၍ ၾကီးျပင္းေၾကာင္း ထင္ရွားေနျပန္သည္။ (အျခားအရပ္သို႔မသြား)
(ဃ) ဘုရားသခင့္ေရွ႔၊ လူတို႔ေရွ႔မွာ မ်က္ႏွာရသည္ဟု ဆိုေသာေၾကာင့္( ဘုန္းၾကီးေရွ႔၌မဟုတ္ ) ထာ၀ရဘုရားသခင့္ေရွ႔၌ မ်က္ႏွာရျပီး ထာ၀ရဘုရား၏ တရားသာေဟာေၾကာင္း ထင္ရွား၏။
(င) အျခားဘုရားတို႔၏ တရားမ်ားကို မေဟာပါ၊ ေဟာခဲ့လွ်င္ ဘုရားေရွ႔၌ မ်က္ႏွာရလိမ့္မည္မဟုတ္။
၂) မႆဲ ၂း၂၃ ခရစ္ေတာ္ကို နာဇရက္လူဟူ၍ေခၚၾကလတၱံ႔ဟူေသာ ပေရာဖက္တို႔၏ ႏႈတ္ထြက္ႏွင့္အညီ နာဇရက္အမည္ရွိေသာ ျမိဳ႔သို႔ေရာက္၍ အျမဲေနေလ၏။
(က) လူအခ်ိဳ႔တို႔အတြက္ ခ်က္ျမဳပ္ႏွင့္ၾကီးျပင္းရာ ေဒသတူတတ္ေသာ္လည္း၊ အခ်ိဳ႔အတြက္မူ ခ်က္ျမဳပ္ ႏွင့္ၾကီးျပင္းရာ ေဒသသီးျခား ျဖစ္ေနတတ္သည္။ ထို႔အတူ ခရစ္ေတာ္သည္လည္း ဗက္လင္ျမိဳတြင္ ေမြး၍ နာဇရက္ျမိဳ႔တြင္ ၾကီးျပင္းေနထိုင္ခဲ့ေၾကာင္း ထင္ရွားသည္။ (အျခားေဒသသို႔မသြားေၾကာင္းထင္ရွား)
(ခ) နာဇရက္လူဆိုသည္မွာ နာဇရက္ျမိဳ႔တြင္ ၾကီးျပင္းက်င္လည္ေနထိုင္ေသာေၾကာင့္ ေခၚဆိုရျခင္းျဖစ္သည္။ နာဇရက္ လူျဖစ္မည့္အေၾကာင္းလည္း ပေရာဖက္အားျဖင့္ ေရွးမဆြကပင္ ၾကိဳတင္ေဟာၾကားခ်က္ပင္ျဖစ္သည္။ ေဟာၾကားထားသည့္အတိုင္း နာဇရက္သားမွန္း လူတို႔ကသိခဲ့ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေယရႈသည္ နာဇရက္ျမိဳ႔ ၌ၾကီးျပင္းေနထိုင္ေၾကာင္း ထင္ရွားသည္။ ( အျခားေဒသသို႔မသြားပါ)
(ဂ) ပေရာဖက္ႏႈတ္ထြက္ႏွင့္အညီ ဟုဆုိေသာေၾကာင့္ အေၾကာင္းမဲ့ ျဖစ္ပ်က္လာျခင္း မဟုတ္၊ ၾကိဳတင္ဗ်ာဒိတ္ ထုတ္ထားသည့္အတိုင္း ဘုရားသခင္၏ အၾကံေတာ္အရ နာဇရက္ျမိဳ႔ ၌ ေနထိုင္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။
(ဃ) အျမဲဟုပါရွိေသာေၾကာင့္ ဗက္လင္ျမိဳ႔မွ ေျပာင္းေရႊ႔ျပီး နာဇရက္ျမိဳ႔၌ အျမဲေနထိုင္ေၾကာင္းသိရသည္။ နာဇရက္ျမို႔သား ေယရႈဟုပင္ အမည္တြင္ခဲ့သည္။ (ထို႔ေၾကာင့္ အျခားေဒသသို႔အသြားပါ)
၃) မာကု ၆း၄ ေယရႈကလည္း ပေရာဖက္မည္သည္ကား မိမိျမိဳ႔၊ မိမိအေဆြေနရာ၊ မိမိအိမ္ မွတပ္း အျခားေသာအရပ္၌ အသေရ ရွိသည္ဟု ထိုသူတို႔အား မိန္႔ေတာ္မူ၏။
(က) ခရစ္ေတာ္သည္ လက္သမားသား၊ ကိုယ္ေတာ္တိုင္လည္း လက္သမားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူ၏ ေနရပ္တြင္ မိမိအေဆြအမ်ိဳး အၾကားႏွင့္ မိသားစု၌ အသေရမရွိ၊ အထင္ၾကီးမခံရ၊ မ်က္ႏွာမရေၾကာင္း၊ လူတို႔၏ စိတ္ေနသေဘာထား၊ သဘာ၀ တရားကို ေဖၚျပထား ပါသည္၊ သူအေဟာအေျပာ မေကာင္း၍ မဟုတ္ပါ၊ ရြာနားျမက္ရြာႏြား မစားျခင္းမ်ိဳးကို ေဖာ္ျပျခင္းပင္ျဖစ္ပါသည္။
မွတ္ခ်က္။ ။ ခရစ္ေတာ္သည္ လက္သမားဘ၀ ခံယူျခင္းျဖင့္ သူ၏ဖန္ဆင္းရွင္ဘ၀ ကို ပုိ၍ခိုင္လံုထင္ရွားေစသည္။ ဖန္ဆင္းရွင္ျဖစ္ေၾကာင္းကို သက္ေသထူျပေနျခင္းျဖစ္သည္။ လက္သမားဟူသည္ ျပဳမည့္အရာတိုင္းကို ဦးေႏွာက္၌ အရင္စိတ္ကူးၾကံဆျပီးမွ “ လက္ေတြ႔´´ အေကာင္အထည္ ေဖာ္တည္ေဆာက္ရသူမ်ား မဟုတ္ပါလား၊ ဘာမွမရွိေသာအရာကို ရွိလာေအာင္ ဖန္ဆင္းခဲ့ေသာ ဘုရား၏ ဖန္ဆင္းရွင္ ျဖစ္ျခင္းကိုက လူတို႔နားလည္ႏိုင္ေသာ အေနအထားအျဖစ္ လက္သမား လူပ္ျပခဲ့ျခင္းသာ ျဖစ္ေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း စနစ္က် ေသသပ္တိက်စြာ စၾကာ၀ဠာ ၾကီးကို ဖန္ဆင္းခဲ့သည္မွာ သဘာ၀က် လက္ရာေျမာက္လွေပသည္။
၄) မႆဲ ၆း၈-၁၅ အေၾကာင္းမူကား သင္တို႔အလိုရွိသမ် တို႔ကို သင္တို႔မေတာင္းမီ သင္တုိ႔ အဘသိေတာ္မူ၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ သင္တို႔ဆုေတာင္းရမည္မွာ ေကာင္းကင္ဘံု၌ ရွိေတာ္မူေသာ အကၽြႏု္ပ္တို႔၏ အဘ၊ ကိုယ္ေတာ္၏ နာမေတာ္ျမတ္အား ရိုေသေလးျမတ္ ရွိပါေစေသာ္၊ ႏိုင္ငံေတာ္တည္ေထာင္ပါေစေသာ္၊ အလိုေတာ္သည္ ေကာင္းကင္ဘံု၌ ျပည့္စံုသကဲ့သို႔ ေျမၾကီးေပၚမွာ ျပည့္စံုပါေစေသာ္။ အသက္ေမြးေလာက္ေသာအစာကို ယေန႔ေပးသနားေတာ္မူပါ၊ သူတပါးသည္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ကို ျပစ္မွားေသာ အျပစ္မ်ားကို အကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ လြတ္သကဲ့သို႔ အကၽြႏု္ပ္တို႔၏ အျပစ္မ်ားကို လြတ္ေတာ္မူပါ။ အျပစ္ေသြးေဆာင္ရာသို႔ မလိုက္မပါေစဘဲ မေကာင္းေသာအမႈအရာမွ ကယ္ႏႈတ္ေတာ္မူပါ။ အစိုးပိုင္ေသာ အခြင့္ႏွင့္ ဘုန္းတန္ခိုးေတာ္အာႏုေဘာ္သည္ ကမၻာအဆက္ဆက္ ကိုယ္ေတာ္၌ ရွိပါ၏။ အာမင္ဟု ဆုေတာင္းၾကေလာ။ သင္တို႔သည္ သူတပါး၏ အျပစ္ကို လႊတ္ေတာ္မူလွ်င္ ေကာင္းကင္ဘံု၌ ရွိေတာ္မူေသာ သင္တို႔၏အဘသည္ သင္တို႔၏အျပစ္ကို လႊတ္ေတာ္မူမည္၊ သင္တို႔သည္ သူတစ္ပါး၏ အျပစ္ကို မလႊတ္လွ်င္ သင္တို႔၏ အဘသည္ သင္တို႔၏ အျပစ္ကို လႊတ္ေတာ္မမူ။ အထက္ပါက်မ္းပိုဒ္အရသိရသည္မွာ….
က. ကၽြႏ္ုပ္တို႔အဘသည္ ခမည္းေတာ္ ထာ၀ရဘုရားသာျဖစ္သည္။ ( အျခားေသာဘုရားမဟုတ္)
ခ. ခမည္းေတာ္ဘုရားသည္ ေကာင္းကင္ဘံု၌ ရွိသည္ ( နိဗၺာန္၌ မဟုတ္)
ဂ.ထိုဘုရားသည္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ဆုမေတာင္းမီကပင္ ေတာင္းမည့္ဆုအေၾကာင္းကိုသိ ႏွင့္ေတာ္မူျပီးေသာ
သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္ရွင္ ဘုရားျဖစ္ေတာမူ၏။
ဃ. လူတို႔၏ ဆုေတာင္းျခင္းကို နားေညာင္းၾကားနာေသာ ဘုရားျဖစ္၏။
င. တိုင္တည္တမ္းမ ေခၚဆိုေတာင္းအပ္ေသာ နာမေတာ္ျဖစ္ေတာ္မူ၏။
စ. ထာ၀ရဘုရား နာမေတာ္ကို ရိုေသေလးျမတ္ရန္ သြန္သင္၏ ( အျခားဘုရား၏ အမည္နာမမဟုတ္)။
ဆ. ၎၏ ႏိုင္ငံေတာ္ကို ဤေလာက၌ တစ္သီးတျခားတည္ေထာင္ ေသာ ဘုရားျဖစ္၏( ေလာကီႏိုင္ငံေရး၊ ေလာကီႏိုင္ငံေတာ္မဟုတ္)။
ဇ. ေကာင္းကင္ဘံု၌ အလိုေတာ္ျပည့္စံုသကဲ့သို႔ ေျမၾကီးေပၚ၌၊ ဤေလာက၌ျပည့္စံုေစရန္ သြန္သင္သည္။( ေနာင္တမလြန္ဘ၀ အက်ိဳးသာမဟုတ္၊ ယၡဳပစၥဳပၸန္ မ်က္ေမွာက္ ဘ၀၏ အက်ိဳးျပည့္၀ျခင္းကိုပါ တစ္ျပိဳင္တည္း သြန္သင္သည္။)
စ်. ေန႔စဥ္စားေသာက္ရန္၊ ျပင္ဆင္ေပးေသာဘုရားျဖစ္၏၊ အဘယ္မည္ေသာ သိပၸံပညာရွင္ႏွင့္ ေတာင္သူလယ္ သမားတို႔က စပါးပင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ဖန္ဆင္းသည္ဟု ၾကားျမင္သိဘူးပါသလား၊ ဘုရားရွင္ကသာ ဣဒၶိ၀ိဒဉာဏ္ေတာ္ျဖင့္ ဖန္ဆင္း၍ လူတို႔ကမ်ိဳးစပ္၊ မ်ိဳးပြားစိုက္ပ်ိဳးၾကျခင္းမ်သာ ျဖစ္ေပသည္။ ဘုရားရွင္သည္ ေကၽြးေမြးေသာ အရွင္ျဖစ္သည္။
ည. လူ႕အျပစ္ကို လႊတ္ေပးပိုင္၊ စီရင္ပိုင္ေသာ ဘုရားျဖစ္သည္၊ မိတ္ေဆြကို မည္သူ အျပစ္တင္၍ မည္သူလႊတ္ပါသနည္း။ မိတ္ေဆြကိုတုိင္ အျပစ္လုပ္၍ မိတ္ေဆြဘာသာ အျပစ္တင္ျပီး ကိုယ့္အျပစ္ကို ကိုယ္တိုင္ အျပစ္လႊတ္ပိုင္ပါ၏ေလာ။
ဋ. အမူကိစၥျပႆနာ အ၀၀တို႔ကို အပ္၍ကိုးစားလွ်င္ မေကာင္းေသာအမူအရာ ရွိသမ်တို႔မွ ကယ္ႏႈတ္ေသာ ဘုရားျဖစ္ေၾကာင္း ေဟာေျပာေနသည္။ (မိမိကာယကံရွင္ အေပၚျပန္၍ ၀န္တင္ေသာ၊ တာ၀န္မယူေသာ၊ မကယ္ႏိုင္ေသာ ဘုရားအေၾကာင္းမေဟာ)
ဌ. အစိုးပိုင္ေသာ အခြင္႔ႏွင့္ ဘုန္းတန္ခိုးအာႏုေဘာ္သည္ ကမၻာအဆက္ဆက္တည္ေသာ ေၾကာင့္ မေန႔ ယေန႔ မေျပာင္းမလဲေသာ နိစၥခာ၀ရဘုရားျဖစ္၏။ ထိုဘုရားအေၾကာင္းကိုသာ ေယရႈခရစ္ေတာ္ အျမဲသြန္သင္ ေဟာေျပာေနခဲ့၍၊ သင္ျပေပးေန၏။ ( အျခားဘုရားအေၾကာင္းမေဟာပါ)။
ဍ. ကမၻာမည္မ် ေ၀ေ၀၊ ကမၻာမည္မ် အသစ္ျဖစ္လာလာ၊ ကိုယ္ေတာ္သည္ ကမၻာအဆက္ဆက္ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူ၏။ က်င့္၍ျဖစ္လာေသာ ဘုရားမဟုတ္၊ ဘုရားအေလာင္းအလွ်ာလည္း မဟုတ္ခဲ့။ နိစၥထာ၀ရ ဘုရားသခင္သာျဖစ္ခဲ့၏။ ကမၻာေ၀သည္ဆိုရာ၌ပင္ ထိုကမၻာကို ထာ၀ရဘုရား မဖန္ဆင္းထားပါက ကမၻာေ၀သည္ဟူေသာ ေ၀ါဟာရပင္ရွိလာမည္ မဟုတ္။ ကမၻာေ၀၍ ကမၻာအဆက္ဆက္တို႔ကို ထပ္ခါထပ္ခါ ဖန္ဆင္းျပီး၊ ကမၻာအဆက္ဆက္၏ ဘုရား။ ကမၻာကိုေ၀ေစေသာဘုရား။ ကမၻာကိုဖန္ဆင္း၍ ပိုင္သ အုပ္စိုးေသာ ဘု၇ားအေၾကာင္းကိုသာ ေယ႐ႈေဟာေျပာေတာ္မူသည္။ (အျခားဘုရားအေၾကာင္းမေဟာခဲ့ပါ)
ဎ. ထိုအရွင္သည္ မိတ္ေဆြကိုဖန္ဆင္းျပဳျပင္၍၊ ေရြးႏႈတ္ကယ္တင္ေတာ္မူေသာ ဘုရားသခင္ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မရွိေတာ့ေသာ၊ ေသ၍ေသျပီးေနာက္၊ ျပန္မရွင္ၾကေတာ့ေသာ၊ ဆုေတာင္းလွ်င္ နားမေညာင္းေသာ၊ လူမူေရးႏွင့္ပါတ္သက္ျခင္း မရွိလိုေသာ ဘုရားမ်ားထံတြင္ ဆုေတာင္းေနျခင္း မဟုတ္၊ အသက္ရွင္လွ်က္ တည္ရွိေတာ္မူေသာ ဘုရား၊ ကယ္တင္အရွင္ ေကာင္းကင္ဘုံရွင္ အဘထာ၀ရ ျမတ္စြာဘုရားသခင္တည္းဟူေသာ ဆုေတာင္းသံ နားေညာင္းအေျဖေပးေတာ္မူေသာ ဘုရားသခင္ထံတြင္ ဆုေတာင္းေစျခင္းသာျဖစ္သည္။ နိစၥထာ၀ရဘုရားထံတြင္သာျဖစ္၍( အနိစၥဘုရားထံတြင္မဟုတ္ပါ)။
၅) လုကာ ၁၄း၄၁ နတ္ဆိုးတုိ႔သည္လည္း ကိုယ္ေတာ္သည္ ခရစ္ေတာ္တည္းဟူေသာ ဘုရားသခင္၏ သားေတာ္ျဖစ္ေတာ္မူ၏ဟု ဟစ္ေၾကာ္လွ်က္လူမ်ားမွ ထြက္သြားၾက၏။
အထက္ပါက်မ္းပိုဒ္မွ သိရသည္မွ…..
နတ္ဆိုးမာရ္နတ္ စာတန္ကို ဘုရားရွင္က တိုက္ရိုက္မဖန္ဆင္းပါ။ လက္ဦးဖန္ဆင္းစက အဆင္းလွပ၍ ပညာစံုလင္ေသာ ေတာက္ပသည့္ ေကာင္းကင္တမန္ မိုးေသာက္ၾကယ္နံနက္သားေခၚ လူစီဖါသာျဖစ္သည္။ ဘုရားကိုအန္တု၊ ပုခံုးခ်င္းယွဥ္၊ ဖင္ထိုင္ခံု လုယူလို၍ သစၥာေဖါက္ေသာေၾကာင့္ ေဖါက္ျပန္ေသာ က်ဆင္းသည့္ စာတန္ျဖစ္လာရျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုစာတန္ႏွင့္ အေပါင္းအပါ ေကာင္းကင္တမန္ပ်က္ အားလံုးသည္ နတ္ဆိုး ၀ိညာဥ္ဆိုးမ်ားျဖစ္သြားၾကသည္။ အစဥ္အလာၾကီးေသာ ထိုစာတန္ အေပါင္းအသင္းတို႔သည္ နတ္ဆိုး၊ ၀ိညာဥ္ဆိုးအျဖစ္ လူတို႔၏ အားနည္းခ်က္ကို ခုတံုးလုပ္ကာ စိုးစံေနရာ ယူလာၾကရင္းက ကိုးကြယ္ခံမ်ား ျဖစ္လာၾကသည္မွာ ႏွစ္ပရိေစၧဒမနည္းလွေတာ့ျပီ။ ကမၻာဦးမွပင္ ဟုဆိုရေပေတာ့မည္။ ပူေဇာ္ပသႏိုင္က ေကာင္း၏။ မပူေဇာ္မပသႏိုင္က ခ်က္ခ်င္းခိုက္ေစတတ္ေသး၏၊ သူတို႔ပင္ ကၽြတ္ဖို႔၊ လႊတ္ဖို႔ကေ၀းေသးက ကၽြတ္ဖို႔လိုတာခ်င္းအတူတူ ကိုးကြယ္ေနရန္ပင္ မလိုေတာ့ပါ။ ကၽြတ္ေစမည့္ ပုဂၢိဳလ္ကိုသာ ရွာရန္လိုအပ္ေပသည္၊ ထိုနတ္ဆိုး၊ ၀ိညာဥ္ဆိုးမ်ားပင္ ေယရႈကိုခရစ္ေတာ္ျဖစ္ေၾကာင္း သိၾက၏၊ ဘုရား၏သားေတာ္ျဖစ္ေတာ္မူသည္ဟု သိၾက၏၊ ေယရႈသည္ ခရစ္ေတာ္ျဖစ္ေၾကာင္းကို ထိုနတ္ဆိုးတို႔ကပင္ ေထာက္ခံအသိအမွတ္ျပဳ႔ထားၾကသည္။ ၀န္ခံထားခဲ့ၾကျပီ။ မိတ္ေဆြအေနျဖင့္ ေယရႈကို ခရစ္ေတာ္ဟု လက္မခံႏိုင္ပါက ထိုနတ္ဆိုး၏ အသိညာဏ္ေလာက္ပင္ မတက္ပါလားဟု ထင္မိစရာ ျဖစ္ေနပါလိမ့္မည္။
၆) ေယာ ၅း၂၄ ငါအမွန္ဆိုသည္ကား ငါ့စကားကို နားေထာင္၍ ငါ့ကိုေစလႊတ္ေတာ္မူေသာ သူကိုယံုၾကည္ေသာ သူသည္ ထာ၀ရ အသက္ကိုရသည္ျဖစ္၍ အျပစ္စီရင္ျခင္းကို မခံရ ေသျခင္းမွ အသက္ရွင္ျခင္းသို႔ ကူေျမာက္ေသာသူျဖစ္၏။ အထက္ပါက်မ္းပိုဒ္အရသိရသည္မွာ….
က. ေယရႈခရစ္ေတာ္ကိုေစလႊတ္ေသာ သူမွာ ေကာင္းကင္ဘံုရွင္ ခမည္းေတာ္ျဖစ္၏။(ေျမကမၻာ တိဘက္ ဘုန္းၾကီးမဟုတ္ပါ)
ခ. ယံုၾကည္သူသည္ ထာ၀ရအသက္ကိုရ၏ဟု ဆိုသျဖင့္ အက်င့္က်င့္ျခင္းကိုဗန္းျပကာ ဘုရားကိုအန္တုေသာစနစ္ကို မသြန္သင္ပါ။ (ဗုဒၶတရားမဟုတ္)။
ဂ. ထာ၀ရအသက္ဆိုသည္မွာ… ျမဲျမံေသာ မအို၊ မနာ၊ မေသ ေသာ အသက္ျဖစ္သည္။ ထာ၀ရဘုရားကသာလွ်င္ ေပးႏိုင္၏၊ သို႔မွသာ သဘာ၀က်ေပေတာ့မည္။ ယုတၱိရွိမည္။ ထာ၀ရအသက္ဟုဆိုသျဖင့္ မျမဲေသာ သခၤါရ အသက္တ၀ဲလည္လည္ ျဖစ္ေနဦးမည္ အသက္မ်ိဳးမဟုတ္ပါ။( ထို႔ေၾကာင့္ ဗုဒၶတရားေတာ္ကိုေဟာေျပာစရာအေၾကာင္းမရွိပါ)
ဃ. အာမခံခ်က္ေပးသူျဖစ္သည္။ ( ၁တိ ၂း၄-၆)
င. အျပစ္စီရင္ျခင္းကို မခံရဟု အာမခံခ်က္ေပးသည္။ (အက်င့္ေၾကာင့္မဟုတ္၊ ဘုရားဘက္၍အသက္ရွည္ျခင္း အာမခံကိုရျခင္းျဖစ္သည္)။
စ. အသက္ရွင္ျခင္း သို႔ကူးေျမာက္ေသာ တရားျဖစ္သည္။ ၃၁ ဘံု ရွိအသက္သည္ ေသေနရ ေသာအသက္ျဖစ္သည္၊ ဘ၀ေျပာင္းရေသာ၊ ဇာတိေန၍ေမြး၊ နာ၊ အို၊ ေသေနရေသာ အသက္ျဖစ္သည္။ ယခုခရစ္ေတာ္ကို ယံုလွ်င္မူကား ထာ၀ရ အသက္ရ၏။ အို၊ နာ၊ ေသျခင္းတို႔မွ ကင္း၏။( အသက္ရွင္ျခင္းအေၾကာင္းျဖစ္၏၊ ေကာင္းကင္ဘံုေရာက္ေၾကာင္းတရားျဖစ္၏)
ဆ. ေစလႊတ္ခံရသူမွာ ေယရႈ၊ ဘုရားသားမွာ ထိုေယရႈပင္ျဖစ္သည္၊ သူ႕အားယံုလွ်င္ ထာ၀ရအသက္ကိုရ၏ဟု ဆိုထားသျဖင့္ ဗုဒၶတရားမွာ အျခားသူကိုႏိုင္၊ မလႊတ္ေပးႏိုင္ဟုဆို၏၊ ယၡဳခရစ္ေတာ္က ကယ္ျခင္း၊ လႊတ္ေပးျခင္း၊ လုပ္ေပးျခင္းျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ (ဗုဒၶတရားမဟုတ္)
ဇ. ထာ၀ရ အသက္ရသူသည္ မနာ၊ မအို၊ မေသ၊ လင္မယားမရွိ၊ ေသျခင္းႏွင့္ အစဥ္ကင္းလြတ္၏။ ေမြးျခင္း ဇာတိတဖန္ေနရျခင္း မရွိ။ သံသရာျပတ္၏။ ထာ၀ရဘုရားနည္းျဖစ္၏။ ( ဗုဒၶနည္းမဟုတ္)
စ်. ယံုၾကည္ေသာသူသည္ အျပစ္စီရင္ျခင္း မခံရဟူေသာေၾကာင့္ စီရင္သာေသာ ထာ၀ရ ဘုရားသာျဖစ္သည္။ စီရင္သူက ယံုၾကည္သူကို မစီရင္ဟု ကတိျပဳ၏။ ေကာင္းသူကယ္မေကာင္းသူပယ္မည့္ သူကား ထာ၀ရဘုရားေပတည္း။ ေနာက္ဆံုးေသာတရားစီရင္ျခင္းက်မွ ေပၚလာမည္ျဖစ္၍ ထိုဘုရားသည္သာ “ တရားသူၾကီး´´ ျဖစ္ေတာ္မူ၏။ ေဟရွာ ၃၃း၂၂
ည.ေသျခင္းမွ အသက္ရွင္ျခင္းသို႔ ကူေျမာက္ေသာတရားျဖစ္၏။ ေသျခင္းဆိုသည္မွာ ထာ၀ရဘုရားႏွင့္ မိႆဟာယ ျပတ္ျခင္း၊ ဘုရားႏွင့္လူ ကြဲကြာျခင္း၊ အဖန္ဖန္ဘ၀ျဖစ္ျခင္း၊ ဆင္းရဲဒုကၡ ငရဲက်ျခင္းတို႔ျဖစ္သည္။ ၃၁ ဘံု၌ သံသရာလည္ျခင္းတို႔ျဖစ္သည္။ ဇာတိရွိ၍ ေမြး၍၊ နာျခင္း၊ ေသျခင္း၊ အိုျခင္း၊ စသည့္ျဖစ္ျခင္းတို႔သည္မက ေသ၍ ေသ၍ေနရျခင္းကိုကိုဆိုေပသည္။
အသက္ရွင္ျခင္းဆိုသည္မွာ လူႏွင့္ဖန္ဆင္းသူဘုရား ျပန္လည္သင့္ျမတ္ျခင္း၊ မိႆဟာယျပန္ျဖစ္ျခင္း၊ ျပန္လည္ေပါင္းစည္းျခင္း၊ ထာ၀ရအသက္ျဖင့္ မပ်က္ႏိုင္၊ မပုပ္ႏိုင္ေသာ နာမ္၀ိညာဥ္ ကိုယ္ခႏၵာ ပိုင္ဆိုင္ကာ၊ ထာ၀ရ နိစၥစည္းစိမ္၊ ထာ၀ရ နိစၥသုခ၊ ထာ၀ရခ်မ္းသား၊ ထာ၀ရကာလပါတ္လံုး ထာ၀ရ ဘုရားသခင္ႏွင့္ အတူထာ၀ရစံစားျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုအျဖစ္သို႔ေရာက္ရန္ ဘုရားသခင္က သားေတာ္ေယရႈခရစ္ေတာ္အားျဖင့္ ျပင္ဆင္ႏွင့္ခဲ့ျပီး။ သားေတာ္အားျဖင့္ေပးအပ္သည္။ သားေတာ္သည္ေသျခင္း မစၥဳမာန္ ကိုေအာင္ျမင္ျပသခဲ့ျပီး ထိုေသျခင္း မစၥဳမာန္ကိုေအာက္ျမင္ခဲ့ေသာ ခရစ္ေတာ္ကို ယံုၾကည္ျခင္းမွသာ ထာ၀ရ အသက္ရွင္ျခင္းသို႔ေရာက္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုေဒသနာသည္ ထာ၀ရဘုရား၏ ေဒသနာေတာ္သာျဖစ္ေလသည္။
မွတ္ခ်က္။ ။ဘုရားတို႔မည္သည္ မာရ္ငါးပါးကိုေအာင္ႏိုင္ရမည္မဟုတ္ပါလား…… ၇) ေယာ ၇း၁၆ ေယရႈကလည္း ငါေဟာေျပာေသာ ေဒသနာသည္ ငါ၏ေဒသနာမဟုတ္၊ ငါ့ကိုေစလႊတ္ေတာ္မူေသာ သူ၏ေဒသနာျဖစ္၏။
ေယာ ၆း၃၈ အေၾကာင္းမူကား ငါသည္ ကိုယ္အလိုသို႔ လိုက္ျခင္းငွာ၊ ေကာင္းကင္မွ ဆင္းသက္သည္မဟုတ္၊ ငါ့ကိုေစလႊတ္ေတာ္မူေသာသူ၏ အလိုေတာ္သို႔လိုက္ျခင္းငွါသာဆင္းသက္၏။
လုကာ ၂၄း၅၀ ထိုသို႔ ေကာင္းၾကီးေပးေတာ္မူစဥ္တြင္ တပည့္ေတာ္တို႔ႏွင့္ ခြါ၍ ေကာင္းကင္ဘံုသို႔ ေဆာင္ယူျခင္းကိုခံေတာ္မူ။၏
အထက္ပါတို႔မွသိရသည္မွာ…….
က. ခရစ္ေတာ္သည္ ေကာင္းကင္ဘံုမွ ဆင္းသက္သူျဖစ္၏၊ လူ႔ဇာတိလာခံျခင္းသာျဖစ္၏။
ခ. ေကာင္းကင္ဘံုမွ ေစလႊတ္သူခမည္းေတာ္၏ တရားေဒသနာကိုသာေဟာ၏။
ဂ. ေကာင္းကင္ဘံုသိုု႔ပင္ျပန္ၾကြ၏။ (နတ္၊ ျဗဟၼာဘံုသို႔မတက္၊ နိဗၺာန္သို႔ မ၀င္မေရာက္)။
ဃ.ေကာင္းကင္ဘံုသို႔ ေဆာင္ယူျခင္းခံရသျဖင့္ ေဆာင္ယူသူမွ ခမည္းေတာ္ထာ၀ရဘုရားသည္ျဖစ္သည္။
၈) ေယာ ၁၄း၁-၃ တဖန္ေယရႈက သင္တို႔ စိတ္ႏွလံုးပူပန္ျခင္း မရွိၾကႏွင့္၊ ဘုရားသခင္ကိုယံုၾကည္ေလာ။ ငါ့ကိုလည္း ယံုၾကည္ေလာ၊ ငါ့အဘ၏အိမ္ေတာ္၌ ေနစရာအခန္း အမ်ားရွိ၏၊ သို႔မဟုတ္လွ်င္ မဟုတ္ေၾကာင္းကို သင္တို႔အား ငါမေျပာပဲမေန၊ သင္တို႔ေနစရာ အရပ္ကိုျပင္ဆင္ျခင္းငွါ ငါသြြားရ၏၊ ငါသည္သြား၍ သင္တို႔ေနစရာအရပ္ကို ျပင္ဆင္ျပီးမွ တစ္ဖန္ျပန္၍ ငါရွိရာအရပ္၌ ရွိေစျခင္းငွါ သင္တို႔ကို ငါ့ထံသို႔ သိမ္းဆည္းမည္။
အထက္ပါက်မ္းပိုဒ္တို႔မွသိရသည္မွာ…….
က. ထာ၀ရဘုရားကိုသာယံုၾကည္ရန္ တိုက္တြန္းထား၏။( သဘာ၀တရားမဟုတ္၊ ဗုဒၶဘာသာ၌ ထာ၀ရဘုရားမည္သည္မရွိ၊ လက္မခံ၊ မယံုၾကည္ၾက)။
ခ. အဘ၏အိမ္ေတာ္ဟုဆိုေသာေၾကာင့္ ေကာင္းကင္ဘံုကိုသာ ဆိုလိုသည္။ ( နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း တရားမဟုတ္၊ ေကာင္းကင္ဘံုေရာက္ေၾကာင္းတရားသာေဟာ၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဗုဒၶတရားလားလားမ် မဟုတ္ပါ)။
ဂ. ယံုၾကည္သူမ်ားအတြက္ ခရစ္ေတာ္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ျပင္ဆင္ေပးေသာ အခန္းမ်ား ေကာင္းကင္ဘံုု၌ အဆင္သင့္ရွိေနရန္ ရွိထားႏွင့္ၾကျပီ။
ဃ. ထိုခရစ္ေတာ္သည္ ဒုတိယအၾကိမ္ တစ္ဖန္ၾကြလာမည္။ မိုးတိမ္စီးလွ်က္ တက္ၾကြသြားခဲ့သည့္ နည္းတူ ျပန္ၾကြလာလွ်င္လည္း မိုးတိမ္စီးလွ်က္ သံလြင္ေတာင္ေပၚ၌ ၾကြဆင္းလာမည္၊ ျပန္ၾကြလာလွ်င္ ကယ္တင္ရွင္အျဖစ္ မဟုတ္ေတာ့၊ တရားစီရင္သူ ( တရားသူၾကီး၊ ရွင္ဘုရင္) အျဖစ္ၾကြလာမည္။ ပုဂၢိဳလ္တပါးတည္း ႏွစ္ခါျပန္ၾကြလာမည့္ အျဖစ္ေတာ္မွာလည္း ထူးျခားခ်က္တရပ္ျဖစ္သည္။
င. ယံုၾကည္သူတို႔ကို သိမ္းဆည္းမည္၊ မ်က္စိတမွိတ္ လွ်ပ္တျပက္အတြင္း ပုပ္ပ်က္တတ္ေသာ ခႏၵာမွ မပုပ္ပ်က္တတ္ေသာ ခႏၵယေတာ္သို႔ ေျပာင္းလဲေပးမည္။ ေကာင္းကင္ဘံုသို႔ ခ်ီေဆာင္သြားမည္။ (နိဗၺာန္မဟုတ္၊ ၃၁ ဘံုမဟုတ္ ၁ ေကာ ၁၅း၅၂)
၉) ေယာ ၁၄း၆-၆ ေယရႈက ငါသည္ လမ္းခရီးျဖစ္၏၊ သမၼာတရားလည္းျဖစ္၏၊ အသက္လည္းျဖစ္၏၊ ငါ့ကိုအမွီ မျပဳလွ်င္ အဘယ္သူမွ် ခမည္းေတာ္ထံသို႔ မေရာက္ရ။
အထက္ပါက်မ္းပိုဒ္တို႔မွသိရသည္မွာ…….
က. ေယရႈ၏ ခမည္းေတာ္မွာ ထာ၀ရဘုရားသခင္ျဖစ္ေၾကာင္း သိခဲ့ရျပီ။
ခ. ေကာင္းကင္မွ အသံျပဳ စကားေျပာေသာအသံရွင္မွာ ခမည္းေတာ္ထာ၀ရဘုရားသခင္ျဖစ္သည္။
ဂ. အမႈေတာ္စတင္ရန္ျပင္ဆင္ျခင္း၊ အစအဦး၌ ေယာဒါန္ျမစ္၌ ႏွစ္ျခင္းမဂၤလာခံယူစဥ္က ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေစလြတ္ေသာသူကိုယ္တိုင္က အမူထမ္းရန္အတြက္ ျပင္ဆင္ေရြးခ်ယ္ေသာ အခါ ေရြးခ်ယ္ဘိသိပ္ေပးေၾကာင္း သိရသည္။ ထိုဘုရားမွာ ေကာင္းကင္ဘံုမွ ထာ၀ရဘုရားသခင္ပင္ျဖစ္သည္။။( တိဗက္ျပည္မွ လူဘုန္းၾကီး တစ္ပါးပါး၏ ေစလႊတ္ျခင္းမဟုတ္၊ ေရြးခ်ယ္ျခင္းမဟုတ္)
ဃ. ေယရႈ၏ စကားေတာ္ကို နားေထာင္ရမည္ဟု ပညာတ္ေတာ္၊ အမိန္႔ေပးေတာ္မူေသာဘုရားသည္။
င. မိမိကိုယ္ကိုမိမိ ဘုရားသားျဖစ္သည္ဟု ေျပာခဲ့ျခင္းမွာ လိမ္ညာဖန္တီးျခင္းမဟုတ္။ ေကာင္းကင္ဘံုမွ အသံေတာ္အားျဖင့္ ဤသူကားငါႏွစ္သက္ ျမတ္ႏုိးရာ ငါ၏ခ်စ္သား ေပတည္း ဟူေသာ အခ်က္က ဘုရားသားေတာ္ ဧကန္စင္စစ္ မွန္ေၾကာင္း သက္ေသရွိေပသည္။ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ကလည္း ခရစ္ေတာ္အတု အစစ္ခြဲျခားႏိုင္ရန္ ဤသို႔ၾကိုတင္ အနာဂတၱိနိမိတ္ျပသက္ေသ ထူထားျခင္းျဖစ္သည္။
၁၄) မႆဲ ၄း၈-၁၁ တဖန္မာရ္နတ္သည္ ေယရႈကို အလြန္ျမင့္လွစြာေသာ ေတာင္ေပၚသို႔ ေဆာင္သြား၍ ဤေလာကရွိသမ်ေသာ တိုင္းႏိုင္ငံတို႔ကို၎ ထိုတိုင္းႏိုင္ငံ တို႔၏ ဘုန္းစည္းစိမ္ကို လည္းေကာင္း ျပညြန္၍ ကိုယ္ေတာ္သည္ ငါ့ကိုညြတ္ျပပ္ ကိုးကြယ္လွ်င္ ယခုျပေလသမ်တို႔ကို ငါေပးမည္။ ေယရႈကလည္း အခ်င္းစာတန္ ငါ့ေနာက္သို႔ဆုတ္ေလာ့၊ သင္၏ဘုရားသခင္ ထာ၀ရဘုရားသခင္ကို ကိုးကြယ္ရမည္။ ထိုဘုရားသခင္ကိုသာ ၀တ္ျပဳရမည္။ က်မ္းစာလာသည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူေလသည္။ ထိုအခါ မာရ္နတ္သည္ အထံေတာ္မွ ထြက္သြား၍ ေကာင္းကင္ တမန္တို႔သည္ ခ်ဥ္းကပ္လွ်က္ လုပ္ေကၽြးၾက၏။
က. ေယရႈ၏ ခမည္းေတာ္မွာ ထာ၀ရဘုရားသခင္ျဖစ္ေၾကာင္း သိခဲ့ရျပီ။
ခ. ေကာင္းကင္မွ အသံျပဳ စကားေျပာေသာအသံရွင္မွာ ခမည္းေတာ္ထာ၀ရဘုရားသခင္ျဖစ္သည္။
ဂ. အမႈေတာ္စတင္ရန္ျပင္ဆင္ျခင္း၊ အစအဦး၌ ေယာဒါန္ျမစ္၌ ႏွစ္ျခင္းမဂၤလာခံယူစဥ္က ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေစလြတ္ေသာသူကိုယ္တိုင္က အမူထမ္းရန္အတြက္ ျပင္ဆင္ေရြးခ်ယ္ေသာ အခါ ေရြးခ်ယ္ဘိသိပ္ေပးေၾကာင္း သိရသည္။ ထိုဘုရားမွာ ေကာင္းကင္ဘံုမွ ထာ၀ရဘုရားသခင္ပင္ျဖစ္သည္။။( တိဗက္ျပည္မွ လူဘုန္းၾကီး တစ္ပါးပါး၏ ေစလႊတ္ျခင္းမဟုတ္၊ ေရြးခ်ယ္ျခင္းမဟုတ္)
ဃ. ေယရႈ၏ စကားေတာ္ကို နားေထာင္ရမည္ဟု ပညာတ္ေတာ္၊ အမိန္႔ေပးေတာ္မူေသာဘုရားသည္။
င. မိမိကိုယ္ကိုမိမိ ဘုရားသားျဖစ္သည္ဟု ေျပာခဲ့ျခင္းမွာ လိမ္ညာဖန္တီးျခင္းမဟုတ္။ ေကာင္းကင္ဘံုမွ အသံေတာ္အားျဖင့္ ဤသူကားငါႏွစ္သက္ ျမတ္ႏုိးရာ ငါ၏ခ်စ္သား ေပတည္း ဟူေသာ အခ်က္က ဘုရားသားေတာ္ ဧကန္စင္စစ္ မွန္ေၾကာင္း သက္ေသရွိေပသည္။ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ကလည္း ခရစ္ေတာ္အတု အစစ္ခြဲျခားႏိုင္ရန္ ဤသို႔ၾကိုတင္ အနာဂတၱိနိမိတ္ျပသက္ေသ ထူထားျခင္းျဖစ္သည္။
၁၄) မႆဲ ၄း၈-၁၁ တဖန္မာရ္နတ္သည္ ေယရႈကို အလြန္ျမင့္လွစြာေသာ ေတာင္ေပၚသို႔ ေဆာင္သြား၍ ဤေလာကရွိသမ်ေသာ တိုင္းႏိုင္ငံတို႔ကို၎ ထိုတိုင္းႏိုင္ငံ တို႔၏ ဘုန္းစည္းစိမ္ကို လည္းေကာင္း ျပညြန္၍ ကိုယ္ေတာ္သည္ ငါ့ကိုညြတ္ျပပ္ ကိုးကြယ္လွ်င္ ယခုျပေလသမ်တို႔ကို ငါေပးမည္။ ေယရႈကလည္း အခ်င္းစာတန္ ငါ့ေနာက္သို႔ဆုတ္ေလာ့၊ သင္၏ဘုရားသခင္ ထာ၀ရဘုရားသခင္ကို ကိုးကြယ္ရမည္။ ထိုဘုရားသခင္ကိုသာ ၀တ္ျပဳရမည္။ က်မ္းစာလာသည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူေလသည္။ ထိုအခါ မာရ္နတ္သည္ အထံေတာ္မွ ထြက္သြား၍ ေကာင္းကင္ တမန္တို႔သည္ ခ်ဥ္းကပ္လွ်က္ လုပ္ေကၽြးၾက၏။
အထက္ပါက်မ္းပိုဒ္တို႔မွသိရသည္မွာ…….
က. မာရ္နတ္သည္လည္း တန္ခိုးျပႏိုင္ေၾကာင္း သိရ၏။
ခ. မာရ္နတ္သည္လည္း လူကိုစည္းစိမ္ေပးႏိုင္ေၾကာင္းသိရ၏။
ဂ. မာရ္နတ္သည္လည္း ၎ကို ဘုရားအမွတ္ျဖင့္ကိုးကြယ္ ခံခ်င္လွေၾကာင္းသိရ၏။
ဃ. ေယရႈက ထာ၀ရဘုရားသခင္ ဖန္ဆင္းရွင္ကိုသာ ၀တ္ျပဳကိုးကြယ္ရမည္ဟု ေရွးဓမၼေဟာင္းက်မ္း သြန္သင္ခ်က္ကိုပင္ ကိုးကား၍ ေျဖၾကားခဲ့သည္ကို ေတြ႔ရသည္။( အျခားဘုရားကို ကိုးကြယ္ ၀တ္ျပဳရန္ မသြန္သင္ခဲ့ပါ။ ဗုဒၶကိုလည္း ကိုးကြယ္ရန္လည္း မသြန္သင္ခဲ့ပါ၊ ဗုဒၶက မယံုၾကည္ မျမင္ေတြ႔၊ မသိကၽြမ္းမမွီခဲ့ေသာ ဖန္ဆင္းရွင္နိစၥ ထာ၀ရဘုရားကို ကိုးကြယ္ရန္သာ သြန္သင္ေတာ္မူ၏)
က်မ္းစာကိုသာ အေျခခံ ကိုးကားေျဖဆိုရျခင္းသည္… ၀ိနေယာနာမ သာသနႆအာယု ဟူေသာ ပါဠိလာရွိသည္ ႏွင့္ အညီ လမ္းမမွား ရန္အေရး ဘုရားျမတ္၏သမၼာစကားသည္ လြန္စြာအေရးပါလွေပသည္…
၁၅) မႆဲ ၅း၁၇-၁၈ ပညတၱိက်မ္း၊ အနာဂတၱိက်မ္းမ်ားကို ပယ္ဖ်က္ျခင္းငွာ ငါလာသည္ဟု မထင္ၾကႏွင့္၊ ပယ္ဖ်က္ျခင္းငွါ ငါလာသည္မဟုတ္။ ျပည့္စံုေစျခင္းငွါ ငါလာသတည္း။ ငါအမွန္အကန္ဆိုသည္ကား ေကာင္းကင္ႏွင့္ေျမၾကီး မပ်က္စီးမွီတိုင္ေအာင္း ပညတၱိက်မ္း၌ အငယ္ဆံုးေသာ စာလံုးဗိႏၶဳတစ္လံုးမ် ျပည္းစံုျခင္းသို႔ မေရာက္မွီမပ်က္စီးရ။
က. ခရစ္ေတာ္သည္ ေလာကသို႔ ၾကြဆင္းလာေသာအခါ အေၾကာင္းမဲ့၊ အေျခခံမဲ့ၾကြ လာသည္မဟုတ္၊ ေဂါတမ မတိုင္မွီ ေရွးႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာကပင္ ဓမၼေဟာင္းက်မ္းပါ ဗ်ာဒိတ္ျပဳေဟာၾကားထားသည့္အတိုင္း အနာဂတၱိက်မ္း၊ ပညတၱိက်မ္းမ်ားႏွင့္ အညီျပည့္စံုေစရန္ ၾကြလာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ခ. ေကာင္းကင္ႏွင့္ေျမၾကီး မပ်က္စီးေသးေသာေၾကာင့္ ပညတၱိက်မ္း၌ အငယ္ဆံုးေသာ စာလံုး ဗိႏၶဳတစ္လံုးမ် အကုန္အစင္ မျပည့္စံုေသးေၾကာင္း၊ ဆက္လက္၍ ကမၻာ႔လူသမိုင္းေၾကာင္းၾကီးတြင္ ဘုရားေဟာႏွင့္အညီ ျပည့္စံု လာေပဦးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။ သို႔ျပီးမွ ေကာင္းကင္ ႏွင့္ေျမၾကီး ပ်က္လတၱံ႔။ ေကာင္းကင္သစ္ႏွင့္ ေျမၾကီးသစ္ျဖစ္လာလတၱံ႔။
၁၆) ေယာဟန္ ၁း၂၉-၃၀၊၁၃ ဤေလာက၏ အျပစ္ကိုေဆာင္သြားေသာ ဘုရားသခင္၏ သိုးသူငယ္ကိုၾကည့္ ရႈ႔ေလာ့။ ငါမရွိမွီ ရွိႏွင့္သည္ျဖစ္၍ ငါ့ထက္သာ၍ ၾကီးျမတ္ေသာသူသည္ ငါ့ (ေယာဟန္) ေနာက္ၾကြလာသည္ဟု ဆိုရာ၌ ထိုသူ ( ေယရႈ) ကို ဆိုလို၏။ အစကထိုသူကို ငါမသိ၊ ေရ၌ဗတၱိဇံကို ေပးေစျခင္းငွာ ငါ့ကိုေစလႊတ္ေတာ္မူေသာ သူက အၾကင္သူ၏ အေပၚ၌ ၀ိညာဥ္ေတာ္ ဆင္းသက္၍ နားေတာ္မူသည္ကို သင္ျမင္လွ်င္ ထိုသူကား သန္႔ရွင္းေသာ ၀ိညာဥ္ေတာ္၌ ဗတၱိဇံကို ေပးေသာသူေပတည္းဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
က. မာရ္နတ္သည္လည္း တန္ခိုးျပႏိုင္ေၾကာင္း သိရ၏။
ခ. မာရ္နတ္သည္လည္း လူကိုစည္းစိမ္ေပးႏိုင္ေၾကာင္းသိရ၏။
ဂ. မာရ္နတ္သည္လည္း ၎ကို ဘုရားအမွတ္ျဖင့္ကိုးကြယ္ ခံခ်င္လွေၾကာင္းသိရ၏။
ဃ. ေယရႈက ထာ၀ရဘုရားသခင္ ဖန္ဆင္းရွင္ကိုသာ ၀တ္ျပဳကိုးကြယ္ရမည္ဟု ေရွးဓမၼေဟာင္းက်မ္း သြန္သင္ခ်က္ကိုပင္ ကိုးကား၍ ေျဖၾကားခဲ့သည္ကို ေတြ႔ရသည္။( အျခားဘုရားကို ကိုးကြယ္ ၀တ္ျပဳရန္ မသြန္သင္ခဲ့ပါ။ ဗုဒၶကိုလည္း ကိုးကြယ္ရန္လည္း မသြန္သင္ခဲ့ပါ၊ ဗုဒၶက မယံုၾကည္ မျမင္ေတြ႔၊ မသိကၽြမ္းမမွီခဲ့ေသာ ဖန္ဆင္းရွင္နိစၥ ထာ၀ရဘုရားကို ကိုးကြယ္ရန္သာ သြန္သင္ေတာ္မူ၏)
က်မ္းစာကိုသာ အေျခခံ ကိုးကားေျဖဆိုရျခင္းသည္… ၀ိနေယာနာမ သာသနႆအာယု ဟူေသာ ပါဠိလာရွိသည္ ႏွင့္ အညီ လမ္းမမွား ရန္အေရး ဘုရားျမတ္၏သမၼာစကားသည္ လြန္စြာအေရးပါလွေပသည္…
၁၅) မႆဲ ၅း၁၇-၁၈ ပညတၱိက်မ္း၊ အနာဂတၱိက်မ္းမ်ားကို ပယ္ဖ်က္ျခင္းငွာ ငါလာသည္ဟု မထင္ၾကႏွင့္၊ ပယ္ဖ်က္ျခင္းငွါ ငါလာသည္မဟုတ္။ ျပည့္စံုေစျခင္းငွါ ငါလာသတည္း။ ငါအမွန္အကန္ဆိုသည္ကား ေကာင္းကင္ႏွင့္ေျမၾကီး မပ်က္စီးမွီတိုင္ေအာင္း ပညတၱိက်မ္း၌ အငယ္ဆံုးေသာ စာလံုးဗိႏၶဳတစ္လံုးမ် ျပည္းစံုျခင္းသို႔ မေရာက္မွီမပ်က္စီးရ။
က. ခရစ္ေတာ္သည္ ေလာကသို႔ ၾကြဆင္းလာေသာအခါ အေၾကာင္းမဲ့၊ အေျခခံမဲ့ၾကြ လာသည္မဟုတ္၊ ေဂါတမ မတိုင္မွီ ေရွးႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာကပင္ ဓမၼေဟာင္းက်မ္းပါ ဗ်ာဒိတ္ျပဳေဟာၾကားထားသည့္အတိုင္း အနာဂတၱိက်မ္း၊ ပညတၱိက်မ္းမ်ားႏွင့္ အညီျပည့္စံုေစရန္ ၾကြလာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ခ. ေကာင္းကင္ႏွင့္ေျမၾကီး မပ်က္စီးေသးေသာေၾကာင့္ ပညတၱိက်မ္း၌ အငယ္ဆံုးေသာ စာလံုး ဗိႏၶဳတစ္လံုးမ် အကုန္အစင္ မျပည့္စံုေသးေၾကာင္း၊ ဆက္လက္၍ ကမၻာ႔လူသမိုင္းေၾကာင္းၾကီးတြင္ ဘုရားေဟာႏွင့္အညီ ျပည့္စံု လာေပဦးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။ သို႔ျပီးမွ ေကာင္းကင္ ႏွင့္ေျမၾကီး ပ်က္လတၱံ႔။ ေကာင္းကင္သစ္ႏွင့္ ေျမၾကီးသစ္ျဖစ္လာလတၱံ႔။
၁၆) ေယာဟန္ ၁း၂၉-၃၀၊၁၃ ဤေလာက၏ အျပစ္ကိုေဆာင္သြားေသာ ဘုရားသခင္၏ သိုးသူငယ္ကိုၾကည့္ ရႈ႔ေလာ့။ ငါမရွိမွီ ရွိႏွင့္သည္ျဖစ္၍ ငါ့ထက္သာ၍ ၾကီးျမတ္ေသာသူသည္ ငါ့ (ေယာဟန္) ေနာက္ၾကြလာသည္ဟု ဆိုရာ၌ ထိုသူ ( ေယရႈ) ကို ဆိုလို၏။ အစကထိုသူကို ငါမသိ၊ ေရ၌ဗတၱိဇံကို ေပးေစျခင္းငွာ ငါ့ကိုေစလႊတ္ေတာ္မူေသာ သူက အၾကင္သူ၏ အေပၚ၌ ၀ိညာဥ္ေတာ္ ဆင္းသက္၍ နားေတာ္မူသည္ကို သင္ျမင္လွ်င္ ထိုသူကား သန္႔ရွင္းေသာ ၀ိညာဥ္ေတာ္၌ ဗတၱိဇံကို ေပးေသာသူေပတည္းဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
အထက္ပါက်မ္းပိုဒ္တို႔မွသိရသည္မွာ…….
က. ေလာက၏ အျပစ္ကို ေယရႈက ေဆာင္သြားေၾကာင္းသိရသည္။ ( ဗုဒၶဘာသာ၌ လူတစ္စံုတစ္ဦး၏ အျပစ္ကို တစ္စံုတစ္ဦးက မည္သို႔မွ မေဆာင္ယူႏိုင္ဟုဆို၏၊ ျပန္စဥ္းစားသင့္ေပသည္)။
ခ. ေယာဟန္သည္ ခရစ္ေတာ္ႏွင့္ တစ္၀မ္းကြဲေတာ္စပ္၍ အရင္ေမြးသူျဖစ္ေသာ္လည္း ဘုရားဇာတိေတာ္အားျဖင့္ ခရစ္ေတာ္သည္ ေယာဟန္မရွိမွီရွိႏွင့္ေနေၾကာင္း သိရသည္။
ဂ. ယံုၾကည္သူတို႔ကို သန္႔ရွင္းေသာ ၀ိညာဥ္ေတာ္အားျဖင့္ ဗတၱိဇံကို ေပးေသာသူျဖစ္ေၾကာင္းသိရသည္။
သမၼာတရားကိုေလ့လာဘာ..မွတ္သားဘာ..ေဝမွ်ဘာ..ကာကြယ္ဘာ ဘုရားသခင္သင့္ကိုေကာင္းၾကီးေပးပါေစ ကပ္တိုင္စစ္သည္စေမလ်ံတင့္က. ေလာက၏ အျပစ္ကို ေယရႈက ေဆာင္သြားေၾကာင္းသိရသည္။ ( ဗုဒၶဘာသာ၌ လူတစ္စံုတစ္ဦး၏ အျပစ္ကို တစ္စံုတစ္ဦးက မည္သို႔မွ မေဆာင္ယူႏိုင္ဟုဆို၏၊ ျပန္စဥ္းစားသင့္ေပသည္)။
ခ. ေယာဟန္သည္ ခရစ္ေတာ္ႏွင့္ တစ္၀မ္းကြဲေတာ္စပ္၍ အရင္ေမြးသူျဖစ္ေသာ္လည္း ဘုရားဇာတိေတာ္အားျဖင့္ ခရစ္ေတာ္သည္ ေယာဟန္မရွိမွီရွိႏွင့္ေနေၾကာင္း သိရသည္။
ဂ. ယံုၾကည္သူတို႔ကို သန္႔ရွင္းေသာ ၀ိညာဥ္ေတာ္အားျဖင့္ ဗတၱိဇံကို ေပးေသာသူျဖစ္ေၾကာင္းသိရသည္။
ဓေလ့ထံုးတမ္းအျမင္ (Customary View)
၁) မာကု ၆း၃ သူသည္ လက္သမားသားမဟုတ္ေလာ၊ မာရိ၏ သားမဟုတ္ေလာ၊ ယာကုပ္၊ ေယာေသ၊ ရွိမုန္တို႔၏ အကို မဟုတ္ေလာ၊ သူ႔ႏွမမ်ားတို႔သည္ ငါတို႔ႏွင္အနီးအပါးေနၾကသည္မဟုတ္ေလာ။
အထက္ပါက်မ္းပိုဒ္တို႔မွသိရသည္မွာ…….
က. ေယရႈသည္ လက္သမားသားျဖစ္သည္၊ ယုဒထံုးစံ၌ သားသမီး တို႔တြင္ အၾကီးဆံုးေသာ သားသည္ မိမိ၀ါသနာပါရာ၊ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ရာ လုပ္ငန္းကို လုပ္ကိုင္ေရြးခ်ယ္၌ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းျခင္းအမူကို မျပဳရေပ။ ၾကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ၊ မၾကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ၊ ၀ါသနာပါသည္ျဖစ္ေစ၊ ၀ါသနာမပါသည္ျဖစ္ေစ၊ ဖခင္၏လုပ္ငန္းကို ၀ိုင္းကူ၍ လုပ္ကိုင္ အသက္ေမြးရသည္။ အေမြခံလုပ္ ကိုင္ရသည္၊ က်န္သားသမီးမ်ားကသာ မိမိစိတ္ၾကိဳက္၊ ႏွစ္သက္ရာ၊ ၀ါသနာပါရာ တို႔ကို လႊတ္လပ္စြာ လုပ္ကိုင္ခြင္႔ရၾကသည္။
ခ. ထို လက္သမား အတတ္ပညာသည္ပင္ သူသည္ စၾကာ၀ဠာအရာရာခပ္သိမ္းကို ဖန္ဆင္းေသာ ဘုရားျဖစ္ေၾကာင္း လူတို႔နားလည္ေစရန္ ခိုင္ခိုင္လံုလံု အသက္တာလုပ္ ငန္းအားျဖင့္ ထင္ရွားသက္ေသထူေနျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
ဂ. ငါတို႔အနီးအပါး၌ သူ႔ႏွမမ်ား ရွိေနၾကသည္ဟု ဆိုေသာေၾကာင့္ ခရစ္္ေတာ္သည္ မရွိခဲ့သေယာင္ ျဖစ္ေနသည္။ အမွန္စင္စစ္ ဤလက္သမားဘ၀ျဖင့္သာ အခ်ိန္ကုန္လြန္ခဲ့၍ လူမူေရး မလႈပ္ရွား၊ မပါ၀င္အားခဲ့၊ ပရိေဘာဂ၊ သစ္သား၊ ကိရိယာ မ်ားတို႔ျဖင့္ သာ အခ်ိန္ကုန္လြန္ခဲ့ေၾကာင္းသိရသည္။ လူသိနည္းခဲ့ျခင့္ျဖစ္သည္။
၂) အသက္ ၃၀ ျပည့္မွသာ လူရာသြင္း၍ ဘာသာေရး လုပ္ကိုင္ခြင္႔ေပးသည္။ အသက္ သံုးဆယ္ ႏွစ္ မျပည့္အခ်င္း ဘာသာေရး ၀င္ေရာက္ဦးစီးေခါင္းေဆာင္ ပါ၀င္ခြင့္ ယုဒထံုးစံ၌မရွိ။ ခြင့္မျပဳ သဘာ၀လည္းက်ပ္သည္၊ အသက္ ၃၀ ရွိပါက အေတြ႔အၾကံဳ ရင့္က်က္မႈ႕၊ ဗဟုသုတ အေတာ္အတန္ စံုလင္မူရွိျပီျဖစ္ေၾကာင္း နားလည္ ႏိုင္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေယရႈသည္ အသက္ ၃၀ ျပည့္မွ စတင္၍ အမႈေဆာင္ရျခင္းျဖစ္ပါသည္။
၃) လု ၂း၄၀-၅၂ အသက္ တဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္အရြယ္တြင္ ယုဒပသခါတို႔ထံုးစံ ရွိသည့္အတိုင္း ေယရႈရွလင္ျမိဳ႔ရွိဗိမၼာန္ေတာ္သို႔သြားၾက၏။ ပဲြျပီးအျပန္ ခရီး၌ ေပ်ာက္၍ မိဘတို႔ ရွာေတြ႔ေသာအခါ သံုးရက္ရွိေပျပီ။ ထိုျပန္ေတြ႔စဥ္တြင္ မိဘသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ အကၽြႏ္ုပ္ကို ရွာရပါသနည္း။ အကၽြႏ္ုပ္သည္ အဘ၏အိမ္၌ ေနရသည္ကို မသိပါသေလာ။ သူတို႔သည္ ထိုုစကားကို နားမလည္ၾကဟုပါရွိရာ “ အဘ၏အိမ္´´ ဟုဆိုသျဖင့္ ထာ၀ရဘုရားကို သာေဖၚျပေန၏။ ထို ၁၂ ႏွစ္ အရြယ္ လူမမယ္သည္ တိဗက္ဘုန္းၾကီးတို႔ႏွင့္ လိုက္ပါသြားလွ်င္ ၁၂ ႏွစ္သာ ရွိေသးေသာေၾကာင့္ ငယ္ရြယ္လြန္းေပသည္။ မ်ဥ္းေျဖာင့္အတိုင္း ၃၈၅၀ မိုင္ ေ၀းေသာ ခရီးကို လိုက္ပါသြားရန္ ခက္ခဲလွေပမည္( ယုတၱိမတန္)။ လက္သမား ဘ၀ျဖင့္ ၃၀ ျပည့္သည့္တိုင္ေအာင္ လက္သမားသာ လုပ္ကိုင္ခဲ့ပါသည္။ အျခားသို႔ ခရီးမသြားခဲ့ပါ လက္သမားဘ၀ျဖင့္ မိခင္ ႏွင့္ေမာင္ႏွမတို႔ကို ေကၽြးေမြးေစာင့္ေရွာက္တာ၀န္ယူခဲ့သည္။ အိမ္ေထာင္မူ တာ၀န္ကို ထံုးစံႏွင့္အညီ တာ၀န္ေက်ခဲ့သူပါ။
၁) မာကု ၆း၃ သူသည္ လက္သမားသားမဟုတ္ေလာ၊ မာရိ၏ သားမဟုတ္ေလာ၊ ယာကုပ္၊ ေယာေသ၊ ရွိမုန္တို႔၏ အကို မဟုတ္ေလာ၊ သူ႔ႏွမမ်ားတို႔သည္ ငါတို႔ႏွင္အနီးအပါးေနၾကသည္မဟုတ္ေလာ။
အထက္ပါက်မ္းပိုဒ္တို႔မွသိရသည္မွာ…….
က. ေယရႈသည္ လက္သမားသားျဖစ္သည္၊ ယုဒထံုးစံ၌ သားသမီး တို႔တြင္ အၾကီးဆံုးေသာ သားသည္ မိမိ၀ါသနာပါရာ၊ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ရာ လုပ္ငန္းကို လုပ္ကိုင္ေရြးခ်ယ္၌ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းျခင္းအမူကို မျပဳရေပ။ ၾကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ၊ မၾကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ၊ ၀ါသနာပါသည္ျဖစ္ေစ၊ ၀ါသနာမပါသည္ျဖစ္ေစ၊ ဖခင္၏လုပ္ငန္းကို ၀ိုင္းကူ၍ လုပ္ကိုင္ အသက္ေမြးရသည္။ အေမြခံလုပ္ ကိုင္ရသည္၊ က်န္သားသမီးမ်ားကသာ မိမိစိတ္ၾကိဳက္၊ ႏွစ္သက္ရာ၊ ၀ါသနာပါရာ တို႔ကို လႊတ္လပ္စြာ လုပ္ကိုင္ခြင္႔ရၾကသည္။
ခ. ထို လက္သမား အတတ္ပညာသည္ပင္ သူသည္ စၾကာ၀ဠာအရာရာခပ္သိမ္းကို ဖန္ဆင္းေသာ ဘုရားျဖစ္ေၾကာင္း လူတို႔နားလည္ေစရန္ ခိုင္ခိုင္လံုလံု အသက္တာလုပ္ ငန္းအားျဖင့္ ထင္ရွားသက္ေသထူေနျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
ဂ. ငါတို႔အနီးအပါး၌ သူ႔ႏွမမ်ား ရွိေနၾကသည္ဟု ဆိုေသာေၾကာင့္ ခရစ္္ေတာ္သည္ မရွိခဲ့သေယာင္ ျဖစ္ေနသည္။ အမွန္စင္စစ္ ဤလက္သမားဘ၀ျဖင့္သာ အခ်ိန္ကုန္လြန္ခဲ့၍ လူမူေရး မလႈပ္ရွား၊ မပါ၀င္အားခဲ့၊ ပရိေဘာဂ၊ သစ္သား၊ ကိရိယာ မ်ားတို႔ျဖင့္ သာ အခ်ိန္ကုန္လြန္ခဲ့ေၾကာင္းသိရသည္။ လူသိနည္းခဲ့ျခင့္ျဖစ္သည္။
၂) အသက္ ၃၀ ျပည့္မွသာ လူရာသြင္း၍ ဘာသာေရး လုပ္ကိုင္ခြင္႔ေပးသည္။ အသက္ သံုးဆယ္ ႏွစ္ မျပည့္အခ်င္း ဘာသာေရး ၀င္ေရာက္ဦးစီးေခါင္းေဆာင္ ပါ၀င္ခြင့္ ယုဒထံုးစံ၌မရွိ။ ခြင့္မျပဳ သဘာ၀လည္းက်ပ္သည္၊ အသက္ ၃၀ ရွိပါက အေတြ႔အၾကံဳ ရင့္က်က္မႈ႕၊ ဗဟုသုတ အေတာ္အတန္ စံုလင္မူရွိျပီျဖစ္ေၾကာင္း နားလည္ ႏိုင္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေယရႈသည္ အသက္ ၃၀ ျပည့္မွ စတင္၍ အမႈေဆာင္ရျခင္းျဖစ္ပါသည္။
၃) လု ၂း၄၀-၅၂ အသက္ တဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္အရြယ္တြင္ ယုဒပသခါတို႔ထံုးစံ ရွိသည့္အတိုင္း ေယရႈရွလင္ျမိဳ႔ရွိဗိမၼာန္ေတာ္သို႔သြားၾက၏။ ပဲြျပီးအျပန္ ခရီး၌ ေပ်ာက္၍ မိဘတို႔ ရွာေတြ႔ေသာအခါ သံုးရက္ရွိေပျပီ။ ထိုျပန္ေတြ႔စဥ္တြင္ မိဘသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ အကၽြႏ္ုပ္ကို ရွာရပါသနည္း။ အကၽြႏ္ုပ္သည္ အဘ၏အိမ္၌ ေနရသည္ကို မသိပါသေလာ။ သူတို႔သည္ ထိုုစကားကို နားမလည္ၾကဟုပါရွိရာ “ အဘ၏အိမ္´´ ဟုဆိုသျဖင့္ ထာ၀ရဘုရားကို သာေဖၚျပေန၏။ ထို ၁၂ ႏွစ္ အရြယ္ လူမမယ္သည္ တိဗက္ဘုန္းၾကီးတို႔ႏွင့္ လိုက္ပါသြားလွ်င္ ၁၂ ႏွစ္သာ ရွိေသးေသာေၾကာင့္ ငယ္ရြယ္လြန္းေပသည္။ မ်ဥ္းေျဖာင့္အတိုင္း ၃၈၅၀ မိုင္ ေ၀းေသာ ခရီးကို လိုက္ပါသြားရန္ ခက္ခဲလွေပမည္( ယုတၱိမတန္)။ လက္သမား ဘ၀ျဖင့္ ၃၀ ျပည့္သည့္တိုင္ေအာင္ လက္သမားသာ လုပ္ကိုင္ခဲ့ပါသည္။ အျခားသို႔ ခရီးမသြားခဲ့ပါ လက္သမားဘ၀ျဖင့္ မိခင္ ႏွင့္ေမာင္ႏွမတို႔ကို ေကၽြးေမြးေစာင့္ေရွာက္တာ၀န္ယူခဲ့သည္။ အိမ္ေထာင္မူ တာ၀န္ကို ထံုးစံႏွင့္အညီ တာ၀န္ေက်ခဲ့သူပါ။
၄) ၁၂ ႏွစ္ အရြယ္ ၃
ရက္ မ်သာ ကေလး ေပ်ာက္သြားရံုျဖင့္ ေခါင္းမီး၊ ရင္မီး ေတာက္ေအာင္ ပရိေ၀ဒ
ေလာင္ျမိဳက္ခဲ့ၾကရွာေသာ မိဘႏွစ္ပါးတို႔၏ အျဖစ္ကိုစဥ္းစားၾကည့္ပါ။ ဤ
တိုေတာင္းလွေသာ ၃ ရက္ေလာက္မွ် အတြက္ပင္ ထိုမွ်ရင္ပူခဲ့ၾကေသာ
မိဘႏွစ္ပါးအဘို႔ ၁၈ ႏွစ္ကာလပါတ္လံုး ၁၂ ႏွစ္မွ ၃၀ ႏွစ္အၾကား
ခြဲခြြခဲ့ရသည္ဆိုလွ်င္ မိဘမ်ား၏ ပူပန္မူကို အက်ယ္တ၀င့္ တခမ္းမနားႏွင့္
မိဘႏွင့္သားသမီးတို႔၏ ေမတၱဘြဲ႔မ်ိဳးအျဖစ္ သမၼာက်မ္းစာ၌ မွတ္တမ္း
တင္အပ္ေပသည္။ ဤမွ်ေလာက္ေသာဂႏၶ၀င္ေျမာက္ ခရီးၾကမ္းၾကီးကို
မွတ္တမ္းထားရွိအပ္ေပသည္။ မိဘႏွစ္ပါးႏွင့္ မခြဲမခြါ ရွိခဲ့ေသာေၾကာင့္
မွတ္တမ္း မရွိခဲ့ေပ…. ထို႔ေၾကာင့္…
က. မိဘေမာင္ဘြားတို႔ႏွင့္ ခဲြခြါျခင္း မွတ္တမ္းက်မ္းစာ၌မရွိ။
ခ. ဂ်ဴးသမိုင္းေၾကာင္းမွတ္တမ္း၌ မပါမရွိ။
ဂ. ခြဲခြါပါက ျပန္ေတြ႔ေၾကာင္း၊ ျပန္လာေၾကာင္း မွတ္တမ္း မွရွိ။
ဃ. ျပင္းထန္ၾကပ္တည္း အႏူစိတ္လွေသာ ယုဒဘာသာထံုးတမ္းအရ အျခားသူ တပါးလက္သို႔လြဲအပ္ေပး၀ံ့သည့္ မိဘမ်ားလည္းမဟုတ္ခဲ့။
င. ကုန္သည္မ်ားအား လြဲေပးလိုက္ရသည့္တိုင္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးသည့္ မိသားစုမ်ား မဟုတ္ခဲ့။
စ. သူ႔သေဘာႏွင့္သြားသည္ဆိုလွ်င္ေတာင္မွ ဂႏၶ၀င္ေျမာက္ ရဲ၀ဲ့စြန္႔စား သက္စြန္႔ဆံဖ်ားျဖစ္ရေပမည္။ သို႔မဟုတ္ကလည္း “ အရွည္ဆံုးသြားေသာ အငယ္ဆံုးေသာလူကေလး´´ အျဖစ္မွတ္တမ္းရွိရေပမည္။
ဆ. ၁၈ ႏွစ္ ကာလ အလြမ္းဘြဲ႔ရွိရမည္၊ မိခင္သည္၊ ကားစင္တင္ခ်ိန္၌ပင္ရွိခဲ့သည္။ မိခင္အေနျဖင့္ ၁၈ ႏွစ္မ်ခြဲခြါခဲ့ေသာ သားျဖစ္ပါက ထိုအလြမ္းဘြဲ႔ကိုလည္း ငိူယိုျမည္တမ္းေသာ ထည္းသြင္းမွတ္တမ္းရွိရေပမည္။
စ်. ဂႏၶ၀င္ေျမာက္ခရီးသြားမွတ္တမ္း အေတြ႔အၾကံဳ ရွင္းလင္းခ်က္မရွိ၊ မေတြ႔ရ။
ည. အသြားခရီး မွတ္တမ္းမရွိ။
ဋ. အျပန္ခရီး မွတ္တမ္းမရွိ။
ထို႔ေၾကာင့္ အေထာက္အထား ကင္းမဲ့ေသာအေၾကာင္းအရာ မ်ားေၾကာင့္ ခရစ္ေတာ္သည္ တိဗက္ျပည္သို႔ မေရာက္ႏိုင္ေၾကာင္းသိရွိႏိုင္ေပသည္။
က. မိဘေမာင္ဘြားတို႔ႏွင့္ ခဲြခြါျခင္း မွတ္တမ္းက်မ္းစာ၌မရွိ။
ခ. ဂ်ဴးသမိုင္းေၾကာင္းမွတ္တမ္း၌ မပါမရွိ။
ဂ. ခြဲခြါပါက ျပန္ေတြ႔ေၾကာင္း၊ ျပန္လာေၾကာင္း မွတ္တမ္း မွရွိ။
ဃ. ျပင္းထန္ၾကပ္တည္း အႏူစိတ္လွေသာ ယုဒဘာသာထံုးတမ္းအရ အျခားသူ တပါးလက္သို႔လြဲအပ္ေပး၀ံ့သည့္ မိဘမ်ားလည္းမဟုတ္ခဲ့။
င. ကုန္သည္မ်ားအား လြဲေပးလိုက္ရသည့္တိုင္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးသည့္ မိသားစုမ်ား မဟုတ္ခဲ့။
စ. သူ႔သေဘာႏွင့္သြားသည္ဆိုလွ်င္ေတာင္မွ ဂႏၶ၀င္ေျမာက္ ရဲ၀ဲ့စြန္႔စား သက္စြန္႔ဆံဖ်ားျဖစ္ရေပမည္။ သို႔မဟုတ္ကလည္း “ အရွည္ဆံုးသြားေသာ အငယ္ဆံုးေသာလူကေလး´´ အျဖစ္မွတ္တမ္းရွိရေပမည္။
ဆ. ၁၈ ႏွစ္ ကာလ အလြမ္းဘြဲ႔ရွိရမည္၊ မိခင္သည္၊ ကားစင္တင္ခ်ိန္၌ပင္ရွိခဲ့သည္။ မိခင္အေနျဖင့္ ၁၈ ႏွစ္မ်ခြဲခြါခဲ့ေသာ သားျဖစ္ပါက ထိုအလြမ္းဘြဲ႔ကိုလည္း ငိူယိုျမည္တမ္းေသာ ထည္းသြင္းမွတ္တမ္းရွိရေပမည္။
စ်. ဂႏၶ၀င္ေျမာက္ခရီးသြားမွတ္တမ္း အေတြ႔အၾကံဳ ရွင္းလင္းခ်က္မရွိ၊ မေတြ႔ရ။
ည. အသြားခရီး မွတ္တမ္းမရွိ။
ဋ. အျပန္ခရီး မွတ္တမ္းမရွိ။
ထို႔ေၾကာင့္ အေထာက္အထား ကင္းမဲ့ေသာအေၾကာင္းအရာ မ်ားေၾကာင့္ ခရစ္ေတာ္သည္ တိဗက္ျပည္သို႔ မေရာက္ႏိုင္ေၾကာင္းသိရွိႏိုင္ေပသည္။
၅) BY H.E.Dana. A life of Christ, pg. 18
This experience, however, brought no expression of arrogance of agotism on the parts of the boy Jesus. He returned with Marry and Jeseph to Nazareth, subject to them as in the past. Of his experience from that tiem to the beginig of his public ministry we know nothing in detail, but only in a general way that he led a normal but pure and benevolent life. It is generally believed that Joseph died in the early years of Jesus’s manhood and that Jesus then became the head of the Nazareth household.
သမၼာတရားကိုေလ့လာဘာ..မွတ္သားဘာ..ေဝမွ်ဘာ..ကာကြယ္ဘာ ဘုရားသခင္သင့္ကိုေကာင္းၾကီးေပးပါေစ ကပ္တိုင္စစ္သည္စေမလ်ံတင့္This experience, however, brought no expression of arrogance of agotism on the parts of the boy Jesus. He returned with Marry and Jeseph to Nazareth, subject to them as in the past. Of his experience from that tiem to the beginig of his public ministry we know nothing in detail, but only in a general way that he led a normal but pure and benevolent life. It is generally believed that Joseph died in the early years of Jesus’s manhood and that Jesus then became the head of the Nazareth household.
၃. တတိယရႈေထာင့္
သာသနာသမိုင္းေၾကာင္းအျမင္ (Historica View)
ခရစ္ေတာ္သည္ တိဗက္ျပည္သို႔ သြားေရာက္ရာ ဗုဒၶဘာသာ အယူ၀ါဒကို တိဗက္ျပည္မြန္ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းတြင္ တပည့္ခံ မခံသိႏိုင္ရန္ တိဗက္ျပည္သို႔ ဗုဒၶဘာသာသာသနာ ေရာက္ရွိျပန္႔ပြားေသာ ခုႏွစ္သကၠရာဇ္ကို တြက္ခ်က္ေသာ္ကား လုပ္ၾကံဇာတ္မွန္း ေကာင္းေကာင္းသိႏိုင္ေပသည္။
တင္ျပခ်က္ (၁) အိပ္ခ်္ဂ်ီ၀ဲလ္ ဆိုသူ သမိုင္းပညာရွင္ၾကီးက တိဗက္ျပည္သို႔ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ စတင္ေရာက္ရွိခဲ့ေသာ ခုႏွစ္မွာ ေအဒီ ၅၀၀-၆၀၀ တြင္ျဖစ္သည္ဟု တင္ျပသည္။
တင္ျပခ်က္ (၂) ခရစၥမတ္တန္ဖရိဆိုသူ၏ ေရးသားထားေသာ သမိုင္းအရ တိဗက္ျပည္သို႔ ဗုဒၶသာသနာသည္ ေအဒီ ၇ ရာစု အလယ္ ေအဒီ ၇၀၀ ခန္႔ သို႔မဟုတ္ ၆၅၀ ခန္႔၌ ေရာက္ရွိသည္ဟု ေဖာ္ျပသည္။
တင္ျပခ်က္ (၃) ရန္ကုန္ ၀ဇၨာ၊ သိပၸံတကၠသိုလ္ရွိ စာေပအရ ဗုဒၶသာသနာသည္ တိဗက္သို႔ ေရာက္သည္မွာ ေအဒီ ၆၅၀ – ၇၀၀ ခန္႔ သို႔မဟုတ္ ေအဒီ ၆၄၀ ခန္႔ဟု ေဖာ္ျပသည္။
တင္ျပခ်က္ (၄) မာဃျမန္မာျပန္ေသာ ရဟုလာသံကိစၥည္း၏ တိဗက္ ဗုဒၶသာသနာ စာအုပ္အရ ၆၄၀ မတိုင္မီ ဘိုက္ခ္ တိဗက္သို႔ ဗုဒၶဘာသာ မျပန္႔ပြား မေရာက္ရွိေသးေၾကာင္း သိရသည္။
တင္ျပခ်က္ ( ၅) Kenneth W. Morgan ျပဳ႔စုေသာ Buddhism Interpreted by Buddhists စာအုပ္အရ။
Although only the Himalayas seperat Tibet from India and there had been severa attempts by Indian monks to introduce Bubbhism into Tibets it was not until the twnty century after the Buddha ( Seventh Century A.D) That Buddhism was officially introduced into Tibet, making it the last of the Modern Mahayana countries toaccept Buddhism.
ဗုဒၶပြင္႔ျပီး ၁၂ ရာစုျဖစ္ေသာ ခရစ္သကၠရာဇ္ ( ၇) ရာစုတြင္ ဗုဒၶဘာသာ သာသနာကို တိဗက္ျပည္သို႔တရား၀င္ မိတ္ဆက္ႏိုင္ခဲ့သည္ဟု႔ေတြ႔ရပါသည္။ ၎စာအုပ္မွာ The part of the Buddha ဟူေသာ စာအုပ္မွ စာမ်က္ႏွာ ၆၅ တြင္ Buddhism Interpreted by Buddhists ဟု ေရးထားသျဖင့္ ၎စာအုပ္မွာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္၊ က်မ္းတတ္မ်ား ကိုယ္တိုင္ အနက္ဖြင့္ဆိုထားေသာ ဗုဒၶ၀ါဒဟု အဓိပၸါယ္ရွိသျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ က်မ္းတတ္ပညာရွင္မ်ားကိုယ္တိုင္ အနက္ဖြင့္ခ်က္စာအုပ္၌ ပါရွိေသာ ဗုဒၶသာသနာ တိဗက္သို႔ေရာက္ေၾကာင္း သကၠရဇ္ ျဖစ္သျဖင့္ ထိုေအဒီ ၇၀၀ ခန္႔ ဆိုသည္မွာ လြန္စြာမွ အေထာက္အထား ခိုင္လံုေသာ သကၠရာဇ္ျဖစ္ေတာ့သည္။ ၎စာအုပ္ကို Kenneth W. Morgan ျပဳ စုသည္။ တင္ျပခ်က္ (၆) ခရစ္ေတာ္ အသက္ ၃၀ တြင္ ျပည္ပသို႔ အျခားခရီးျပဳခ်က္မေတြ႔၊ မၾကားမေတြ႔၊ မသိ မွတ္တမ္းမွတ္ရာ မရွိပါဟု ပါရွိသည္။ R.W.F. Wootton ၏ Christian Worship စာအုပ္မွျဖစ္သည္။ ေဖာ္ျပရပါမူ-
The Lord Jesus was offered in the Temple according to the ancient law as a child six weeks; he went thre again at the age of 12, when a boy became a member of the community of Israel. (But we do not know of any other visit in the first 30 years of His life).Synagogue worship chapter 8. Christian Worship of God စာအုပ္မွျဖစ္သည္။
တင္ျပခ်က္ ( ၇) မာဃျမန္မာျပန္ေသာ ရာဟုလာသံကိစၥည္း၏ တိဗက္ဗုဒၶဘာသာ စာအုပ္တြင္ ၁၂-၁၀- ၇၄ ရက္စြဲပါ ပါရဂူေရးသားေသာ ရာဟုလာ သံကိစၥည္း ႏွင့္ တိဗက္ဗုဒၶဘာသာ စာအုပ္ စာမ်က္ႏွာ ၁၀ တြင္ ခရိဆရိုလေဒက်န္ ဘုရင္ ( ၇၅၅ – ၇၉၇) နန္းတက္ေသာအခါ သူ၏အသက္မွာ ၁၃ ႏွစ္ခန္႔မ်သာ ရွိေသးသည္။ ထိအခ်ိန္က တိဗက္သို႔ ဗုဒၶဘာသာ ေရာက္ခဲ့သည္မွာ ႏွွစ္တရာခန္႔ ရွိေနျပီဟု႔ဆိုသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ႏွစ္ ၁၀၀ ကိုႏုတ္လွ်င္ ၆၅၅ ခန္႔ပင္ ရွိပါသျဖင့္ ရာဟုလာသံကိစၥည္း တင္ျပခ်က္အရ တိဗက္ျပည္သို႔ ဗုဒၶဘာသာ ေရာက္ခ်ိန္မွာလည္း ၆၅၅ ခန္႔ တြင္ပင္ျဖစ္ေၾကာင္းသိရသည္။
သို႔ျဖစ္၍ ခ်စ္ေသာစာရႈသူ ပရိတ္သတ္တို႔ တိဗက္ျပည္အေၾကာင္းကိုပါ ပိမိုေလ့လာသိရွိခြင့္ ရရွိႏိုင္ပါရန္ ရာဟုလာသံကိစၥည္း၏ တိဗက္ဗုဒၶဘာသာ စာအုပ္ကို မာဃဘာသာျပန္ဆိုထားေသာ စာအုပ္၌ ၁၂- ၁၀- ၇၄ ေန႔စြဲပါ ပါရဂူ ေရးသားထားေသာ ရာဟုလာသံကိစၥည္းႏွင့္ တိဗက္ဗုဒၶဘာသာ စာအုပ္မွ ေရးသားခ်က္မ်ားကို ဗဟုသုတအမွန္ပြားမ်ားေစေရး ေစတနာရိုးျဖင့္ မူရင္းအတိုင္း တင္ျပအပ္ပါသည္။
သာသနာသမိုင္းေၾကာင္းအျမင္ (Historica View)
ခရစ္ေတာ္သည္ တိဗက္ျပည္သို႔ သြားေရာက္ရာ ဗုဒၶဘာသာ အယူ၀ါဒကို တိဗက္ျပည္မြန္ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းတြင္ တပည့္ခံ မခံသိႏိုင္ရန္ တိဗက္ျပည္သို႔ ဗုဒၶဘာသာသာသနာ ေရာက္ရွိျပန္႔ပြားေသာ ခုႏွစ္သကၠရာဇ္ကို တြက္ခ်က္ေသာ္ကား လုပ္ၾကံဇာတ္မွန္း ေကာင္းေကာင္းသိႏိုင္ေပသည္။
တင္ျပခ်က္ (၁) အိပ္ခ်္ဂ်ီ၀ဲလ္ ဆိုသူ သမိုင္းပညာရွင္ၾကီးက တိဗက္ျပည္သို႔ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ စတင္ေရာက္ရွိခဲ့ေသာ ခုႏွစ္မွာ ေအဒီ ၅၀၀-၆၀၀ တြင္ျဖစ္သည္ဟု တင္ျပသည္။
တင္ျပခ်က္ (၂) ခရစၥမတ္တန္ဖရိဆိုသူ၏ ေရးသားထားေသာ သမိုင္းအရ တိဗက္ျပည္သို႔ ဗုဒၶသာသနာသည္ ေအဒီ ၇ ရာစု အလယ္ ေအဒီ ၇၀၀ ခန္႔ သို႔မဟုတ္ ၆၅၀ ခန္႔၌ ေရာက္ရွိသည္ဟု ေဖာ္ျပသည္။
တင္ျပခ်က္ (၃) ရန္ကုန္ ၀ဇၨာ၊ သိပၸံတကၠသိုလ္ရွိ စာေပအရ ဗုဒၶသာသနာသည္ တိဗက္သို႔ ေရာက္သည္မွာ ေအဒီ ၆၅၀ – ၇၀၀ ခန္႔ သို႔မဟုတ္ ေအဒီ ၆၄၀ ခန္႔ဟု ေဖာ္ျပသည္။
တင္ျပခ်က္ (၄) မာဃျမန္မာျပန္ေသာ ရဟုလာသံကိစၥည္း၏ တိဗက္ ဗုဒၶသာသနာ စာအုပ္အရ ၆၄၀ မတိုင္မီ ဘိုက္ခ္ တိဗက္သို႔ ဗုဒၶဘာသာ မျပန္႔ပြား မေရာက္ရွိေသးေၾကာင္း သိရသည္။
တင္ျပခ်က္ ( ၅) Kenneth W. Morgan ျပဳ႔စုေသာ Buddhism Interpreted by Buddhists စာအုပ္အရ။
Although only the Himalayas seperat Tibet from India and there had been severa attempts by Indian monks to introduce Bubbhism into Tibets it was not until the twnty century after the Buddha ( Seventh Century A.D) That Buddhism was officially introduced into Tibet, making it the last of the Modern Mahayana countries toaccept Buddhism.
ဗုဒၶပြင္႔ျပီး ၁၂ ရာစုျဖစ္ေသာ ခရစ္သကၠရာဇ္ ( ၇) ရာစုတြင္ ဗုဒၶဘာသာ သာသနာကို တိဗက္ျပည္သို႔တရား၀င္ မိတ္ဆက္ႏိုင္ခဲ့သည္ဟု႔ေတြ႔ရပါသည္။ ၎စာအုပ္မွာ The part of the Buddha ဟူေသာ စာအုပ္မွ စာမ်က္ႏွာ ၆၅ တြင္ Buddhism Interpreted by Buddhists ဟု ေရးထားသျဖင့္ ၎စာအုပ္မွာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္၊ က်မ္းတတ္မ်ား ကိုယ္တိုင္ အနက္ဖြင့္ဆိုထားေသာ ဗုဒၶ၀ါဒဟု အဓိပၸါယ္ရွိသျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ က်မ္းတတ္ပညာရွင္မ်ားကိုယ္တိုင္ အနက္ဖြင့္ခ်က္စာအုပ္၌ ပါရွိေသာ ဗုဒၶသာသနာ တိဗက္သို႔ေရာက္ေၾကာင္း သကၠရဇ္ ျဖစ္သျဖင့္ ထိုေအဒီ ၇၀၀ ခန္႔ ဆိုသည္မွာ လြန္စြာမွ အေထာက္အထား ခိုင္လံုေသာ သကၠရာဇ္ျဖစ္ေတာ့သည္။ ၎စာအုပ္ကို Kenneth W. Morgan ျပဳ စုသည္။ တင္ျပခ်က္ (၆) ခရစ္ေတာ္ အသက္ ၃၀ တြင္ ျပည္ပသို႔ အျခားခရီးျပဳခ်က္မေတြ႔၊ မၾကားမေတြ႔၊ မသိ မွတ္တမ္းမွတ္ရာ မရွိပါဟု ပါရွိသည္။ R.W.F. Wootton ၏ Christian Worship စာအုပ္မွျဖစ္သည္။ ေဖာ္ျပရပါမူ-
The Lord Jesus was offered in the Temple according to the ancient law as a child six weeks; he went thre again at the age of 12, when a boy became a member of the community of Israel. (But we do not know of any other visit in the first 30 years of His life).Synagogue worship chapter 8. Christian Worship of God စာအုပ္မွျဖစ္သည္။
တင္ျပခ်က္ ( ၇) မာဃျမန္မာျပန္ေသာ ရာဟုလာသံကိစၥည္း၏ တိဗက္ဗုဒၶဘာသာ စာအုပ္တြင္ ၁၂-၁၀- ၇၄ ရက္စြဲပါ ပါရဂူေရးသားေသာ ရာဟုလာ သံကိစၥည္း ႏွင့္ တိဗက္ဗုဒၶဘာသာ စာအုပ္ စာမ်က္ႏွာ ၁၀ တြင္ ခရိဆရိုလေဒက်န္ ဘုရင္ ( ၇၅၅ – ၇၉၇) နန္းတက္ေသာအခါ သူ၏အသက္မွာ ၁၃ ႏွစ္ခန္႔မ်သာ ရွိေသးသည္။ ထိအခ်ိန္က တိဗက္သို႔ ဗုဒၶဘာသာ ေရာက္ခဲ့သည္မွာ ႏွွစ္တရာခန္႔ ရွိေနျပီဟု႔ဆိုသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ႏွစ္ ၁၀၀ ကိုႏုတ္လွ်င္ ၆၅၅ ခန္႔ပင္ ရွိပါသျဖင့္ ရာဟုလာသံကိစၥည္း တင္ျပခ်က္အရ တိဗက္ျပည္သို႔ ဗုဒၶဘာသာ ေရာက္ခ်ိန္မွာလည္း ၆၅၅ ခန္႔ တြင္ပင္ျဖစ္ေၾကာင္းသိရသည္။
သို႔ျဖစ္၍ ခ်စ္ေသာစာရႈသူ ပရိတ္သတ္တို႔ တိဗက္ျပည္အေၾကာင္းကိုပါ ပိမိုေလ့လာသိရွိခြင့္ ရရွိႏိုင္ပါရန္ ရာဟုလာသံကိစၥည္း၏ တိဗက္ဗုဒၶဘာသာ စာအုပ္ကို မာဃဘာသာျပန္ဆိုထားေသာ စာအုပ္၌ ၁၂- ၁၀- ၇၄ ေန႔စြဲပါ ပါရဂူ ေရးသားထားေသာ ရာဟုလာသံကိစၥည္းႏွင့္ တိဗက္ဗုဒၶဘာသာ စာအုပ္မွ ေရးသားခ်က္မ်ားကို ဗဟုသုတအမွန္ပြားမ်ားေစေရး ေစတနာရိုးျဖင့္ မူရင္းအတိုင္း တင္ျပအပ္ပါသည္။
သမၼာတရားကိုေလ့လာဘာ..မွတ္သားဘာ..ေဝမွ်ဘာ..ကာကြယ္ဘာ ဘုရားသခင္သင့္ကိုေကာင္းၾကီးေပးပါေစ ကပ္တိုင္စစ္သည္စေမလ်ံတင့္
ေဒသႏၱရ ပထ၀ီအျမင္ (Geographical View)
တိဗက္ျပည္သည္ကား လွ်ိ႔၀ွက္အသိခက္ေသာ တုိင္းျပည္ျဖစ္သည္။ တိဗက္ႏိုင္ငံကို စတင္တည္ေထာင္ေသာ ဆရိဂ်န္ဆဂန္ပို ဘုရင္ျဖစ္ေလသည္။ ၇ ရာစု မတိုင္မွီက တိဗက္လူမ်ိဳး တို႔သည္ တစ္ေနရာတည္းတြင္ သတ္သတ္မွတ္မွတ္ မေနဘဲ ေနရာအႏွံ႔ သြားလာေနထိုင္ၾကေသာ ေျခသလံုးအိမ္တိုင္မ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ထိုအခ်ိန္က ျဗဟၼာပုၾတျမစ္၏ အနိမ့္ပိုင္း၌ရွိေသာ လဟိုခါအရပ္၌မူ ယဥ္ေက်းမူေရာက္သင့္သေလာက္ ေရာက္လာျပီး၊ လယ္ယာထြန္ယက္ စိုက္ပ်ိဳးသည့္အလုပ္ကို လုပ္စျပဳေနၾကျပီ ထိုေဒသ၌ ခရစ္ႏွစ္ ၆၁၅ ခုႏွစ္တြင္ ပေဒသရာဇ္ တစ္ဦး၏ အိမ္၌ ဆရိုက်န္ဆဂန္ပို ကိုဖြားျမင္ေလသည္။
ဆရိုက်န္သည္ ၇ ရာစု၏ ၾကီးမားဆံုးေသာ စစ္ႏိုင္ဘုရင္တဦးျဖစ္သည္။ ဆယ့္သံုးႏွစ္အရြယ္ ( ၆၂၈) တြင္ ဖခင္ ကြယ္လြန္ေသာအခါ သူသည္ဖခင္အရိုက္အရာကို ဆက္ခံျပီး ယခုေခတ္ (လာဆာ) ၏ အနီးတ၀ိုက္၌ရွိေသာ ( မာပိုရီ) အရပ္၌ အေျခစိုက္ေနခဲ့ေလသည္။ ထိုအခ်ိန္က တိဗက္လူမ်ိဳးတို႔သည္ တစ္စည္းတလံုးတည္း မရွိဘဲ ကိုယ့္အုပ္စုႏွင့္ကိုယ္ေနၾကေလသည္။ ဆရိုက်န္သည္ တစ္စုစီကြဲျပားေနေသာ တိဗက္လူမ်ိဳးတို႔အား အားလံုးစုစည္းျပီး တိဗက္လူမ်ိဳးတမ်ိဳးတည္းျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးလိုက္ေလသည္။ ထို႔ျပင္ တိဗက္စစ္တပ္ တခုုကို တည္ေထာင္ျပီး အာသံမွ ကသၼီးရ အထိ ဟိမ၀ႏၱာ နယ္ေျမတစ္ခုလံုးႏွင့္ တရုတ္ျပည္း ျပည္နယ္သံုးခုကို သိမ္းပိုက္လိုက္ေလသည္။ ၆၅၀ ခုႏွစ္တြင္ ကြယ္လြန္ေသာအခါ သူ၏ႏိုင္ငံ အက်ယ္အ၀န္းသည္ ဟိမ၀ႏၱာမွ အာရွအလယ္ပိုင္းရွိ ထရန္ဆန္ေတာင္တန္း အထိ ျဖစ္ေလသည္။
အေရွ႔အေနာက္၊ ေတာင္ေျမာက္၊ မည္သည့္နယ္စပ္ကို ျဖစ္သြားသြား တိဗက္ဘုရင္သည္ ဗုဒၶဘာသာ ႏွင့္ေတြ႔ဆံုရေလသည္။ ထို႔အျပင္ တိဗက္ျပည္၏ ေတာင္ဘက္တြင္ ဗုဒၶဘာသာ စတင္ျဖစ္ထြန္းရာ အိႏၵိယႏိုင္ငံရွိေနသည္။ ထို႔အျပင္ ဗုဒၶဘာသာကို ယံုၾကည္ ကိုးကြယ္သည့္ နီေပါ ႏွင့္ ကသၼီရ ( ကရွမီးယား) တို႔ရွိေနသည့္ ေျမာက္ဘက္ႏွင့္ အေရွ႔ ဘက္ရွိ အာရွအလယ္ပို္င္း ႏွင့္ တရုတ္ျပည္တို႔တြင္ ဟိနာယနႏွင့္ မဟာယန ဗုဒၶဘာသာႏွစ္ခုစလံုး ထြန္းကားျပန္႔ပြားေနေလသည္။ သို႔ျဖစ္၍ တိဗက္ဘုရင္သည္ ဗုဒၵဘာသာကို စိတ္ပါ၀င္စား သည္မွာ အဆန္းမဟုတ္ေတာ့ေပ။ ဆရိုက်န္ဘုရင္သည္ သူ၏ က်ယ္ျပန္႔ေသာ ႏို္င္ငံေတာ္အတြက္ ေနျပည္ေတာ္တခုကို လိုလားသည္ျဖစ္၍ (လာဆာ) ကို တိဗက္ႏိုင္ငံ၏ ျမိဳ႔ေတာ္အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ သတ္မွတ္လုိက္ေလသည္။
တိဗက္ႏိုင္ငံသည္ ပညာေရး ႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈ ထြန္းကားေရးအတြက္ အိႏၵိယ ႏွင့္ တရုတ္ျပည္က အကူအညီေပးေလသည္။ ယင္းအကူအညီ၏ အထိမ္းအမွတ္ အျဖစ္ တိဗက္ဘုရင္သည္ နီေပါဘုရင္၏ သမီးေတာ္ ခရီက်န္ႏွင့္ တရုတ္ဘုရင္၏ သမီးေတာ္ ကုန္ဂ်ိကို လက္ေဆာင္ ပ႑ာ အျဖစ္ရရွိေလသည္။ တရုတ္ဘုရင္၏ သမီးေတာ္သည္ လက္ဖြဲ႔ ပစၥည္းတရပ္အေနျဖင့္ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္တစ္ဆူ ကို တိဗက္ျပည္သို႔ ပင့္ေဆာင္လာခဲ့ေလသည္။ ထိုနည္းတူစြာ နီေပါဘုရင္၏ သမီးေတာ္သည္လည္း ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ စပ္လွ်ဥ္းသည့္ လက္ေဆာင္ပစၥည္းမ်ားကို ေဆာင္ၾကဥ္းခဲ့ေလသည္။ တိဗက္ဘုရင္သည္ အိမ္နီးနားခ်င္း ႏိုင္ငံမ်ားသို႔ အလယ္အပါတ္ေရာက္ေသာအခါ ယင္းႏိုင္ငံမ်ားရွိ ယဥ္ေက်းေသာ လူေနမႈဘ၀ကို ေတြ႔ျမင္ရ၍ အလြန္တရာ အားက်မိေလသည္. သို႔ျဖစ္၍ သူသည္ ( လာဆာ) ကို တိဗက္ယဥ္ေက်းမႈ အခ်က္အျခာျမိဳ႔ေတာ္တစ္ခု အျဖစ္ဖန္တီးလို္က္ေလသည္။ ယင္းျမိဳ႔ေတာ္၏ အလယ္၌ နီေပါဘုရင္ သမီးေတာ္က ေတာင္းပန္သည္ျဖစ္၍ ဂ်ိဳခန္ အမည္ရွိ ဗုဒၶဘာသာ ေက်ာင္းတေက်ာင္းကို ေဆာက္လုပ္လႈဳဒါန္းလိုက္ေလသည္။ တိဗက္ျပည္၏ ေရွး အက်ဆံုးျဖစ္သည့္ ယင္းဗုဒၶဘာသာ ဘုရားေက်ာင္းသည္ ယခုေခတ္အထိ ထင္ရွားရွိေနေသးသည္။ ဆရိုက်န္ ဘုရင္ ကြယ္လြန္ေသာအခါ တရုတ္ဘုရင္သမီးေတာ္၏ အမိန္႔အရ သူတရုတ္ျပည္မွ သယ္ေဆာင္လာေသာ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္ကို ယင္းဘုရားေက်ာင္း၌ ေရႊ႔ေျပာင္း ကိုးကြယ္ထားေလသည္။
ဆရိုက်န္သည္ တိဗက္ဘာသာ၏ အကၡရာစာလံုးမ်ားကို တီထြင္ရန္ သုန္မီအမည္ရွိ ပုဂၢိဳလ္ တစ္ဦးအား လႊဲအပ္ေလသည္။သုန္မီသည္ ထိုအခ်ိန္က အိႏၵိယေျမာက္ပိုင္း အကၡရာစာလံုးႏွင့္ အာရွအလယ္ပိုင္းတြင္ ေခတ္စားေနေသာ အကၡရာစာလံုးမ်ားကို အေျခခံျပီး တိဗက္အကၡရာ စာလံုးကို တီထြင္ျပဳလုပ္လိုက္ေလသည္။ ထိုအခ်ိန္က ဗုဒၶဘာသာ က်မ္းစာ အခ်ိဳ႔ကို တိဗက္ဘာသာျပန္ခဲ့သည္မွာ မွန္ေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းတြင္ “ကန္ဂ်´´ ႏွင့္ “တန္ဂ်´´ အမည္ျဖင့္ ထင္ရွားေသာ တိဗက္ ဗုဒၶစာေပက်မ္းဂန္ သကၠတဘာသာ ျပန္မ်ားမွာမူ သြန္မိႏွင့္ ဆရိုက်န္တို႔၏ ေခတ္ေနာက္ပိုင္းက်မွ ေပၚလာျခင္းျဖစ္သည္။ သုန္မီသည္ တိဗက္ သဒၵါကို တီထြင္ေရးသားသည့္ ပထမဦးဆံုးေသာ ပညာရွင္ ပုဂၢိဳလ္လည္းျဖစ္သည္။
ဆရိုက်န္၏ ေျမး ခရိလေဒက်တန္ (၇၀၄ -၇၄၂) ေအဒီသည္ တိဗက္ႏိုင္ငံ၏ အက်ယ္အ၀န္းကို ထပ္မံတိုးခ်ဲ႔လိုက္ေလသည္။ ထိုအခ်ိန္၌ တရုတ္ဘုရင္သည္ ယခင္က တိဗက္သိမ္းယူေသာ နယ္အခ်ိဳ႔ကို ျပန္လည္ရရွိေရး အတြက္ ၾကိဳးပမ္းအားထုတ္ေလသည္။ သို႔ရာတြင္ တိုုက္ပြဲ၌ အေရးနိမ့္သြားခဲ့၏။ သို႔ျဖစ္၍ မိမိ၏သမီးေတာ္ကို သူ႔ၾကင္ယာေတာ္ေဟာင္း တရုတ္ဘုရင္ သမီးေတာ္ဆီအသြားတြင္ ရုတ္တရက္ ကြယ္လြန္သြားသည္။ ထိုအခါ ဘုရင့္သမီးေတာ္ကို တိဗက္ဘုရင္ ခရိလေဒကပင္ သိမ္းပိုက္လိုက္ေလသည္။ ထိုအခ်ိန္၌ ဉာဏကုမရသည့္ ဗုဒၶက်မ္းမ်ားစြာကို တိဗက္ဘာသာသို႔ ျပန္ဆိုခဲ့ေလသည္။ ယင္းက်မ္းမ်ားအနက္ သု၀ဏၰပသာ၊ သုတၱမသုတ္ သည္ ထင္ရွားေသာက်မ္းတစ္က်မ္းျဖစ္သည္။
ခရီဆရိုလေဒက်န္သည္ ( ၇၅၅ – ၇၉၇) နန္းတက္ေသာအခါ သူ၏အသက္မွာ ၁၃ ႏွစ္မ်ခန္႔သာ္ ရွိေသးသည္။ ထိုအခ်ိန္က တိဗက္သို႔ ဗုဒၶဘာသာေရာက္ခဲ့သည္မွာ ႏွစ္တရာခန္႔ရွိေနျပီ။ ဘုရင္၏ ငယ္ျခင္းကို အခြင့္ေကာင္း ယူျပီး နတ္ကိုးကြယ္သည့္ တိဗက္ဘာသာ အယူ၀ါဒေဟာင္း ဘြန္ဘာသာ ကိုကိုးကြယ္သည့္ အမတ္မ်ားက ဗုဒၶဘာသာကို ဆန္႔က်င္တိုက္ဖ်က္ၾကေလသည္။ သို႔ရာတြင္ ဗုဒၶဘာသာသည္ တိဗက္ျပည္သူတို႔၏အတြင္း၌ ခိုင္မာစြာအျမစ္တြယ္ေနေလျပီ။ ဘုရင္၏ ပင့္ဖိတ္ခ်က္ေၾကာင့္ အိႏၵိယႏိုင္ငံ နာလႏၵတကၠသိုလ္မွ ပညာရွိသႏၱရကၡိတမေထရ္သည္ ျဗဟၼပုၾတျမစ္၏ ေျမာက္ဘက္ ႏွစ္မိုင္ခန္႔ အကြာရွိ ေနရာကို ဗုဒၵဘာသာ ေက်ာင္းတိုက္ တစ္တိုက္ေဆာက္ရန္ ေရြးခ်ယ္သတ္မွတ္လိုက္ေလသည္။ ထိုေနရာ၌ အုတ္ျမစ္ခ်ျပီး အိႏၵိယျပည္ရွိ ဓမၼပါလဘုရင္ ေဆာက္လုပ္သည့္ စႏၱပူရီ ေက်ာင္းတိုက္ၾကီး၏ ပံုစံအတိုင္း ေက်ာင္းတိုက္ၾကီးတစ္ေဆာက္ကို ေဆာက္လုပ္ေလသည္။ ၁၂ ႏွစ္ၾကာမွ ေက်ာင္းေဆာက္ျခင္းအျပီး သတ္ေလသည္။ေက်ာင္းစ၍ ေဆာက္သည့္အခ်ိန္၌ပင္ တိဗက္ဘုရင္ သည္ တိဗက္လူမ်ိဳးထဲမွ ပုဂၢိဳလ္အခ်ိဳ႔တို႔ကို ပဥၥင္းခံေပးလိုသည့္ဆႏၵျဖစ္ေပၚလာေလသည္။ သို႔ျဖစ္၍ ေက်ာင္းေဆာက္သည့္ကိစၥ အေတာ္အတန္ျပီးစီးသြားေသာအခါ သႏၱရကၡိတမေထရ္သည္ မိမိတစ္ဦးတည္း ရဟန္းခံမေပးလိုသည့္အတြက္ အိႏၵိယျပည္ နာလႏၵ ေက်ာင္းတိုက္မွ (သာဗၺတၱိ၀ါဒ) ဂိုဏ္းသား ရဟန္းအခ်ိဳ႔ကို ပင့္ဖိတ္ေလသည္။ ယင္းရဟန္းမ်ား ေရာက္လာေသာအခါ တိဗက္အမ်ိဳးသား ၇ ဦးကို ရဟန္းခံေပးလိုက္ေလသည္။ သႏၱရကၡိတ မေထရ္သည္ တိဗက္လူမ်ိဳး ၇ ဦးကို ရဟန္းခံေပးျခင္းအားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ေက်ာင္းတေဆာင္ တည္ေဆာက္ျခင္းအားျဖင့္လည္းေကာင္း တိဗက္တြင္ ဗုဒၶဘာသာာအုတ္ျမစ္ ခ်ေပးခဲ့ေလသည္။
ေအဒီ ၈၀၄ ခုႏွစ္တြင္ နန္းတက္ေသာ ခရိေဒလက်န္ပို ဘုရင္လက္ထက္တြင္ တိဗက္ဗုဒၶဘာသာ၏ အေျခအေနသည္ ပိုမိုတိုးတက္လာေလသည္။ ခရိလေဒက်န္ပိုသည္ တိဗက္ဗုဒၶဘာသာေက်ာင္းတိုက္ကို ထပ္မံတည္ေဆာက္သည့္ ္ဗုဒၶက်မ္းစာမ်ားကို တိဗက္ဘာသာျဖင့္ ဘာသာျပန္ဆိုေစခဲ့သည္။ ဗုဒၶက်မ္းစာမ်ားကို စနစ္တက် တိဗက္ဘာသာျပန္ဆိုျခင္းမွာ ထိုေခတ္က်မွ အစျပဳေလသည္။ တိဗက္ပညာရွင္မ်ားႏွင့္ အိႏၵိယျပည္မွ ၾကြေရာက္လာသည့္ ပညာရွင္မ်ား ပူးေပါင္းျပီး ဘာသာျပန္ဆိုၾကျခင္းျဖစ္သည္။
သို႔ရာတြင္ ၈၁၇ ႏွစ္တြင္ နန္တက္ေသာ ရမက်န္ဘုရင္ လက္ထက္တြင္ကား ဗုဒၶဘာသာသည္ ညိဳးမႈိန္အားေလွ်ာ့သြားေလသည္။ ထိုမင္းသည္ ဗုဒၶဘာသာကို ဆန္႔က်င္သည္။ ဗုဒၶဘာသာ ရဟန္းမ်ားအား လူ၀တ္လဲေစသည္၊ ထိုမင္းလက္ထက္တြင္ ဗုဒၶဘာသာသည္ နည္းလမ္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ ဖိႏွိပ္ျခင္းခံရေလသည္။ ၁၁ ရာစုု ႏွစ္ အိႏၵိယျပည္ သာသနာျပဳရဟန္းေတာ္ ( ဒီပကၤာရသီရိဉာဏ) ေရာက္ရွိျပီးသည့္ ေနာက္မွ တိဗက္ျပည္တြင္ ဗုဒၶဘာသာသည္ ျပန္လည္ထြန္းကား လာေလသည္။ ထိုအခ်န္တြင္ ဗုဒၶက်မ္းစာ မ်ားကိုလည္း တိဗက္ဘာသာျဖင့္ အမ်ားအျပားျပန္ဆိုခဲ့ေလသည္။
တိဗက္ျပည္ ဗုဒၶဘာသာ သမိုင္းကို ေလ့လာၾကည့္ရႈလွ်င္ တိဗက္ျပည္ဗုဒၶဘာသာ ေရာက္ရွိ သည့္အခ်ိန္မွ အစျပဳျပီး၊ ဗုဒၶဘာသာ သည္ အသြင္အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းလဲလာသည္ကို ေတြ႔ရေလသည္။ ယေန႔တိဗက္ျပည္တြင္ ေခတ္စားေနသည့္ဗုဒၶဘာသာမွာ မူကား မဟာယနလာမာ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ ဟု ေခၚဆိုႏိုင္သည့္ ဘာသာျဖစ္သည့္။
လာမာ၀ါဒီ ဗုဒၶဘာသာ ရဟန္းမ်ားသည္ တိဗက္ျပည္၌ (၃ )မ်ိဳး သံုးစား ကြဲျပားျခားနားေနသည္ကိုေတြ႔ ရေလသည္။
၁. ဦးထုပ္နီေဆာင္း မဟာယာနဂိုဏ္း၀င္လာမာ၊
၂. ဦးထုပ္၀ါေဆာင္း ေက်ာင္းထိုင္ လာမာ၊
၃. အ၀ရ၀ါဒီလာမာတို႔ျဖစ္သည္၊
ယင္းဗုဒၶဘာသာ ဂိုဏ္း၀င္မ်ားအျပင္ ဗုဒၶဘာသာ မေရာက္ခင္က တိဗက္တြင္ ေခတ္စားေနေသာ တိဗက္ေဒသခံ ဘြန္အမည္ရွိ နတ္ကိုးကြယ္ေသာ ဘာသာတရားတစ္ခုလည္း ရွိေသးးသည္၊ ၎ဘာသာ၀င္မ်ားကမူကား ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားကို အထူးပင္ဆန္႔က်င္ေလသည္။ ၎ဘာသာ၀င္မ်ားက ဦးထုပ္နက္ေဆာင္းၾကသည္၊ ဂါထာမႏၱရားမ်ားကို အထူးအသံုးျပဳၾကေလသည္။ ယင္းဘာသာတရားကို ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ေသာ သူတို႔မွာကား ယခုအခါတြင္ အေရအတြက္ အလြန္ နည္းပါးသြားေလျပီ။
လာမာ၀ါဒသည္ ယခုအခါတြင္ တိဗက္ျပည္၌သာ လွ်င္သာမက နီေပါ၊ ဘူတန္၊ လာဟူ၊ တရုတ္၊ မြန္ဂိုလီးယား၊ ဆိုက္ေဗးရီးယား ျပည္မ်ားအထိ ျပန္႔ႏွံ႔ေနေလသည္။
ပထမ အမ်ိဳးအစား လာမာ၀ါဒ တိဗက္ျပည္၌ စတင္ျဖန္႔သူမွာ သႏၱရကၡိတတိဗက္ ေရာက္ေနခ်ိန္တြင္ အိႏၵိယမွ တိဗက္ေရာက္သြားေသာ ( ပဒမသမၻ၀) အမည္ရွိ ဟန္းျဖစ္သည္ဟုအဆိုရွိသည္။ ပဒမသမၻ၀ သည္ သသၼီရႏွင့္ အာဖဂန္နစၥတန္အၾကား ရွိဘြတ္ (ဥဒ်န္) ျပည္သားျဖစ္သည္။ ၎သည္ တိဗက္သြားျပီး ဗုဒၶဘာသာကို ျဖန္႔ျဖဴးေလသည္။ သူျဖန္႔ျဖဴးသည့္ ဗုဒၶဘာသာကိုကား ဂါထာမႏၱာန္မ်ား ေရာေႏွာသည္။ တႏၱရဗုဒၶဘာသာ ျဖစ္သည္။ တိဗက္လူမ်ိဳးမ်ားသည္ ဖဒမသမၻ၀အား ဘုရားအေလာင္း အမွတ္ျဖင့္ဆည္းကပ္ကိုးကြယ္ၾကေလသည္။
ဒုတိယ အမ်ိဳးအစား လာမာ၀ါဒမွာမူကား အိႏၵိယေရာက္သြားေသာ ဗုဒၶဘာသာ၏ ေျပာင္းလဲသြားေသာ ပံုစံျဖစ္သည္။ အစပထမတြင္မူ အေတာ္အတန္ သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္ေသာ ဗုဒၶဘာသာျဖစ္ခဲ့သည္။ သို႔ရာတြင္ ေနာက္ပိုင္းက်ေသာအခါတြင္ ထိုဗုဒၶဘာသာထဲတြင္လည္း ေဒသခံ ဂါထာမႏၱရား ၀ါဒမ်ားကို အားေပးခ်ီးေျမာက္မူရွိသျဖင့္ တိုးတက္ၾကီးပြားခဲ့ေလသည္။ တိဗက္ျပည္ရွိ ၾကီးမားေသာေက်ာင္းတိုက္ၾကီးမ်ားႏွင့္ ပညာသင္ၾကားရာ အခ်က္အျခာ ဌာနမ်ားမွာ ယင္းလာမာဂိုဏ္း၀င္မ်ားသာလွ်င္ ျဖစ္ၾကသည္။ တတိယ အမ်ိဳးအစားမွာ အလြန္ထူးျခားဆန္းၾကယ္ၾကလွေပသည္။ ယင္းဂိုဏ္း၀ါဒစတင္ ျပန္႔ပြားျခင္းမွာ ၁၃ ရာစုႏွစ္၌ျဖစ္သည္။ ယခုအခါတြင္ ယင္းလာမား၀ါဒသည္ တိဗက္၊ ဘူတန္၊ လဒတ္၊ မြန္ဂိုလီးယားတိုင္းျပည္တို႔၌ အထူးသျဖင့္ ၾကည္ညိဳေလးစားမူကိုခံရေလသည္။ အျခားဘာသာ တရားအားလံုးလိုလို၏ ေက်ာင္းတိုက္မ်ား၌ အၾကီးဆံုးသို႔မဟုတ္ အေတာ္ဆံုး တပ္ည့ကို ကြယ္လြန္သြားမည့္ ဆရာ၏ အရိုက္အရာခံအျဖစ္သတ္မွတၾကေလသည္။ သို႔ရာတြင္ ယင္းလာမာ၀ါဒကား တိုကဲ့သို႔မဟုတ္ေပ။ ကြယ္လြန္သူ၏ အရိုက္အရာခံ တပည့္ဟူ၍မရွိေပ။ ကြယ္လြန္သူ၏ အရိုက္အရာကို ဆက္ခံမည့္သူမွာ ကြယ္လြန္သူ၏ “လူ၀င္စား´´ အ၀တာရီပင္ ျဖစ္သည္။ ပထမ တလိုင္းလာမာ (၁၄၇၄) ကြယ္လြန္သြားျပီးေနာက္ပိုင္းတြင္ လူ၀င္စားကေလး သူငယ္မ်ားကို ရွာေဖြျပီး လာမာ အရိုက္အရာကို ဆက္ခံေစသည့္ အေလ့အထ ေခတ္စားေနေလသည္။
လူ၀င္စား (အ၀တာရီ) လာမာကို အထူးသျဖင့္ ေလးစားျမတ္ႏိုးၾကေလသည္။ လဒတ္ျမိဳ၌ ရွိေသာ ေဟမိရွိဂြန္ပါေကာလ္ တိုက္မွ လာမာသည္ အသက္ ၂၀ ႏွစ္ကပင္ လဒတ္၌ အၾကီးဆံုး ပုဂၢိဳလ္အျဖစ္ ပူေဇာ္ခံမူခံေနရေလသည္။ တိဗကိျပည္၏ ယခုလက္ရွိ တလိုင္းလာမႏွင့္ ပန္ခ်န္လာမာ ( ယခုျပည္ပတြင္ ေရာက္ေနသူ) တို႔သည္လည္း ငယ္စဥ္ကပင္ အ၀တာရီလာမာ အျဖစ္ အပူေဇာ္ခံေနၾကရေသာ လာမာမ်ားျဖစ္ၾကသည္။
လူ၀င္စား အ၀တာရီလာမာမ်ားကို ရွာေဖြေတြ႔ရွိပံုမွာလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖစ္ေလသည္။ အခ်ိဳ႕အခ်ိဳ႕ေသာ လာမာမ်ားသည္ မိမိမကြယ္လြန္မီကပင္ မိမိတို႔ကြယ္လြန္ျပီးေနာက္ လူ၀င္စား အ၀တာရီလာမာအျဖစ္ ျပန္လည္ေမြးဖြားမည့္ ေနရာဌာနမ်ားကို ညြန္ျပေျပာျပသြားခဲ့ၾကသည္။ ယင္းညြန္ၾကားေျပာျပခ်က္အရ သူတို႔ကြယ္လြန္ေသာအခါ သူတို႔၏အရိုက္အရာကို ဆက္ခံမည့္လူ၀င္စား အ၀တာရီလာမာမ်ားကို ရွာေဖြၾကေလသည္။ အခ်ိဳ႕အခ်ိဳ႔ေသာ လူ၀င္စား အ၀တာရီလာမာမ်ားကိုမူကား ညြန္ၾကားေျပာျပခ်က္အရ ရွာေဖြၾကေလသည္။ အခ်ိဳ႔ေသာလူ၀င္စား အ၀တာရီလာမာ မ်ားကိုမူကား သူတို႔၏ ထူးျခားေသာ အျပဳအမူမ်ားကိုၾကည့္ျပီး သတ္မွတ္ၾက၏။ ယင္းအ၀တာရီလာမာ ထံုးတမ္းစဥ္လာသည္ အျခားမည္သည့္ ဗုဒၶဘာသာ ႏိုင္ငံတြင္မွ မရွိေပ။ တိဗက္စေသာ ႏိုင္ငံမ်ား၌သာလွ်င္ ေခတ္စားေနေလသည္။ ယင္းထံုးတမ္းစဥ္လာမွာ မည့္သည့္ယုတၱိ၊ မည္သို႔ေသာ အေၾကာင္းအက်ိဳၚဆက္စပ္ျခင္မူမ်ိဳး ႏွင့္မွ ပယ္ဖ်က္၍မရဘဲ အခိုင္အမာ အျမစ္တြယ္ေနသည့္ ထံုးတမ္းစဥ္လာ ျဖစ္ေနေပသည္။
ယင္းတိဗက္ျပည္ အေၾကာင္း ေရးသားထားေသာ စာအုပ္မ်ားထဲတြင္ ရဟုလာသံကိစၥည္း၏ စာအုပ္မွာကား စံျပဳထိုက္ဆံုးေသာ စာအုပ္ျဖစ္သည္ဟုဆိုလွ်င္ မွားအံ့မည္မထင္။ တိဗက္ျပည္သို႔ ႏိုင္ငံျခားမွ ပုဂၢိဳလ္ တစ္သီးတစ္ေယာက္ အလည္အပါတ္ ေရာက္သြားဘို႔လည္း မလြယ္ေပ။ ႏိုင္ငံက လွ်ိဳ၀ွက္ အသိခက္သေလာက္ ႏိုင္ငံ၏ ဘာသာတရားမွာလည္း ေထြျပားဆန္းၾကယ္လွေပသည္။(ပါရဂူ)
အထက္ပါတို႔မွ သိရေသာအခ်က္ဟူမူကား…..
တင္ျပခ်က္ ( ၈) တိဗက္ျပည္သည္ပင္လွ်င္ (၇) ရာစုက်မွသာ တိုင္းျပည္ အျဖစ္ေပၚေပါက္လာခဲ့ေၾကာင္း၊ ဆရိုက်န္ဆဂန္ပိုဘုရင္က စတင္တည္ေထာင္ေၾကာင္း သိရသည္။ ခရစ္ေတာ္သည္ အသက္ ၃၀ ႏွစ္သာ ဤေလာကတြင္ မဂ္လမ္းတရားကိုဖြင့္ရန္ သာသနာေဆာင္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ေအဒီ ၃၀ ၀န္းက်င္တြင္ မရွိေတာ့၊ ေအဒီ ၃၀ မွ ၇၀၀ အၾကားတြင္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မဟားဒယား ကြာျခားေနေပျပီ။
တင္ျပခ်က္ ( ၉) ခရိဆရိုက်န္ဘုရင္ နန္တက္ေသာအခါ ၇၅၅-၇၉၇ ၌ ဗုဒၶဘာသာသာသနာမွာ ႏွစ္ ၁၀၀ ခန္႔ရွိျပီဟု ဆိုေသာေၾကာင့္ ေအဒီ ၆၅၅ ၀န္းက်င္၌သာ ဗုဒၶသာသနာ ေရာက္ရွိေၾကာင္း တြက္၍ရသည္။ (ထိုအခ်ိန္၌ ခရစ္ေတာ္မရွိေတာ့ျပီ)။
တင္ျပခ်က္ ( ၁၀) သႏၱရကၡိမေထရ္ကို အိႏၵိယ ႏိုင္ငံ နာလႏၵတကၠသိုလ္မွ ဘုရင္ ခရိဆရိုလေဒက်န ပင့္ဖိတ္၍ ေဟာၾကားးေသာ ႏွစ္တြင္ တိဗက္ျပည္၌ ဗုဒၶဘာသာေရာက္သည္မွာ ႏွစ္ေပါင္း ၁၀၀ ခန္႔ ရွိျပီဆိုေသာေၾကာင့္ ၇၅၅-၇၉၇ အတြင္းတြင္ ပင္ပင့္ ဖိတ္ခံရေသာေၾကာင့္ ဗုဒၶသာသနာသည္ ေအဒီ ၆၀၀ – ၇၀၀ ၀န္းက်င္၌ေရာက္ေၾကာင္း ေသခ်ာသည္။ (ထိုအခ်ိန္၌ ခရစ္ေတာ္မရွိေတာ့ျပီ)။
တင္ျပခ်က္ (၁၁) တိဗက္ျပည္တည္ေထာင္၌ ဗုဒၶသာသနာ လမ္းခင္းေပးသူသည္ ေအဒီ ၆၁၅ တြင္ေမြးဖြား၍ ၆၅၀ တြင္ ကြယ္လြန္သည္ဟု ဆိုေသာေၾကာင့္ တိဗက္သို႔ ၆၁၅-၆၅၀ အတြင္း၌ ဗုဒၶသာသနာေရာက္ေၾကာင္း သိရေလသည္။ (ထိုအခ်ိန္၌ ခရစ္ေတာ္မရွိေတာ့ျပီ)။
တင္ျပခ်က္ (၁၂) တိဗက္ျပည္ေတာင္ပိုင္း မြန္ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းမွ ေက်ာင္းထိုင္ ဆရာေတာ္ အရွင္ အရိယပုတၱမဟာေထရ္ထံသို႔ ေရာက္ခဲ့သည္ဆိုျခင္းမွာလည္း ယုတၱိမရွိေၾကာင္း အထင္အရွားလီဆယ္ေၾကာင္းးသိႏိုင္ပါေလသည္။ သႏၱရကၡိတမေထရ္အား တိဗက္သို႔ပင့္ေဆာင္ေသာအခါ ဗုဒၶသာသနာေတာ္သည္ ႏွစ္ေပါင္း ၁၀၀ ခန္႔ရွိျပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း တိဗက္လူမ်ိဳး ရဟန္းသံဃာလည္း မရွိေသး၊ ဗုဒၶဘာသာ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းတိုက္လည္း မရွိေသး၊ ဘုရင္၏ အလိုအရ သႏၱရကၡိတမေထရ္သည္ ျဗဟၼပုတၱရျမစ္၏ ေျမာက္ပိုင္းႏွစ္မိုင္အကြာ ရွိေနရာကို ဗုဒၶဘာသာ ေက်ာင္းတိုက္တစ္တိုက္ေဆာက္ရန္ ေရြးခ်ယ္သတ္မွတ္ လိုက္ၾကေလသည္။
က. မြန္ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္း သမိုင္းအေထာက္အထား မရွိ၊ သနၱရကၡိတမေထရ္ သာလွ်င္ အိႏၵိယမွလာေသာ ဘုန္းေတာ္ၾကီးျဖစ္ေလသည္။
ခ. မည္သည့္ေက်ာင္းတိုက္မွ်လည္း မရွိေသးေၾကာင္းသိရသည္။
ခ. သႏၱရကၡိတမေထရ္ ေနရာေရြး၍သာ ေဆာက္ေသာေက်ာင္းတုိက္သာ ရွိေၾကာင္း သိရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဤေက်ာင္းတိုက္တည္ေဆာက္ေသာအခ်ိန္၌ ခရစ္ေတာ္သည္ ဤေလာက၌မရွိေတာ့ေၾကာင္းကို သာမန္လူျပိန္းပင္သိရွိႏိုင္ေလသည္။ အမွန္လည္းဆင္ျခင္သင့္ပါသည္။
တင္ျပခ်က္ (၁၃) အမ်ိဳးသားပညာေရး၀န္ၾကီး ဦးဖိုးက်ားေရးသားေသာ ေျမာက္ပုိင္း ဗုဒၶဘာသာ မဟာယန ဂိုဏ္းဟူေသာ စာအုပ္အရ ဗုဒၶဘာသာသည္ အိႏၵိယမွ တိုက္ရိုက္ တိဗက္သို႔ ေရာက္လာသည္မွာ ေအဒီ ၆၅၀ ေလာက္တြင္သာ ျဖစ္သည္ဟုပါရွိေလသည္။စာမ်ာက္ႏွာ ၁၄၁ တြင္ ေအာက္ပါအတိုင္း ဖတ္ရႈႏိုင္ပါသည္။
တိဗက္ျပည္သို႔ ေရာက္လာေသာ ဗုဒၶဘာသာမဟာယာနဂိုဏ္းမွာ တရုတ္ျပည္ကတဆင့္ လာသည္မဟုတ္။ အိႏၵိယကပင္ တိုက္ရိုက္ေရာက္လာသည္။ ေရာက္လာသည္မွာ သာသနာသကၠရဇ္ ၁၁၉၄ ၊ ခရစ္သကၠရာဇ္ ၆၅၀ ေလာက္တြင္သာျဖစ္ေလေတာ့သည္။
ေရာက္လာေသာ မဟာယန ဂိုဏ္းမွာ ထိုအခါဆီျဖစ္ေသာ သာသနာ ၁၁၀ ေက်ာ္မွ ၁၇၀၀ ေက်ာ္အထိ ( 7th century to 12nd century) အိႏၵိယ တြင္ျဖစ္ရွိေနေသာ မဟာယနမ်ိဳးျဖစ္ေလသည္။ ထုိမဟာယနမ်ိဳးမွာ ယာဂစာရ၀ါဒ၊ ၀ိဇၨာယာန၊ တႏၱရ၀ါဒ၊ စုန္း၊နတ္၊ ပေယာဂ တို႔ျဖင့္ျပြမ္းသီးေနေလသည့္အတြက္ အတန္ပ်က္စီးေနေသာ အမ်ိဳးအစားမ်ိဳးျဖစ္ေလသည္။ တိဗက္ျပည္သို႔ ေရာက္လာေသာအခါ ရွိရင္းျဖစ္ေသာ၊ စုန္း၊နတ္၊ ပေယာဂ၊ ဂါထာ၊ မႏၱန္ အယူ၀ါဒတို႔ႏွင့္ ထပ္၍ ေရာေႏွာသြားေလရာ မ်ားစြာေျပာင္းလဲပ်က္စီး၍၊ တစ္က်ပ္တြင္ တစ္မတ္ေလာက္သာ ဗုဒၶဘာသာ အယူ၀ါဒ က်န္ေလေတာ့သည္။
မွတ္ခ်က္။ ။၁. ျမန္မာအမ်ိဳးသား ကေလး၊ လူငယ္၊ လူရြယ္၊ လူလတ္ ႏွင့္ ႏိုင္ငံျခားသား မ်ားကပင္သိေသာအျဖစ္သာမက အေက်ာ္အေမာ္ ပညာေရး ၀န္ၾကီး ကပင္၊ ၆၅၀ ေအဒီ မွ တိဗက္ျပည္သို႔ ဗုဒၶဘာသာေရာက္ေၾကာင္း ေရးသားထားေလသည္။
၂. ထိုတိဗက္ေရာက္ ဗုဒၶဘာသာမွာလည္း ယေန႔ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဦးစားေပးခံေနရေသာ ေထရ၀ါဒ မဟုတ္ဘဲ မဟာယနဗုဒၶဘာသာသာျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။
သမၼာတရားကိုေလ့လာဘာ..မွတ္သားဘာ..ေဝမွ်ဘာ..ကာကြယ္ဘာ ဘုရားသခင္သင့္ကိုေကာင္းၾကီးေပးပါေစ ကပ္တိုင္စစ္သည္စေမလ်ံတင့္
တိဗက္ျပည္သည္ကား လွ်ိ႔၀ွက္အသိခက္ေသာ တုိင္းျပည္ျဖစ္သည္။ တိဗက္ႏိုင္ငံကို စတင္တည္ေထာင္ေသာ ဆရိဂ်န္ဆဂန္ပို ဘုရင္ျဖစ္ေလသည္။ ၇ ရာစု မတိုင္မွီက တိဗက္လူမ်ိဳး တို႔သည္ တစ္ေနရာတည္းတြင္ သတ္သတ္မွတ္မွတ္ မေနဘဲ ေနရာအႏွံ႔ သြားလာေနထိုင္ၾကေသာ ေျခသလံုးအိမ္တိုင္မ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ထိုအခ်ိန္က ျဗဟၼာပုၾတျမစ္၏ အနိမ့္ပိုင္း၌ရွိေသာ လဟိုခါအရပ္၌မူ ယဥ္ေက်းမူေရာက္သင့္သေလာက္ ေရာက္လာျပီး၊ လယ္ယာထြန္ယက္ စိုက္ပ်ိဳးသည့္အလုပ္ကို လုပ္စျပဳေနၾကျပီ ထိုေဒသ၌ ခရစ္ႏွစ္ ၆၁၅ ခုႏွစ္တြင္ ပေဒသရာဇ္ တစ္ဦး၏ အိမ္၌ ဆရိုက်န္ဆဂန္ပို ကိုဖြားျမင္ေလသည္။
ဆရိုက်န္သည္ ၇ ရာစု၏ ၾကီးမားဆံုးေသာ စစ္ႏိုင္ဘုရင္တဦးျဖစ္သည္။ ဆယ့္သံုးႏွစ္အရြယ္ ( ၆၂၈) တြင္ ဖခင္ ကြယ္လြန္ေသာအခါ သူသည္ဖခင္အရိုက္အရာကို ဆက္ခံျပီး ယခုေခတ္ (လာဆာ) ၏ အနီးတ၀ိုက္၌ရွိေသာ ( မာပိုရီ) အရပ္၌ အေျခစိုက္ေနခဲ့ေလသည္။ ထိုအခ်ိန္က တိဗက္လူမ်ိဳးတို႔သည္ တစ္စည္းတလံုးတည္း မရွိဘဲ ကိုယ့္အုပ္စုႏွင့္ကိုယ္ေနၾကေလသည္။ ဆရိုက်န္သည္ တစ္စုစီကြဲျပားေနေသာ တိဗက္လူမ်ိဳးတို႔အား အားလံုးစုစည္းျပီး တိဗက္လူမ်ိဳးတမ်ိဳးတည္းျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးလိုက္ေလသည္။ ထို႔ျပင္ တိဗက္စစ္တပ္ တခုုကို တည္ေထာင္ျပီး အာသံမွ ကသၼီးရ အထိ ဟိမ၀ႏၱာ နယ္ေျမတစ္ခုလံုးႏွင့္ တရုတ္ျပည္း ျပည္နယ္သံုးခုကို သိမ္းပိုက္လိုက္ေလသည္။ ၆၅၀ ခုႏွစ္တြင္ ကြယ္လြန္ေသာအခါ သူ၏ႏိုင္ငံ အက်ယ္အ၀န္းသည္ ဟိမ၀ႏၱာမွ အာရွအလယ္ပိုင္းရွိ ထရန္ဆန္ေတာင္တန္း အထိ ျဖစ္ေလသည္။
အေရွ႔အေနာက္၊ ေတာင္ေျမာက္၊ မည္သည့္နယ္စပ္ကို ျဖစ္သြားသြား တိဗက္ဘုရင္သည္ ဗုဒၶဘာသာ ႏွင့္ေတြ႔ဆံုရေလသည္။ ထို႔အျပင္ တိဗက္ျပည္၏ ေတာင္ဘက္တြင္ ဗုဒၶဘာသာ စတင္ျဖစ္ထြန္းရာ အိႏၵိယႏိုင္ငံရွိေနသည္။ ထို႔အျပင္ ဗုဒၶဘာသာကို ယံုၾကည္ ကိုးကြယ္သည့္ နီေပါ ႏွင့္ ကသၼီရ ( ကရွမီးယား) တို႔ရွိေနသည့္ ေျမာက္ဘက္ႏွင့္ အေရွ႔ ဘက္ရွိ အာရွအလယ္ပို္င္း ႏွင့္ တရုတ္ျပည္တို႔တြင္ ဟိနာယနႏွင့္ မဟာယန ဗုဒၶဘာသာႏွစ္ခုစလံုး ထြန္းကားျပန္႔ပြားေနေလသည္။ သို႔ျဖစ္၍ တိဗက္ဘုရင္သည္ ဗုဒၵဘာသာကို စိတ္ပါ၀င္စား သည္မွာ အဆန္းမဟုတ္ေတာ့ေပ။ ဆရိုက်န္ဘုရင္သည္ သူ၏ က်ယ္ျပန္႔ေသာ ႏို္င္ငံေတာ္အတြက္ ေနျပည္ေတာ္တခုကို လိုလားသည္ျဖစ္၍ (လာဆာ) ကို တိဗက္ႏိုင္ငံ၏ ျမိဳ႔ေတာ္အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ သတ္မွတ္လုိက္ေလသည္။
တိဗက္ႏိုင္ငံသည္ ပညာေရး ႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈ ထြန္းကားေရးအတြက္ အိႏၵိယ ႏွင့္ တရုတ္ျပည္က အကူအညီေပးေလသည္။ ယင္းအကူအညီ၏ အထိမ္းအမွတ္ အျဖစ္ တိဗက္ဘုရင္သည္ နီေပါဘုရင္၏ သမီးေတာ္ ခရီက်န္ႏွင့္ တရုတ္ဘုရင္၏ သမီးေတာ္ ကုန္ဂ်ိကို လက္ေဆာင္ ပ႑ာ အျဖစ္ရရွိေလသည္။ တရုတ္ဘုရင္၏ သမီးေတာ္သည္ လက္ဖြဲ႔ ပစၥည္းတရပ္အေနျဖင့္ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္တစ္ဆူ ကို တိဗက္ျပည္သို႔ ပင့္ေဆာင္လာခဲ့ေလသည္။ ထိုနည္းတူစြာ နီေပါဘုရင္၏ သမီးေတာ္သည္လည္း ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ စပ္လွ်ဥ္းသည့္ လက္ေဆာင္ပစၥည္းမ်ားကို ေဆာင္ၾကဥ္းခဲ့ေလသည္။ တိဗက္ဘုရင္သည္ အိမ္နီးနားခ်င္း ႏိုင္ငံမ်ားသို႔ အလယ္အပါတ္ေရာက္ေသာအခါ ယင္းႏိုင္ငံမ်ားရွိ ယဥ္ေက်းေသာ လူေနမႈဘ၀ကို ေတြ႔ျမင္ရ၍ အလြန္တရာ အားက်မိေလသည္. သို႔ျဖစ္၍ သူသည္ ( လာဆာ) ကို တိဗက္ယဥ္ေက်းမႈ အခ်က္အျခာျမိဳ႔ေတာ္တစ္ခု အျဖစ္ဖန္တီးလို္က္ေလသည္။ ယင္းျမိဳ႔ေတာ္၏ အလယ္၌ နီေပါဘုရင္ သမီးေတာ္က ေတာင္းပန္သည္ျဖစ္၍ ဂ်ိဳခန္ အမည္ရွိ ဗုဒၶဘာသာ ေက်ာင္းတေက်ာင္းကို ေဆာက္လုပ္လႈဳဒါန္းလိုက္ေလသည္။ တိဗက္ျပည္၏ ေရွး အက်ဆံုးျဖစ္သည့္ ယင္းဗုဒၶဘာသာ ဘုရားေက်ာင္းသည္ ယခုေခတ္အထိ ထင္ရွားရွိေနေသးသည္။ ဆရိုက်န္ ဘုရင္ ကြယ္လြန္ေသာအခါ တရုတ္ဘုရင္သမီးေတာ္၏ အမိန္႔အရ သူတရုတ္ျပည္မွ သယ္ေဆာင္လာေသာ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္ကို ယင္းဘုရားေက်ာင္း၌ ေရႊ႔ေျပာင္း ကိုးကြယ္ထားေလသည္။
ဆရိုက်န္သည္ တိဗက္ဘာသာ၏ အကၡရာစာလံုးမ်ားကို တီထြင္ရန္ သုန္မီအမည္ရွိ ပုဂၢိဳလ္ တစ္ဦးအား လႊဲအပ္ေလသည္။သုန္မီသည္ ထိုအခ်ိန္က အိႏၵိယေျမာက္ပိုင္း အကၡရာစာလံုးႏွင့္ အာရွအလယ္ပိုင္းတြင္ ေခတ္စားေနေသာ အကၡရာစာလံုးမ်ားကို အေျခခံျပီး တိဗက္အကၡရာ စာလံုးကို တီထြင္ျပဳလုပ္လိုက္ေလသည္။ ထိုအခ်ိန္က ဗုဒၶဘာသာ က်မ္းစာ အခ်ိဳ႔ကို တိဗက္ဘာသာျပန္ခဲ့သည္မွာ မွန္ေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းတြင္ “ကန္ဂ်´´ ႏွင့္ “တန္ဂ်´´ အမည္ျဖင့္ ထင္ရွားေသာ တိဗက္ ဗုဒၶစာေပက်မ္းဂန္ သကၠတဘာသာ ျပန္မ်ားမွာမူ သြန္မိႏွင့္ ဆရိုက်န္တို႔၏ ေခတ္ေနာက္ပိုင္းက်မွ ေပၚလာျခင္းျဖစ္သည္။ သုန္မီသည္ တိဗက္ သဒၵါကို တီထြင္ေရးသားသည့္ ပထမဦးဆံုးေသာ ပညာရွင္ ပုဂၢိဳလ္လည္းျဖစ္သည္။
ဆရိုက်န္၏ ေျမး ခရိလေဒက်တန္ (၇၀၄ -၇၄၂) ေအဒီသည္ တိဗက္ႏိုင္ငံ၏ အက်ယ္အ၀န္းကို ထပ္မံတိုးခ်ဲ႔လိုက္ေလသည္။ ထိုအခ်ိန္၌ တရုတ္ဘုရင္သည္ ယခင္က တိဗက္သိမ္းယူေသာ နယ္အခ်ိဳ႔ကို ျပန္လည္ရရွိေရး အတြက္ ၾကိဳးပမ္းအားထုတ္ေလသည္။ သို႔ရာတြင္ တိုုက္ပြဲ၌ အေရးနိမ့္သြားခဲ့၏။ သို႔ျဖစ္၍ မိမိ၏သမီးေတာ္ကို သူ႔ၾကင္ယာေတာ္ေဟာင္း တရုတ္ဘုရင္ သမီးေတာ္ဆီအသြားတြင္ ရုတ္တရက္ ကြယ္လြန္သြားသည္။ ထိုအခါ ဘုရင့္သမီးေတာ္ကို တိဗက္ဘုရင္ ခရိလေဒကပင္ သိမ္းပိုက္လိုက္ေလသည္။ ထိုအခ်ိန္၌ ဉာဏကုမရသည့္ ဗုဒၶက်မ္းမ်ားစြာကို တိဗက္ဘာသာသို႔ ျပန္ဆိုခဲ့ေလသည္။ ယင္းက်မ္းမ်ားအနက္ သု၀ဏၰပသာ၊ သုတၱမသုတ္ သည္ ထင္ရွားေသာက်မ္းတစ္က်မ္းျဖစ္သည္။
ခရီဆရိုလေဒက်န္သည္ ( ၇၅၅ – ၇၉၇) နန္းတက္ေသာအခါ သူ၏အသက္မွာ ၁၃ ႏွစ္မ်ခန္႔သာ္ ရွိေသးသည္။ ထိုအခ်ိန္က တိဗက္သို႔ ဗုဒၶဘာသာေရာက္ခဲ့သည္မွာ ႏွစ္တရာခန္႔ရွိေနျပီ။ ဘုရင္၏ ငယ္ျခင္းကို အခြင့္ေကာင္း ယူျပီး နတ္ကိုးကြယ္သည့္ တိဗက္ဘာသာ အယူ၀ါဒေဟာင္း ဘြန္ဘာသာ ကိုကိုးကြယ္သည့္ အမတ္မ်ားက ဗုဒၶဘာသာကို ဆန္႔က်င္တိုက္ဖ်က္ၾကေလသည္။ သို႔ရာတြင္ ဗုဒၶဘာသာသည္ တိဗက္ျပည္သူတို႔၏အတြင္း၌ ခိုင္မာစြာအျမစ္တြယ္ေနေလျပီ။ ဘုရင္၏ ပင့္ဖိတ္ခ်က္ေၾကာင့္ အိႏၵိယႏိုင္ငံ နာလႏၵတကၠသိုလ္မွ ပညာရွိသႏၱရကၡိတမေထရ္သည္ ျဗဟၼပုၾတျမစ္၏ ေျမာက္ဘက္ ႏွစ္မိုင္ခန္႔ အကြာရွိ ေနရာကို ဗုဒၵဘာသာ ေက်ာင္းတိုက္ တစ္တိုက္ေဆာက္ရန္ ေရြးခ်ယ္သတ္မွတ္လိုက္ေလသည္။ ထိုေနရာ၌ အုတ္ျမစ္ခ်ျပီး အိႏၵိယျပည္ရွိ ဓမၼပါလဘုရင္ ေဆာက္လုပ္သည့္ စႏၱပူရီ ေက်ာင္းတိုက္ၾကီး၏ ပံုစံအတိုင္း ေက်ာင္းတိုက္ၾကီးတစ္ေဆာက္ကို ေဆာက္လုပ္ေလသည္။ ၁၂ ႏွစ္ၾကာမွ ေက်ာင္းေဆာက္ျခင္းအျပီး သတ္ေလသည္။ေက်ာင္းစ၍ ေဆာက္သည့္အခ်ိန္၌ပင္ တိဗက္ဘုရင္ သည္ တိဗက္လူမ်ိဳးထဲမွ ပုဂၢိဳလ္အခ်ိဳ႔တို႔ကို ပဥၥင္းခံေပးလိုသည့္ဆႏၵျဖစ္ေပၚလာေလသည္။ သို႔ျဖစ္၍ ေက်ာင္းေဆာက္သည့္ကိစၥ အေတာ္အတန္ျပီးစီးသြားေသာအခါ သႏၱရကၡိတမေထရ္သည္ မိမိတစ္ဦးတည္း ရဟန္းခံမေပးလိုသည့္အတြက္ အိႏၵိယျပည္ နာလႏၵ ေက်ာင္းတိုက္မွ (သာဗၺတၱိ၀ါဒ) ဂိုဏ္းသား ရဟန္းအခ်ိဳ႔ကို ပင့္ဖိတ္ေလသည္။ ယင္းရဟန္းမ်ား ေရာက္လာေသာအခါ တိဗက္အမ်ိဳးသား ၇ ဦးကို ရဟန္းခံေပးလိုက္ေလသည္။ သႏၱရကၡိတ မေထရ္သည္ တိဗက္လူမ်ိဳး ၇ ဦးကို ရဟန္းခံေပးျခင္းအားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ေက်ာင္းတေဆာင္ တည္ေဆာက္ျခင္းအားျဖင့္လည္းေကာင္း တိဗက္တြင္ ဗုဒၶဘာသာာအုတ္ျမစ္ ခ်ေပးခဲ့ေလသည္။
ေအဒီ ၈၀၄ ခုႏွစ္တြင္ နန္းတက္ေသာ ခရိေဒလက်န္ပို ဘုရင္လက္ထက္တြင္ တိဗက္ဗုဒၶဘာသာ၏ အေျခအေနသည္ ပိုမိုတိုးတက္လာေလသည္။ ခရိလေဒက်န္ပိုသည္ တိဗက္ဗုဒၶဘာသာေက်ာင္းတိုက္ကို ထပ္မံတည္ေဆာက္သည့္ ္ဗုဒၶက်မ္းစာမ်ားကို တိဗက္ဘာသာျဖင့္ ဘာသာျပန္ဆိုေစခဲ့သည္။ ဗုဒၶက်မ္းစာမ်ားကို စနစ္တက် တိဗက္ဘာသာျပန္ဆိုျခင္းမွာ ထိုေခတ္က်မွ အစျပဳေလသည္။ တိဗက္ပညာရွင္မ်ားႏွင့္ အိႏၵိယျပည္မွ ၾကြေရာက္လာသည့္ ပညာရွင္မ်ား ပူးေပါင္းျပီး ဘာသာျပန္ဆိုၾကျခင္းျဖစ္သည္။
သို႔ရာတြင္ ၈၁၇ ႏွစ္တြင္ နန္တက္ေသာ ရမက်န္ဘုရင္ လက္ထက္တြင္ကား ဗုဒၶဘာသာသည္ ညိဳးမႈိန္အားေလွ်ာ့သြားေလသည္။ ထိုမင္းသည္ ဗုဒၶဘာသာကို ဆန္႔က်င္သည္။ ဗုဒၶဘာသာ ရဟန္းမ်ားအား လူ၀တ္လဲေစသည္၊ ထိုမင္းလက္ထက္တြင္ ဗုဒၶဘာသာသည္ နည္းလမ္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ ဖိႏွိပ္ျခင္းခံရေလသည္။ ၁၁ ရာစုု ႏွစ္ အိႏၵိယျပည္ သာသနာျပဳရဟန္းေတာ္ ( ဒီပကၤာရသီရိဉာဏ) ေရာက္ရွိျပီးသည့္ ေနာက္မွ တိဗက္ျပည္တြင္ ဗုဒၶဘာသာသည္ ျပန္လည္ထြန္းကား လာေလသည္။ ထိုအခ်န္တြင္ ဗုဒၶက်မ္းစာ မ်ားကိုလည္း တိဗက္ဘာသာျဖင့္ အမ်ားအျပားျပန္ဆိုခဲ့ေလသည္။
တိဗက္ျပည္ ဗုဒၶဘာသာ သမိုင္းကို ေလ့လာၾကည့္ရႈလွ်င္ တိဗက္ျပည္ဗုဒၶဘာသာ ေရာက္ရွိ သည့္အခ်ိန္မွ အစျပဳျပီး၊ ဗုဒၶဘာသာ သည္ အသြင္အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းလဲလာသည္ကို ေတြ႔ရေလသည္။ ယေန႔တိဗက္ျပည္တြင္ ေခတ္စားေနသည့္ဗုဒၶဘာသာမွာ မူကား မဟာယနလာမာ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ ဟု ေခၚဆိုႏိုင္သည့္ ဘာသာျဖစ္သည့္။
လာမာ၀ါဒီ ဗုဒၶဘာသာ ရဟန္းမ်ားသည္ တိဗက္ျပည္၌ (၃ )မ်ိဳး သံုးစား ကြဲျပားျခားနားေနသည္ကိုေတြ႔ ရေလသည္။
၁. ဦးထုပ္နီေဆာင္း မဟာယာနဂိုဏ္း၀င္လာမာ၊
၂. ဦးထုပ္၀ါေဆာင္း ေက်ာင္းထိုင္ လာမာ၊
၃. အ၀ရ၀ါဒီလာမာတို႔ျဖစ္သည္၊
ယင္းဗုဒၶဘာသာ ဂိုဏ္း၀င္မ်ားအျပင္ ဗုဒၶဘာသာ မေရာက္ခင္က တိဗက္တြင္ ေခတ္စားေနေသာ တိဗက္ေဒသခံ ဘြန္အမည္ရွိ နတ္ကိုးကြယ္ေသာ ဘာသာတရားတစ္ခုလည္း ရွိေသးးသည္၊ ၎ဘာသာ၀င္မ်ားကမူကား ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားကို အထူးပင္ဆန္႔က်င္ေလသည္။ ၎ဘာသာ၀င္မ်ားက ဦးထုပ္နက္ေဆာင္းၾကသည္၊ ဂါထာမႏၱရားမ်ားကို အထူးအသံုးျပဳၾကေလသည္။ ယင္းဘာသာတရားကို ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ေသာ သူတို႔မွာကား ယခုအခါတြင္ အေရအတြက္ အလြန္ နည္းပါးသြားေလျပီ။
လာမာ၀ါဒသည္ ယခုအခါတြင္ တိဗက္ျပည္၌သာ လွ်င္သာမက နီေပါ၊ ဘူတန္၊ လာဟူ၊ တရုတ္၊ မြန္ဂိုလီးယား၊ ဆိုက္ေဗးရီးယား ျပည္မ်ားအထိ ျပန္႔ႏွံ႔ေနေလသည္။
ပထမ အမ်ိဳးအစား လာမာ၀ါဒ တိဗက္ျပည္၌ စတင္ျဖန္႔သူမွာ သႏၱရကၡိတတိဗက္ ေရာက္ေနခ်ိန္တြင္ အိႏၵိယမွ တိဗက္ေရာက္သြားေသာ ( ပဒမသမၻ၀) အမည္ရွိ ဟန္းျဖစ္သည္ဟုအဆိုရွိသည္။ ပဒမသမၻ၀ သည္ သသၼီရႏွင့္ အာဖဂန္နစၥတန္အၾကား ရွိဘြတ္ (ဥဒ်န္) ျပည္သားျဖစ္သည္။ ၎သည္ တိဗက္သြားျပီး ဗုဒၶဘာသာကို ျဖန္႔ျဖဴးေလသည္။ သူျဖန္႔ျဖဴးသည့္ ဗုဒၶဘာသာကိုကား ဂါထာမႏၱာန္မ်ား ေရာေႏွာသည္။ တႏၱရဗုဒၶဘာသာ ျဖစ္သည္။ တိဗက္လူမ်ိဳးမ်ားသည္ ဖဒမသမၻ၀အား ဘုရားအေလာင္း အမွတ္ျဖင့္ဆည္းကပ္ကိုးကြယ္ၾကေလသည္။
ဒုတိယ အမ်ိဳးအစား လာမာ၀ါဒမွာမူကား အိႏၵိယေရာက္သြားေသာ ဗုဒၶဘာသာ၏ ေျပာင္းလဲသြားေသာ ပံုစံျဖစ္သည္။ အစပထမတြင္မူ အေတာ္အတန္ သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္ေသာ ဗုဒၶဘာသာျဖစ္ခဲ့သည္။ သို႔ရာတြင္ ေနာက္ပိုင္းက်ေသာအခါတြင္ ထိုဗုဒၶဘာသာထဲတြင္လည္း ေဒသခံ ဂါထာမႏၱရား ၀ါဒမ်ားကို အားေပးခ်ီးေျမာက္မူရွိသျဖင့္ တိုးတက္ၾကီးပြားခဲ့ေလသည္။ တိဗက္ျပည္ရွိ ၾကီးမားေသာေက်ာင္းတိုက္ၾကီးမ်ားႏွင့္ ပညာသင္ၾကားရာ အခ်က္အျခာ ဌာနမ်ားမွာ ယင္းလာမာဂိုဏ္း၀င္မ်ားသာလွ်င္ ျဖစ္ၾကသည္။ တတိယ အမ်ိဳးအစားမွာ အလြန္ထူးျခားဆန္းၾကယ္ၾကလွေပသည္။ ယင္းဂိုဏ္း၀ါဒစတင္ ျပန္႔ပြားျခင္းမွာ ၁၃ ရာစုႏွစ္၌ျဖစ္သည္။ ယခုအခါတြင္ ယင္းလာမား၀ါဒသည္ တိဗက္၊ ဘူတန္၊ လဒတ္၊ မြန္ဂိုလီးယားတိုင္းျပည္တို႔၌ အထူးသျဖင့္ ၾကည္ညိဳေလးစားမူကိုခံရေလသည္။ အျခားဘာသာ တရားအားလံုးလိုလို၏ ေက်ာင္းတိုက္မ်ား၌ အၾကီးဆံုးသို႔မဟုတ္ အေတာ္ဆံုး တပ္ည့ကို ကြယ္လြန္သြားမည့္ ဆရာ၏ အရိုက္အရာခံအျဖစ္သတ္မွတၾကေလသည္။ သို႔ရာတြင္ ယင္းလာမာ၀ါဒကား တိုကဲ့သို႔မဟုတ္ေပ။ ကြယ္လြန္သူ၏ အရိုက္အရာခံ တပည့္ဟူ၍မရွိေပ။ ကြယ္လြန္သူ၏ အရိုက္အရာကို ဆက္ခံမည့္သူမွာ ကြယ္လြန္သူ၏ “လူ၀င္စား´´ အ၀တာရီပင္ ျဖစ္သည္။ ပထမ တလိုင္းလာမာ (၁၄၇၄) ကြယ္လြန္သြားျပီးေနာက္ပိုင္းတြင္ လူ၀င္စားကေလး သူငယ္မ်ားကို ရွာေဖြျပီး လာမာ အရိုက္အရာကို ဆက္ခံေစသည့္ အေလ့အထ ေခတ္စားေနေလသည္။
လူ၀င္စား (အ၀တာရီ) လာမာကို အထူးသျဖင့္ ေလးစားျမတ္ႏိုးၾကေလသည္။ လဒတ္ျမိဳ၌ ရွိေသာ ေဟမိရွိဂြန္ပါေကာလ္ တိုက္မွ လာမာသည္ အသက္ ၂၀ ႏွစ္ကပင္ လဒတ္၌ အၾကီးဆံုး ပုဂၢိဳလ္အျဖစ္ ပူေဇာ္ခံမူခံေနရေလသည္။ တိဗကိျပည္၏ ယခုလက္ရွိ တလိုင္းလာမႏွင့္ ပန္ခ်န္လာမာ ( ယခုျပည္ပတြင္ ေရာက္ေနသူ) တို႔သည္လည္း ငယ္စဥ္ကပင္ အ၀တာရီလာမာ အျဖစ္ အပူေဇာ္ခံေနၾကရေသာ လာမာမ်ားျဖစ္ၾကသည္။
လူ၀င္စား အ၀တာရီလာမာမ်ားကို ရွာေဖြေတြ႔ရွိပံုမွာလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖစ္ေလသည္။ အခ်ိဳ႕အခ်ိဳ႕ေသာ လာမာမ်ားသည္ မိမိမကြယ္လြန္မီကပင္ မိမိတို႔ကြယ္လြန္ျပီးေနာက္ လူ၀င္စား အ၀တာရီလာမာအျဖစ္ ျပန္လည္ေမြးဖြားမည့္ ေနရာဌာနမ်ားကို ညြန္ျပေျပာျပသြားခဲ့ၾကသည္။ ယင္းညြန္ၾကားေျပာျပခ်က္အရ သူတို႔ကြယ္လြန္ေသာအခါ သူတို႔၏အရိုက္အရာကို ဆက္ခံမည့္လူ၀င္စား အ၀တာရီလာမာမ်ားကို ရွာေဖြၾကေလသည္။ အခ်ိဳ႕အခ်ိဳ႔ေသာ လူ၀င္စား အ၀တာရီလာမာမ်ားကိုမူကား ညြန္ၾကားေျပာျပခ်က္အရ ရွာေဖြၾကေလသည္။ အခ်ိဳ႔ေသာလူ၀င္စား အ၀တာရီလာမာ မ်ားကိုမူကား သူတို႔၏ ထူးျခားေသာ အျပဳအမူမ်ားကိုၾကည့္ျပီး သတ္မွတ္ၾက၏။ ယင္းအ၀တာရီလာမာ ထံုးတမ္းစဥ္လာသည္ အျခားမည္သည့္ ဗုဒၶဘာသာ ႏိုင္ငံတြင္မွ မရွိေပ။ တိဗက္စေသာ ႏိုင္ငံမ်ား၌သာလွ်င္ ေခတ္စားေနေလသည္။ ယင္းထံုးတမ္းစဥ္လာမွာ မည့္သည့္ယုတၱိ၊ မည္သို႔ေသာ အေၾကာင္းအက်ိဳၚဆက္စပ္ျခင္မူမ်ိဳး ႏွင့္မွ ပယ္ဖ်က္၍မရဘဲ အခိုင္အမာ အျမစ္တြယ္ေနသည့္ ထံုးတမ္းစဥ္လာ ျဖစ္ေနေပသည္။
ယင္းတိဗက္ျပည္ အေၾကာင္း ေရးသားထားေသာ စာအုပ္မ်ားထဲတြင္ ရဟုလာသံကိစၥည္း၏ စာအုပ္မွာကား စံျပဳထိုက္ဆံုးေသာ စာအုပ္ျဖစ္သည္ဟုဆိုလွ်င္ မွားအံ့မည္မထင္။ တိဗက္ျပည္သို႔ ႏိုင္ငံျခားမွ ပုဂၢိဳလ္ တစ္သီးတစ္ေယာက္ အလည္အပါတ္ ေရာက္သြားဘို႔လည္း မလြယ္ေပ။ ႏိုင္ငံက လွ်ိဳ၀ွက္ အသိခက္သေလာက္ ႏိုင္ငံ၏ ဘာသာတရားမွာလည္း ေထြျပားဆန္းၾကယ္လွေပသည္။(ပါရဂူ)
အထက္ပါတို႔မွ သိရေသာအခ်က္ဟူမူကား…..
တင္ျပခ်က္ ( ၈) တိဗက္ျပည္သည္ပင္လွ်င္ (၇) ရာစုက်မွသာ တိုင္းျပည္ အျဖစ္ေပၚေပါက္လာခဲ့ေၾကာင္း၊ ဆရိုက်န္ဆဂန္ပိုဘုရင္က စတင္တည္ေထာင္ေၾကာင္း သိရသည္။ ခရစ္ေတာ္သည္ အသက္ ၃၀ ႏွစ္သာ ဤေလာကတြင္ မဂ္လမ္းတရားကိုဖြင့္ရန္ သာသနာေဆာင္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ေအဒီ ၃၀ ၀န္းက်င္တြင္ မရွိေတာ့၊ ေအဒီ ၃၀ မွ ၇၀၀ အၾကားတြင္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မဟားဒယား ကြာျခားေနေပျပီ။
တင္ျပခ်က္ ( ၉) ခရိဆရိုက်န္ဘုရင္ နန္တက္ေသာအခါ ၇၅၅-၇၉၇ ၌ ဗုဒၶဘာသာသာသနာမွာ ႏွစ္ ၁၀၀ ခန္႔ရွိျပီဟု ဆိုေသာေၾကာင့္ ေအဒီ ၆၅၅ ၀န္းက်င္၌သာ ဗုဒၶသာသနာ ေရာက္ရွိေၾကာင္း တြက္၍ရသည္။ (ထိုအခ်ိန္၌ ခရစ္ေတာ္မရွိေတာ့ျပီ)။
တင္ျပခ်က္ ( ၁၀) သႏၱရကၡိမေထရ္ကို အိႏၵိယ ႏိုင္ငံ နာလႏၵတကၠသိုလ္မွ ဘုရင္ ခရိဆရိုလေဒက်န ပင့္ဖိတ္၍ ေဟာၾကားးေသာ ႏွစ္တြင္ တိဗက္ျပည္၌ ဗုဒၶဘာသာေရာက္သည္မွာ ႏွစ္ေပါင္း ၁၀၀ ခန္႔ ရွိျပီဆိုေသာေၾကာင့္ ၇၅၅-၇၉၇ အတြင္းတြင္ ပင္ပင့္ ဖိတ္ခံရေသာေၾကာင့္ ဗုဒၶသာသနာသည္ ေအဒီ ၆၀၀ – ၇၀၀ ၀န္းက်င္၌ေရာက္ေၾကာင္း ေသခ်ာသည္။ (ထိုအခ်ိန္၌ ခရစ္ေတာ္မရွိေတာ့ျပီ)။
တင္ျပခ်က္ (၁၁) တိဗက္ျပည္တည္ေထာင္၌ ဗုဒၶသာသနာ လမ္းခင္းေပးသူသည္ ေအဒီ ၆၁၅ တြင္ေမြးဖြား၍ ၆၅၀ တြင္ ကြယ္လြန္သည္ဟု ဆိုေသာေၾကာင့္ တိဗက္သို႔ ၆၁၅-၆၅၀ အတြင္း၌ ဗုဒၶသာသနာေရာက္ေၾကာင္း သိရေလသည္။ (ထိုအခ်ိန္၌ ခရစ္ေတာ္မရွိေတာ့ျပီ)။
တင္ျပခ်က္ (၁၂) တိဗက္ျပည္ေတာင္ပိုင္း မြန္ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းမွ ေက်ာင္းထိုင္ ဆရာေတာ္ အရွင္ အရိယပုတၱမဟာေထရ္ထံသို႔ ေရာက္ခဲ့သည္ဆိုျခင္းမွာလည္း ယုတၱိမရွိေၾကာင္း အထင္အရွားလီဆယ္ေၾကာင္းးသိႏိုင္ပါေလသည္။ သႏၱရကၡိတမေထရ္အား တိဗက္သို႔ပင့္ေဆာင္ေသာအခါ ဗုဒၶသာသနာေတာ္သည္ ႏွစ္ေပါင္း ၁၀၀ ခန္႔ရွိျပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း တိဗက္လူမ်ိဳး ရဟန္းသံဃာလည္း မရွိေသး၊ ဗုဒၶဘာသာ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းတိုက္လည္း မရွိေသး၊ ဘုရင္၏ အလိုအရ သႏၱရကၡိတမေထရ္သည္ ျဗဟၼပုတၱရျမစ္၏ ေျမာက္ပိုင္းႏွစ္မိုင္အကြာ ရွိေနရာကို ဗုဒၶဘာသာ ေက်ာင္းတိုက္တစ္တိုက္ေဆာက္ရန္ ေရြးခ်ယ္သတ္မွတ္ လိုက္ၾကေလသည္။
က. မြန္ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္း သမိုင္းအေထာက္အထား မရွိ၊ သနၱရကၡိတမေထရ္ သာလွ်င္ အိႏၵိယမွလာေသာ ဘုန္းေတာ္ၾကီးျဖစ္ေလသည္။
ခ. မည္သည့္ေက်ာင္းတိုက္မွ်လည္း မရွိေသးေၾကာင္းသိရသည္။
ခ. သႏၱရကၡိတမေထရ္ ေနရာေရြး၍သာ ေဆာက္ေသာေက်ာင္းတုိက္သာ ရွိေၾကာင္း သိရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဤေက်ာင္းတိုက္တည္ေဆာက္ေသာအခ်ိန္၌ ခရစ္ေတာ္သည္ ဤေလာက၌မရွိေတာ့ေၾကာင္းကို သာမန္လူျပိန္းပင္သိရွိႏိုင္ေလသည္။ အမွန္လည္းဆင္ျခင္သင့္ပါသည္။
တင္ျပခ်က္ (၁၃) အမ်ိဳးသားပညာေရး၀န္ၾကီး ဦးဖိုးက်ားေရးသားေသာ ေျမာက္ပုိင္း ဗုဒၶဘာသာ မဟာယန ဂိုဏ္းဟူေသာ စာအုပ္အရ ဗုဒၶဘာသာသည္ အိႏၵိယမွ တိုက္ရိုက္ တိဗက္သို႔ ေရာက္လာသည္မွာ ေအဒီ ၆၅၀ ေလာက္တြင္သာ ျဖစ္သည္ဟုပါရွိေလသည္။စာမ်ာက္ႏွာ ၁၄၁ တြင္ ေအာက္ပါအတိုင္း ဖတ္ရႈႏိုင္ပါသည္။
တိဗက္ျပည္သို႔ ေရာက္လာေသာ ဗုဒၶဘာသာမဟာယာနဂိုဏ္းမွာ တရုတ္ျပည္ကတဆင့္ လာသည္မဟုတ္။ အိႏၵိယကပင္ တိုက္ရိုက္ေရာက္လာသည္။ ေရာက္လာသည္မွာ သာသနာသကၠရဇ္ ၁၁၉၄ ၊ ခရစ္သကၠရာဇ္ ၆၅၀ ေလာက္တြင္သာျဖစ္ေလေတာ့သည္။
ေရာက္လာေသာ မဟာယန ဂိုဏ္းမွာ ထိုအခါဆီျဖစ္ေသာ သာသနာ ၁၁၀ ေက်ာ္မွ ၁၇၀၀ ေက်ာ္အထိ ( 7th century to 12nd century) အိႏၵိယ တြင္ျဖစ္ရွိေနေသာ မဟာယနမ်ိဳးျဖစ္ေလသည္။ ထုိမဟာယနမ်ိဳးမွာ ယာဂစာရ၀ါဒ၊ ၀ိဇၨာယာန၊ တႏၱရ၀ါဒ၊ စုန္း၊နတ္၊ ပေယာဂ တို႔ျဖင့္ျပြမ္းသီးေနေလသည့္အတြက္ အတန္ပ်က္စီးေနေသာ အမ်ိဳးအစားမ်ိဳးျဖစ္ေလသည္။ တိဗက္ျပည္သို႔ ေရာက္လာေသာအခါ ရွိရင္းျဖစ္ေသာ၊ စုန္း၊နတ္၊ ပေယာဂ၊ ဂါထာ၊ မႏၱန္ အယူ၀ါဒတို႔ႏွင့္ ထပ္၍ ေရာေႏွာသြားေလရာ မ်ားစြာေျပာင္းလဲပ်က္စီး၍၊ တစ္က်ပ္တြင္ တစ္မတ္ေလာက္သာ ဗုဒၶဘာသာ အယူ၀ါဒ က်န္ေလေတာ့သည္။
မွတ္ခ်က္။ ။၁. ျမန္မာအမ်ိဳးသား ကေလး၊ လူငယ္၊ လူရြယ္၊ လူလတ္ ႏွင့္ ႏိုင္ငံျခားသား မ်ားကပင္သိေသာအျဖစ္သာမက အေက်ာ္အေမာ္ ပညာေရး ၀န္ၾကီး ကပင္၊ ၆၅၀ ေအဒီ မွ တိဗက္ျပည္သို႔ ဗုဒၶဘာသာေရာက္ေၾကာင္း ေရးသားထားေလသည္။
၂. ထိုတိဗက္ေရာက္ ဗုဒၶဘာသာမွာလည္း ယေန႔ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဦးစားေပးခံေနရေသာ ေထရ၀ါဒ မဟုတ္ဘဲ မဟာယနဗုဒၶဘာသာသာျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။
သမၼာတရားကိုေလ့လာဘာ..မွတ္သားဘာ..ေဝမွ်ဘာ..ကာကြယ္ဘာ ဘုရားသခင္သင့္ကိုေကာင္းၾကီးေပးပါေစ ကပ္တိုင္စစ္သည္စေမလ်ံတင့္
စက္မူလက္မူအျမင္ (Technological View)
အားတက္သေရာ ၾကိဳးပမ္းျပီး လိုက္လံစံုစမ္းေတာ့ ေနာက္ဆံုး တိဗက္ျပည္ ေတာင္ပိုင္း မြန္ဘုန္းေတာ္ၾကီး ေက်ာင္းရွိ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္မေထရ္ျမတ္ကို ခရစ္ေတာ္ကိုယ္တို္င္ စာရြက္ေပါင္း ၁၀၀ ေပၚမွာ သူကိုယ္တိုင္ ၁၈ ႏွစ္အတြင္း ေတြ႔ၾကံဳခဲ့ရေသာ ဘ၀အေတြ႔အၾကံဳမ်ားကို မွတ္တမ္းတင္ျပီး ၾကိဳးနဲ႔ က်က်နန ခ်ဳပ္ေႏွာင္ကာ သူ႔ကိုတရား ဓမၼမ်ား ေဟာေျပာ သြန္သင္ေပးခဲ့တဲ့အေနနဲ႔ ကန္ေတာ့ခဲ့တဲ့မွတ္တမ္းကို ရခဲ့တယ္။ အဲ့ဒီမွတ္တမ္းထဲမွာ ခရစ္ေတာ္ကိုယ္ေတာ္တုိင္ ေအာက္ပါအတိုင္းေရးသားထားတာ ေတြ႔ရွိရတယ္လို႔ ရိုရစ္စ္ကေရးသားထားသည္။
က. သခင္ေယရႈ ခရစ္ေတာ္လက္ထက္တိုက္ စကၠဴမ်ားမေပၚမရွိေသးပါ။ ေပရြက္၊ က်ဴရိုး၊ အုတ္ခ်ပ္၊ ရြံ႔ ခဲမ်ားျဖင့္၎ သားေရက်မ္းစာလိပ္မ်ားသာ ရွိခဲ့ေပေသးသည္။ ခရစ္ေတာ္ကုိယ္ေတာ္တိုင္ သုဓမၼာဇရပ္တြင္ ၎၏အုတၳဳပၸတၱိမ်ားကို အနာဂတံ၀ံ က်မ္း၌ေဟာေျပာဗ်ာဒိတ္ျပဳထားသည့္ ေဟရွာယ အနာဂတၱိက်မ္းစာပါ က်မ္းစာလိပ္ကို ဖတ္ခဲ့ဘူးသည္။ ယေန႔ က်မ္းစာမ်ားပင္လွ်င္ ပင္လယ္နီ၊ ပင္လယ္ေသ ကုမၼရန္ဂူမ်ား၊ စဥ္အိုးေျမအိုး အစရွိသည္တုိ႔မွ ရရွိေသာ က်မ္းစာလိပ္မ်ားပင္ျဖစ္ၾကသည္။ ေနာက္ဆံုးကူးယူ၍ ေခတ္မွီရိုတ္ႏွိပ္ၾကရေလသည္။
ခ. တိဗက္ျပည္၌လည္း ခရစ္ေတာ္တိုင္ေအာင္ စာရြက္စကၠဴမေပၚမရွိေသး။
ဂ. ခရစ္ေတာ္လက္ထထက္၌ တကမၻာလံုး စကၠဴ၊ စာရြက္မေပၚရွိေသး။
ဃ. စာမ်က္ႏွာေပါင္း ၁၀၀ ေက်ာ္တြင္ ေရးသားထားသည္ဆိုပါက လက္ေရးမူႏွင့္ ထိုစာရြက္မ်ားးကို ယခုေခတ္တြင္ လူထုအား ေခတ္မွီနည္းစနစ္ျဖင့္ ရိုတ္ကူးျဖန္႔ေ၀ တင္ျပအပ္ေပသည္၊ အထူးသျဖင့္ ခရစ္ေတာ္အား ဘုရားမွန္းမသိေသာ ဒိဌိေတြအတြက္အာဃအခြင့္အေရးၾကီးပင္ မဟုတ္ပါလား။
င. အဆိုးအေကာင္းမွာ အလြန္စပ္စုျပီး ေက်ာ္ၾကားမူတြင္ သူ႔ထက္ငါသာ ရွိေသာသူတို႔ကလည္း ယေန႔ထိုအမူကိုအေသအခ်ာ စစ္ထုတ္ျဖန္႔ေစၾကေပမည္။
စ.စကၠဴေပၚေပါက္သည္မွာ တရုတ္ျပည္တြင္ ေအဒီ ၂၀၀ အစပိုင္း၌ တီထြင္ ႏိုင္ခဲ့ေၾကာင္း အေျခခံ ပညာအထက္တန္းေက်ာင္း English ဒႆမတန္းတြင္ စာမ်က္ႏွာ ၂၇ တြင္ ေဖာ္ျပပါရွိေလသည္။
Paper, one of the most useful materials of this modern world, was invented in China at the beginning of the second century AD.သမၼာတရားကိုေလ့လာဘာ..မွတ္သားဘာ..ေဝမွ်ဘာ..ကာကြယ္ဘာ ဘုရားသခင္သင့္ကိုေကာင္းၾကီးေပးပါေစ ကပ္တိုင္စစ္သည္စေမလ်ံတင့္
အားတက္သေရာ ၾကိဳးပမ္းျပီး လိုက္လံစံုစမ္းေတာ့ ေနာက္ဆံုး တိဗက္ျပည္ ေတာင္ပိုင္း မြန္ဘုန္းေတာ္ၾကီး ေက်ာင္းရွိ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္မေထရ္ျမတ္ကို ခရစ္ေတာ္ကိုယ္တို္င္ စာရြက္ေပါင္း ၁၀၀ ေပၚမွာ သူကိုယ္တိုင္ ၁၈ ႏွစ္အတြင္း ေတြ႔ၾကံဳခဲ့ရေသာ ဘ၀အေတြ႔အၾကံဳမ်ားကို မွတ္တမ္းတင္ျပီး ၾကိဳးနဲ႔ က်က်နန ခ်ဳပ္ေႏွာင္ကာ သူ႔ကိုတရား ဓမၼမ်ား ေဟာေျပာ သြန္သင္ေပးခဲ့တဲ့အေနနဲ႔ ကန္ေတာ့ခဲ့တဲ့မွတ္တမ္းကို ရခဲ့တယ္။ အဲ့ဒီမွတ္တမ္းထဲမွာ ခရစ္ေတာ္ကိုယ္ေတာ္တုိင္ ေအာက္ပါအတိုင္းေရးသားထားတာ ေတြ႔ရွိရတယ္လို႔ ရိုရစ္စ္ကေရးသားထားသည္။
က. သခင္ေယရႈ ခရစ္ေတာ္လက္ထက္တိုက္ စကၠဴမ်ားမေပၚမရွိေသးပါ။ ေပရြက္၊ က်ဴရိုး၊ အုတ္ခ်ပ္၊ ရြံ႔ ခဲမ်ားျဖင့္၎ သားေရက်မ္းစာလိပ္မ်ားသာ ရွိခဲ့ေပေသးသည္။ ခရစ္ေတာ္ကုိယ္ေတာ္တိုင္ သုဓမၼာဇရပ္တြင္ ၎၏အုတၳဳပၸတၱိမ်ားကို အနာဂတံ၀ံ က်မ္း၌ေဟာေျပာဗ်ာဒိတ္ျပဳထားသည့္ ေဟရွာယ အနာဂတၱိက်မ္းစာပါ က်မ္းစာလိပ္ကို ဖတ္ခဲ့ဘူးသည္။ ယေန႔ က်မ္းစာမ်ားပင္လွ်င္ ပင္လယ္နီ၊ ပင္လယ္ေသ ကုမၼရန္ဂူမ်ား၊ စဥ္အိုးေျမအိုး အစရွိသည္တုိ႔မွ ရရွိေသာ က်မ္းစာလိပ္မ်ားပင္ျဖစ္ၾကသည္။ ေနာက္ဆံုးကူးယူ၍ ေခတ္မွီရိုတ္ႏွိပ္ၾကရေလသည္။
ခ. တိဗက္ျပည္၌လည္း ခရစ္ေတာ္တိုင္ေအာင္ စာရြက္စကၠဴမေပၚမရွိေသး။
ဂ. ခရစ္ေတာ္လက္ထထက္၌ တကမၻာလံုး စကၠဴ၊ စာရြက္မေပၚရွိေသး။
ဃ. စာမ်က္ႏွာေပါင္း ၁၀၀ ေက်ာ္တြင္ ေရးသားထားသည္ဆိုပါက လက္ေရးမူႏွင့္ ထိုစာရြက္မ်ားးကို ယခုေခတ္တြင္ လူထုအား ေခတ္မွီနည္းစနစ္ျဖင့္ ရိုတ္ကူးျဖန္႔ေ၀ တင္ျပအပ္ေပသည္၊ အထူးသျဖင့္ ခရစ္ေတာ္အား ဘုရားမွန္းမသိေသာ ဒိဌိေတြအတြက္အာဃအခြင့္အေရးၾကီးပင္ မဟုတ္ပါလား။
င. အဆိုးအေကာင္းမွာ အလြန္စပ္စုျပီး ေက်ာ္ၾကားမူတြင္ သူ႔ထက္ငါသာ ရွိေသာသူတို႔ကလည္း ယေန႔ထိုအမူကိုအေသအခ်ာ စစ္ထုတ္ျဖန္႔ေစၾကေပမည္။
စ.စကၠဴေပၚေပါက္သည္မွာ တရုတ္ျပည္တြင္ ေအဒီ ၂၀၀ အစပိုင္း၌ တီထြင္ ႏိုင္ခဲ့ေၾကာင္း အေျခခံ ပညာအထက္တန္းေက်ာင္း English ဒႆမတန္းတြင္ စာမ်က္ႏွာ ၂၇ တြင္ ေဖာ္ျပပါရွိေလသည္။
Paper, one of the most useful materials of this modern world, was invented in China at the beginning of the second century AD.သမၼာတရားကိုေလ့လာဘာ..မွတ္သားဘာ..ေဝမွ်ဘာ..ကာကြယ္ဘာ ဘုရားသခင္သင့္ကိုေကာင္းၾကီးေပးပါေစ ကပ္တိုင္စစ္သည္စေမလ်ံတင့္
စာေပရႈေထာင့္အျမင္ (Litracy View)
ခရစ္ေတာ္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ေရးသားထားလွ်င္ ထိုစာေပႏွင့္လက္ေရးမူသည္ လြန္စြာ အေရးၾကီးလွေပသည္။ ယေန႔ကမၻာ့စာေပပညာရွင္ၾကီးမ်ား၏ အထုပၸတၱိမ်ား။ လက္ေရးစာမူမ်ား၊ အာေဘာ္မ်ား၊ ၀ါသနာမ်ား၊ အက်ိဳးျပဳမူမ်ားကို ထုတ္ေဖာ္ေနစဥ္မွာ ထိုမွ ဗုဒၶဘာသာ ပညာရပ္ကိုဆည္းပူးခဲ့ေသာ ပညာရွင္တဦးျဖစ္ေနခဲ့ပါလွ်င္၊ ယေန႔ထိုပုဂၢိဳလ္ႏွင့္ သူ၏စာမူလက္ေရးတို႔သည္ ကမၻာ့စာေပေလာကမွာ ေနရာယူထားေနေပေတာ့မည္။အထူးသျဖင့္ထင္တိုင္းက်ဲေနေသာ ဘုရားမဲ့၀ါဒီသမားတို႔သည္ ရက္ေပါင္းရာေထာင္ အလႈဴၾကီးေပးကာျပသေနေပလိမ့္မည္။
စာေပဆိုသည္မွာ လူတို႔၏ အသက္ေသြးေၾကာမၾကီး မဟုတ္ပါလား၊ ခရစ္ေတာ္က က်မ္းစာကိုပင္ ဖတ္ရံုႏွင့္ ကယ္တင္ျခင္းမရႏိုင္၊ က်မ္းစာသည္ ငါ၏သက္ေသမ်သာျဖစ္သည္ဟု ဆိုမိန္႔ခဲ့ပါသည္။ ႏွလံုးသား၌သာ မင္ႏွင့္မေရး၊ ၀ိညာဥ္ႏွင့္ေရးေသာ ခရစ္ေတာ္ပါ။
၁. သခင္ေယရႈကိုယ္တိုင္ စာေရးသားမွတ္တမ္းတင္သည္ဟု ဂ်ဴးသမိုင္းတြင္ မေတြ႔ရပါ၊ က်မ္းစာ၌လည္း မေတြ႔ရပါ၊ ပညာပင္မသင္မၾကားေသာေၾကာင့္ စာပင္မေရးဘူးပါ၊ စာေပမေရးတိုင္း ပညာမရွိဟု မဆိုလိုပါ၊ ေဂါတမကိုယ္တိုင္လည္း စာမေရးခဲ့ပါ လူတို႔ကသာ သူ႔အေဟာအေျပာကို မွတ္တမ္းတင္ခဲ့ၾကျခင္းပါ၊ ထို႔အတူ ခရစ္ေတာ္သည္ ႏုတ္ေတာ္ျဖင့္ ေဟာ္ေတာ္မူ၏။ လူတို႔ကမွတ္တမ္းတင္ျပ၏၊ ေက်ာင္းပင္မေနခဲ့ေသာေၾကာင့္ ႏွိမ္ေျပာျခင္းျဖင့္ လက္သမားသား မဟုတ္ေလာဟုပင္ တိုင္းထြာေျပာခဲ့ၾကပါသည္။
၂. က်မ္းစာအရ ေယာ ၈း၆ တြင္ ေယရႈသည္ ေအာက္သို႔ငံု႔လွ်ၽက္ လက္ညိဳးေတာ္ႏွင့္ ေျမ၌ေရးသား၍ ေနေတာ္မူ၏။ ဤက်မ္းပိုဒ္၌ သိရသည္မွာ လိင္ကိစၥ၌ မွားယြင္းေဖာက္ျပန္ေနေသာ မိန္းမအား ေယရႈထံသို႔ ေခၚလာျပီး ေထင္ေခ်ာက္ဆင္ေမးျမန္းခန္းမွျဖစ္သည္။ ခရစ္ေတာ္သည္ သူ၏ သက္ေတာ္စဥ္ တစ္ေလွ်ာက္လံုး၌ မည္သည့္စာေပကိုမွ် ေရးသားျဖန္႔ေ၀ျခင္းမရွိခဲ့ပါ။ ယခုလို ေျမၾကီးေပၚမွာ မိမိလက္ညိဳးေတာ္ႏွင့္ ႏွစ္ၾကိမ္မ် ေရးျခစ္ခဲ့ဘူးသည္ကိုသာ က်မ္းစာ၌ ဖတ္ရႈရပါသည္။ ေပ၊ စာရြက္၊ ေက်ာက္ထက္အကၡရာ မတင္ခဲ့ဘူးပါ။
ယုဒတို႔ထံုးစံအရ အိမ္ေထာင္ဆိုသည္မွာ မိသားစု၏ ပထမဆံုးေသာ ပညာဆည္းပူးရာ၊ ပညာရွာေဖြ သိူမွီးရာ ျဖစ္သည္။ အိမ္ေထာင္းသည္ လက္ဦးေက်ာင္းျဖစ္သည္။ မိဘမ်ားက ဘုရားသခင္အေၾကာင္းႏွင့္ သိမွတ္ဖြယ္ရာတို႔ကို သားသမီးတို႔အား အလႊတ္က်က္မွတ္ေစ၍ သင္ၾကားေပးခဲ့ၾကသည္။ တကၠသိုလ္၊ ေကာလိပ္ေက်ာင္း ပညာရပ္မ်ားကို ေယရႈမသင္ၾကားခဲ့ေသာ္လည္း အိမ္ေထာင္တြင္း၌ပင္ မိဘပညာေရးေတာ့ရွိေပသည္။
လုကာ ၄း၁၆-၂၂ ၾကီးပြားေတာ္မူရာ နာဇရက္ျမိဳ႔သို႔ ေရာက္ျပန္လွ်င္ ထံုးစံေတာ္ရွိသည့္အတိုင္း ဥပုဒ္ေန႔၌ တရားဇရပ္ သို႔၀င္၍ က်မ္းစာဖတ္ရြတ္ျခင္းငွာ ထေတာ္မူ၏။ ဇရပ္ေစာင့္သည္ ပေရာဖက္ ေဟရွာယ၏ က်မ္းစာလိပ္ကို ေပစည္ျဖစ္၍ က်မ္းစာကို ဖြင့္ေတာ္မူလွ်င္ ေတြ႔ေသာအခ်က္ကား ထာ၀ရဘုရားသခင္၏ ၀ိညာဥ္ေတာ္သည္ ငါ့အေပၚ၌တည္ေတာ္မူ၏ အေၾကာင္းမူကား ဆင္းရဲသားတို႔အား ၀မ္းေျမာက္စရာ သတင္းကို ၾကားေျပာေစျခင္းငွာ ငါ့ကိုဘိသိပ္ေပးေတာ္မူျပီ။
ေၾကမြေသာသူတို႔၏ အနာကိုေပ်ာက္ေစျခင္း ငွါလည္းေကာင္း လြတ္ျခင္းအေၾကာင္းႏွင့္ မ်က္စိကန္းေသာ သူတို႔အား ျပန္ျမင္ေစျခင္းအေၾကာင္း ငွါလည္းေကာင္း ထာ၀ရဘုရား၏ မဂၤလာႏွစ္ကာလကို ၾကားေျပာေစျခင္းငွါလည္းေကာင္း ငါ့ကိုေစလႊတ္ေတာ္မူျပီ ဟုလာသတည္း။ က်မ္းစာလိပ္ကို ဇရပ္ေစာင့္အားေပးျပီးမွ ထိုင္ေတာ္မူ၏။ ဇရပ္၌ရွိေသာ သူအေပါင္းတို႔သည္ ကိုယ္ေတာ္ကို ေစ့ေစ့ၾကည့္ရႈလွ်က္ေနၾက၏။ ေယရႈကလည္း ယေန႔ပင္ ဤက်မ္းစာခ်က္သည္ သင္တို႔ၾကားရသည့္ အတိုင္းျပည့္စံုေလျပီ ဟုမိန္႔ေတာ္မူ၏။ ထိုသူအေပါင္းတို႔သည္ ကိုယ္ေတာ္ကို၀န္ခံ၍ တင့္တယ္ေလွ်က္ပတ္ေသာ ႏႈတ္ေတာ္ထြက္စကားကို အံ့ၾသခ်ီးမြမ္းလွ်က္၊ ဤသူသည္ ေယာသပ္၏သား မဟုတ္တံုေလာဟုဆိုၾက၏။ အထက္မွသိရသည္မွာ…….
၁. ၾကီးပြားေတာ္မူရာ နာဇရက္ျမိဳ႔ဟုဆိုေသာေၾကာင့္ နာဇရပ္ျမိဳ႔၌ အျမဲေနထိုင္ေၾကာင္း သိရသည္။ အျခားျပည္ပသို႔မသြား။
၂. ထံုးစံရွိသည့္အတိုင္း ဥပုဒ္ေန႔၌ တရားဇရပ္တြင္ က်မ္းစာလိပ္ကိုသာ ဖတ္ၾကားေၾကာင္း သိရ၏။ အျခားစာေပ၊ တရားမေဟာ၊ မဖတ္မၾကား၊ စကၠဴမသံုး။
၃. ဖတ္ေသာက်မ္းပိုဒ္သည္ ေယရႈအားညြန္းဆိုေသာ က်မ္းစာလိပ္ျဖစ္ျပီး။ ေယရႈက ယေန႔ပင္ ဤက်မ္းစာခ်က္သည္ သင္တို႔ၾကားသည့္အတိုင္း ျပည့္စံုေပျပီဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ အေမာခံ၊ အပင္ပန္းခံ၍ လိမ္လည္ဇာတ္လမ္းဆင္ေနပါမည္လား။ တရားသမား၊ ဘုရားတရားတို႔က အခုတမ်ိဳဳး ေတာ္ၾကာတမ်ိဳးေျပာပါက အဘယ္မွာလွ်င္ ေကာင္းပါေတာ့အံ့နည္း။
၄. လုအေပါင္းတို႔ ေထာက္ခံမူပင္ ထိုအခ်ိန္ကပင္ရရွိခဲ့သည္။
ခရစ္ေတာ္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ေရးသားထားလွ်င္ ထိုစာေပႏွင့္လက္ေရးမူသည္ လြန္စြာ အေရးၾကီးလွေပသည္။ ယေန႔ကမၻာ့စာေပပညာရွင္ၾကီးမ်ား၏ အထုပၸတၱိမ်ား။ လက္ေရးစာမူမ်ား၊ အာေဘာ္မ်ား၊ ၀ါသနာမ်ား၊ အက်ိဳးျပဳမူမ်ားကို ထုတ္ေဖာ္ေနစဥ္မွာ ထိုမွ ဗုဒၶဘာသာ ပညာရပ္ကိုဆည္းပူးခဲ့ေသာ ပညာရွင္တဦးျဖစ္ေနခဲ့ပါလွ်င္၊ ယေန႔ထိုပုဂၢိဳလ္ႏွင့္ သူ၏စာမူလက္ေရးတို႔သည္ ကမၻာ့စာေပေလာကမွာ ေနရာယူထားေနေပေတာ့မည္။အထူးသျဖင့္ထင္တိုင္းက်ဲေနေသာ ဘုရားမဲ့၀ါဒီသမားတို႔သည္ ရက္ေပါင္းရာေထာင္ အလႈဴၾကီးေပးကာျပသေနေပလိမ့္မည္။
စာေပဆိုသည္မွာ လူတို႔၏ အသက္ေသြးေၾကာမၾကီး မဟုတ္ပါလား၊ ခရစ္ေတာ္က က်မ္းစာကိုပင္ ဖတ္ရံုႏွင့္ ကယ္တင္ျခင္းမရႏိုင္၊ က်မ္းစာသည္ ငါ၏သက္ေသမ်သာျဖစ္သည္ဟု ဆိုမိန္႔ခဲ့ပါသည္။ ႏွလံုးသား၌သာ မင္ႏွင့္မေရး၊ ၀ိညာဥ္ႏွင့္ေရးေသာ ခရစ္ေတာ္ပါ။
၁. သခင္ေယရႈကိုယ္တိုင္ စာေရးသားမွတ္တမ္းတင္သည္ဟု ဂ်ဴးသမိုင္းတြင္ မေတြ႔ရပါ၊ က်မ္းစာ၌လည္း မေတြ႔ရပါ၊ ပညာပင္မသင္မၾကားေသာေၾကာင့္ စာပင္မေရးဘူးပါ၊ စာေပမေရးတိုင္း ပညာမရွိဟု မဆိုလိုပါ၊ ေဂါတမကိုယ္တိုင္လည္း စာမေရးခဲ့ပါ လူတို႔ကသာ သူ႔အေဟာအေျပာကို မွတ္တမ္းတင္ခဲ့ၾကျခင္းပါ၊ ထို႔အတူ ခရစ္ေတာ္သည္ ႏုတ္ေတာ္ျဖင့္ ေဟာ္ေတာ္မူ၏။ လူတို႔ကမွတ္တမ္းတင္ျပ၏၊ ေက်ာင္းပင္မေနခဲ့ေသာေၾကာင့္ ႏွိမ္ေျပာျခင္းျဖင့္ လက္သမားသား မဟုတ္ေလာဟုပင္ တိုင္းထြာေျပာခဲ့ၾကပါသည္။
၂. က်မ္းစာအရ ေယာ ၈း၆ တြင္ ေယရႈသည္ ေအာက္သို႔ငံု႔လွ်ၽက္ လက္ညိဳးေတာ္ႏွင့္ ေျမ၌ေရးသား၍ ေနေတာ္မူ၏။ ဤက်မ္းပိုဒ္၌ သိရသည္မွာ လိင္ကိစၥ၌ မွားယြင္းေဖာက္ျပန္ေနေသာ မိန္းမအား ေယရႈထံသို႔ ေခၚလာျပီး ေထင္ေခ်ာက္ဆင္ေမးျမန္းခန္းမွျဖစ္သည္။ ခရစ္ေတာ္သည္ သူ၏ သက္ေတာ္စဥ္ တစ္ေလွ်ာက္လံုး၌ မည္သည့္စာေပကိုမွ် ေရးသားျဖန္႔ေ၀ျခင္းမရွိခဲ့ပါ။ ယခုလို ေျမၾကီးေပၚမွာ မိမိလက္ညိဳးေတာ္ႏွင့္ ႏွစ္ၾကိမ္မ် ေရးျခစ္ခဲ့ဘူးသည္ကိုသာ က်မ္းစာ၌ ဖတ္ရႈရပါသည္။ ေပ၊ စာရြက္၊ ေက်ာက္ထက္အကၡရာ မတင္ခဲ့ဘူးပါ။
ယုဒတို႔ထံုးစံအရ အိမ္ေထာင္ဆိုသည္မွာ မိသားစု၏ ပထမဆံုးေသာ ပညာဆည္းပူးရာ၊ ပညာရွာေဖြ သိူမွီးရာ ျဖစ္သည္။ အိမ္ေထာင္းသည္ လက္ဦးေက်ာင္းျဖစ္သည္။ မိဘမ်ားက ဘုရားသခင္အေၾကာင္းႏွင့္ သိမွတ္ဖြယ္ရာတို႔ကို သားသမီးတို႔အား အလႊတ္က်က္မွတ္ေစ၍ သင္ၾကားေပးခဲ့ၾကသည္။ တကၠသိုလ္၊ ေကာလိပ္ေက်ာင္း ပညာရပ္မ်ားကို ေယရႈမသင္ၾကားခဲ့ေသာ္လည္း အိမ္ေထာင္တြင္း၌ပင္ မိဘပညာေရးေတာ့ရွိေပသည္။
လုကာ ၄း၁၆-၂၂ ၾကီးပြားေတာ္မူရာ နာဇရက္ျမိဳ႔သို႔ ေရာက္ျပန္လွ်င္ ထံုးစံေတာ္ရွိသည့္အတိုင္း ဥပုဒ္ေန႔၌ တရားဇရပ္ သို႔၀င္၍ က်မ္းစာဖတ္ရြတ္ျခင္းငွာ ထေတာ္မူ၏။ ဇရပ္ေစာင့္သည္ ပေရာဖက္ ေဟရွာယ၏ က်မ္းစာလိပ္ကို ေပစည္ျဖစ္၍ က်မ္းစာကို ဖြင့္ေတာ္မူလွ်င္ ေတြ႔ေသာအခ်က္ကား ထာ၀ရဘုရားသခင္၏ ၀ိညာဥ္ေတာ္သည္ ငါ့အေပၚ၌တည္ေတာ္မူ၏ အေၾကာင္းမူကား ဆင္းရဲသားတို႔အား ၀မ္းေျမာက္စရာ သတင္းကို ၾကားေျပာေစျခင္းငွာ ငါ့ကိုဘိသိပ္ေပးေတာ္မူျပီ။
ေၾကမြေသာသူတို႔၏ အနာကိုေပ်ာက္ေစျခင္း ငွါလည္းေကာင္း လြတ္ျခင္းအေၾကာင္းႏွင့္ မ်က္စိကန္းေသာ သူတို႔အား ျပန္ျမင္ေစျခင္းအေၾကာင္း ငွါလည္းေကာင္း ထာ၀ရဘုရား၏ မဂၤလာႏွစ္ကာလကို ၾကားေျပာေစျခင္းငွါလည္းေကာင္း ငါ့ကိုေစလႊတ္ေတာ္မူျပီ ဟုလာသတည္း။ က်မ္းစာလိပ္ကို ဇရပ္ေစာင့္အားေပးျပီးမွ ထိုင္ေတာ္မူ၏။ ဇရပ္၌ရွိေသာ သူအေပါင္းတို႔သည္ ကိုယ္ေတာ္ကို ေစ့ေစ့ၾကည့္ရႈလွ်က္ေနၾက၏။ ေယရႈကလည္း ယေန႔ပင္ ဤက်မ္းစာခ်က္သည္ သင္တို႔ၾကားရသည့္ အတိုင္းျပည့္စံုေလျပီ ဟုမိန္႔ေတာ္မူ၏။ ထိုသူအေပါင္းတို႔သည္ ကိုယ္ေတာ္ကို၀န္ခံ၍ တင့္တယ္ေလွ်က္ပတ္ေသာ ႏႈတ္ေတာ္ထြက္စကားကို အံ့ၾသခ်ီးမြမ္းလွ်က္၊ ဤသူသည္ ေယာသပ္၏သား မဟုတ္တံုေလာဟုဆိုၾက၏။ အထက္မွသိရသည္မွာ…….
၁. ၾကီးပြားေတာ္မူရာ နာဇရက္ျမိဳ႔ဟုဆိုေသာေၾကာင့္ နာဇရပ္ျမိဳ႔၌ အျမဲေနထိုင္ေၾကာင္း သိရသည္။ အျခားျပည္ပသို႔မသြား။
၂. ထံုးစံရွိသည့္အတိုင္း ဥပုဒ္ေန႔၌ တရားဇရပ္တြင္ က်မ္းစာလိပ္ကိုသာ ဖတ္ၾကားေၾကာင္း သိရ၏။ အျခားစာေပ၊ တရားမေဟာ၊ မဖတ္မၾကား၊ စကၠဴမသံုး။
၃. ဖတ္ေသာက်မ္းပိုဒ္သည္ ေယရႈအားညြန္းဆိုေသာ က်မ္းစာလိပ္ျဖစ္ျပီး။ ေယရႈက ယေန႔ပင္ ဤက်မ္းစာခ်က္သည္ သင္တို႔ၾကားသည့္အတိုင္း ျပည့္စံုေပျပီဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ အေမာခံ၊ အပင္ပန္းခံ၍ လိမ္လည္ဇာတ္လမ္းဆင္ေနပါမည္လား။ တရားသမား၊ ဘုရားတရားတို႔က အခုတမ်ိဳဳး ေတာ္ၾကာတမ်ိဳးေျပာပါက အဘယ္မွာလွ်င္ ေကာင္းပါေတာ့အံ့နည္း။
၄. လုအေပါင္းတို႔ ေထာက္ခံမူပင္ ထိုအခ်ိန္ကပင္ရရွိခဲ့သည္။
သမၼာတရားကိုေလ့လာဘာ..မွတ္သားဘာ..ေဝမွ်ဘာ..ကာကြယ္ဘာ ဘုရားသခင္သင့္ကိုေကာင္းၾကီးေပးပါေစ ကပ္တိုင္စစ္သည္စေမလ်ံတင့္
၇. သတၱမရႈေထာင့္
အေထြေထြရႈေထာင့္ (Miscellaneous View)
၁) ေဗာဓိေညာင္ထိုထို၀ယ္ လူုပ်ိဳဘုရားမရွိဆိုေသာ္ျငားလည္း အပ်ိဳကညာ၏ သားျမတ္စြာဘုရားကို ဗုဒၶအမ်ားကိုးကြယ္ရေသာ အခ်ိန္ေရာက္လိမ့္မည္။ ၎ဘုရား၏ နိမိတ္လကၡဏာကား၊ လက္၀ါးအုပ္နာျဖစ္၍ ပရိနိဗၺာန္ျပဳရလိမ့္မည္ ။( အနာဂတ၀ံက်မ္း ၂၀း၁၅)။
ယခုေသာ္ကား ဤက်မ္းသည္ရွားပါးေနေပသည္။ ခရစ္ေတာ္ လက္၀ါးအုပ္အနာျဖင့္ ပရိနိဗၺာန္ျပဳရမည့္အေၾကာင္းမွာ ဗုဒၶမပြင့္မီ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀၀၀ ေစာ၍ ပေရာဖက္ၾကီးေဟရွာယက ေဟာၾကားခဲ့ေလသည္။ ၎ခရစ္ေတာ္ပြင့္မည့္အေၾကာင္းကို ခရစ္ေတာ္မပြင့္မီ ဘီဟီ ၆၀၀၀ ၀န္းက်င္မွစ၍ ေဟာၾကားထားခဲ့ေလသည္။
ယေန႔မွျဗဳန္းစားၾကီး ျဖက္ပ်က္လာျခင္းမဟုတ္ေပ။ ၾကိဳတင္အနာဂတၱိျပဳ ဗ်ာဒိတ္ေပးခ်က္ ေဟာထားခ်က္အတိုင္း တစ္ခုျပီးတစ္ခု ျဖစ္ပ်က္ျပည့္စံုလာေနျခင္းသာျဖစ္သည္။ ပို၍ အံ့ၾသဘြယ္ေကာင္းေသာ အရာကား သူ႔ကို မလိုတမာမုန္းတီးျပီး၊ အတိုက္အခံ၊ မဟုတ္တမ္းတရားျပဳၾကမည္။ အေသသတ္ၾကမည္၊ သင္တို႔ (ခရစ္ယာန္)လည္း ငါ့နာမေၾကာင့္၊ လူမ်ိဳးတကာ က မုန္းတီးၾကလိမ့္မည္ တိုသည့္အခ်က္ပင္ျဖစ္သည္။ အနာဂတ၀င္က်မ္းပါအတိုင္း အမ်ားသူငါ ကိုးကြယ္ခ်ိန္ေရာက္ လွ်က္ရွိပါျပီ။
၂) ၁၂ ႏွစ္ အရြယ္၌ ရဟူဒီ ဆရာေတာ္မ်ားႏွင့္ ေဆြးေႏြးရာ မေျဖႏိုင္ၾက၍ သူ႔အား ဆရာဆင္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ ရာထူးကို ဤသို႔လြယ္လင့္တကူ ေပးၾကျခင္းမွာလည္း ထံုးတမ္းစဥ္လာမရွိၾကပါေပ။
၁. ယုဒတို႔သည္ ဘာသာေရး က်စ္လစ္ခိုင္မာ ဂရုစိုက္လြန္းသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ရာထူးကို ဘာသာေရးတြင္ ဤသို႔လြယ္လြယ္ ေပးရိုး ထံုးစံမရွိ။
၂. ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ရာထူး ေပးတင္ေျမာက္ေၾကာင္း က်မ္းစာႏွင့္ ဂ်ဴးသမိုင္းတြင္ မရွိ။ ဘုရားရွင္ကသာ ခရစ္ေတာ္အျဖစ္ ဘိသိပ္ေပးခဲ့သည္။ လူကမေပး။ လူတို႔ကမူကား ၀န္ခံရ၏။
၃. ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ရာထူးေပးမိေၾကာင္း ဆရာတင္မိေၾကာင္း ဟူ၍ ေျပာဆိုၾကခ်က္မရွိ။ ဘုရားအားျပစ္မွား၍ဟူသာ စြပ္စြဲခဲ့ၾကသည္။
၄. ရာထူး၊ ထယ္၀ါလွသည့္ ၀တ္ရံုႏွင့္ အထိမ္းအမွတ္လက္စြပ္တို႔ကိုလည္းေကာင္း ေယရႈ၀တ္ဆင္သည္ဟု မဖတ္မၾကားဘူးပါ။
၃) တိဗက္ဘာသာ စကား၊ မြန္ဘာသာစကား၊ တတ္ေျမာက္ေၾကာင္းလည္း မွတ္တမ္းမရွိပါ။
၄) ရဟန္းေတာ္ ၂၀ ႏွစ္၌ ျဖစ္သည္ဆိုသည္ဆုိလွ်င္ အထြတ္အျမတ္ျဖစ္ေသာ ထိုရဟန္းအား မကိုးကြယ္ၾကဘဲ အယ့္ေၾကာင့္ ေၾကာင္သူေတာ္မ်ားအား ယေန႔ကိုးကြယ္ေနၾကပါသနည္း။
၅) ကတိ ၇ ခ်က္ေပးရသည္၊ ေနာက္ဆံုး ၇ ခ်က္ေျမာက္တြင္ သို႔မွသာလွ်င္ သင္သည္ ေသသည္၏ အျခားမဲ့၌ အလြန္ခ်မ္းသာသုခႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ျဗဟၼာဘံုသို႔ ေရာက္လိမ့္မည္ဟု ဆိုထားေသာေၾကာင့္။ ခရစ္ေတာ္ သည္ ေကာင္းကင္ဘံုသို႔သာ ခ်ီေဆာင္ျခင္းခံခဲ့သည္။ သူခိုးၾကီးကိုလည္း ကတိေပးသည္။ ခရစ္ေတာ္ကို ယံုၾကည္သူတိုင္းအား ေကာင္းကင္ ႏိုင္ငံေတာ္သို႔၀င္စားခြင့္ေပးသည္။ ျဗဟၼာဘံုသို႔မဟုတ္ပါ။ ျဗဟၼာဘံုသည္ ၃၁ ဘံု အစုအ၀င္မ်သာ၊ ေကာင္းကင္ဘံုသည္ကား ၃၁ ဘံု၏ အျခားမဲ့၌ ဟိုမွာဘက္တြင္ တသီးတျခား ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ဖန္ဆင္း၍တည္ရွိသည္။ မိတ္ေဆြအားလံုး ထိုေနရာ၌ ေနရာေပးလိုသည္မွာ ဧေကာဗုေဒၶါအရွင္ ဘုရား၏ေမတၱာေတာ္သက္သက္သာ ျဖစ္ေလသည္။
၆) သင္၏နာမည္အားျဖင့္ ဘာသာ အယူ၀ါဒ တစ္ရပ္ကို ထူေထာင္ၾကလိမ့္မည္ဟု အမိန္႔ရွိကာ ဇီ၀ကိရိဋ အားျပန္ခြင့္ျပဳခဲ့သည္ဟုပါရွိသည္။က. ဆရာေတာ္မေထရ္က ခြင့္ျပဳေျပာဆိုဗ်ာဒိတ္ျပဳခဲ့လွ်င္ မိတ္ေဆြလည္း ခရစ္ယာန္ ဘာသာ၀င္ ျဖစ္သင့္ပါသည္။ ခရစ္ေတာ္ကို ကိုးကြယ္အပ္ပါသည္။ ယခုေၾကာင္သူေတာ္မ်ားႏွင့္ ယွဥ္ၾကည့္ပါေလ။
ခ. ငါ၏ အသင္းေတာ္ကို ဤေက်ာက္ေပၚမွာ ငါတည္ေထာင္မည္ဟု ေယရႈကိုယ္တိုင္ မိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ့ပါသည္။ လူတို႔၌ အသင္းေတာ္တည္ေထာင္ ခြင့္မရွိပါ။ ခရစ္ေတာ္သာလွ်င္ တည္ေထာင္ျပီး ခရစ္ေတာ္ပိုင္ေသာ အသင္းေတာ္သာလွ်င္ျဖစ္သည္။
၇) ယုဒယာျမိဳ႔၊ ေဂ်ရဳရွလင္ ႏွင့္ ဗက္လင္ျမိဳ႔ ေတြမွာ တရားေဟာရာ တရားနာသူမ်ားက ေယေဟာ၀ါး ဘုရားသခင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ရဲ့ တရားေတြ မဟုတ္ပဲ၊ ဗုဒၶကိုယ္ေတာ္ျမတ္ရဲ့ တရားေတြသာ ျဖစ္တယ္လို႔ဆိုျပီး ေယရႈကို ၀ိုင္းျပီး ပုတ္ခတ္ေျပာဆိုၾကတယ္ဟု သာသနာပဒိဌိဆရာေတြက ေရးပါသည္…
က်မ္းစာတေလွ်ာက္လံုးမွာ အျခားေသာဘုရားမ်ား၏ တရားမ်ားကို မေဟာၾကားပါ။ ဧ၀ံေဂလိတရားသာ ေဟာၾကားခဲ့၏။ ထ၀ရဘုရားႏွင့္ သူႏွင့္တလံုးတ၀တည္းျဖစ္ေၾကာင္း ၊သားေတာ္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ကယ္တင္ရွင္ျဖစ္ေၾကာင္းသာ ေဟာ၏။ ၀န္ခံ၏၊ ငါေဟာေျပာေသာ တရားသည္ ငါ၏တရားမဟုတ္၊ ေစလႊတ္ေတာ္မူေသာ အဘခမည္းေတာ္၏ တရားျဖစ္သည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ ဂ်ဴးတို႔က ေမ်ာ္ေတာ့ ဤဘုရား၊ ပြင့္လာေတာ့ အထင္မွားၾကျခင္းမ်သာ ျဖစ္ပါသည္။
၈) ဒီလိုအျဖစ္အပ်က္နဲ႔ ရင္ဆိုင္ရတဲ့အခါ ခရစ္ေတာ္ဟာ သူ႔ရဲ့ဆရာ အရိယာပုတၱမဟာေထရ္က သူ႔ကိုမွာ လိုက္တဲ့ ပရိယာယ္ကိုသံုးရမည္ဆိုတဲ့ စကားကို အမွတ္ရျပီး၊ သူေဟာတဲ့တရားဟာ ေယေဟာ၀ါ ေဟာတဲ့တရားျဖစ္ေၾကာင္း၊ သူဟာ ေယေဟာ၀ါေဟာတဲ့တရားျဖစ္ေၾကာင္း လွည္းစားျပီးေျပာျပလိုက္သတဲ့၊ အမွန္မွာ သူဟာ ပရိယာယ္ သံုးရမယ္ဆိုတဲ့စကားကို အဓိပၸါယ္ ေကာက္မွား၊ ယခုလိုလွည့္စားလိုက္ျခင္းျဖစ္တယ္၊ အဲ့ဒီလို အလွည့္စားမွား လိုုက္တဲ့အတြက္ ခရစ္ေတာ္ဟာ လက္၀ါးကပ္တိုင္မွာတင္ျပီး ရဟူဒီဘုန္းၾကီးမ်ားႏွင့္ ေရာမလူမ်ိဳးတို႔ရဲ့ အသတ္ခံသြားရသတဲ့။
ေယရႈဟာ ဥပေမယ်ေတြသံုးျပီး ေဟာတတ္တဲ့ ဘုရား။ အတိအလင္းေဟာတတ္တဲ့ဘုရား၊ သတၱေျပာင္ျပီး၊ ရဲ၀ံ့တဲ့ႏွလံုးရည္ျပည့္၀တဲ့ ရဲ၀ံ့တဲ့ဘုရားပါ။ လက္၀ါးကပ္တိုင္မွာ အေသခံဘို႔လည္း ၾကိဳသိျပီးသားပါ ( ေဟရွာ ၅၃း၉)။ လက္၀ါးကပ္တိုင္မွာ ေသရတာမွာ အျပစ္သား ေၾကာင္သူေတာ္( ဘုရားကိုအံတုျပီး ဘုရားျဖစ္ခ်င္ၾကတဲ့ မာရ္နတ္ေနာက္လိုက္ေတြ) အားလံုးအတြက္ပါ။ ေရာမ ၅း၈ ငါတို႔သည္ အျပစ္ရွိစဥ္ပင္ ခရစ္ေတာ္သည္ ငါတို႔အတြက္ေၾကာင့္ အေသခံေတာ္မူ၏ ( အရိေမတၱယ်) လို႔ဆိုပါတယ္။
၉) ဒါေၾကာင့္ ရဟူဒီလူမ်ိဳးေတြက ခရစ္ေတာ္ကို သူေတာ္ေကာင္းတေယာက္ရဲ့ အသက္ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ျဖတ္မိၾကတဲ့အတြက္ ယေန႔အထိ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ရယ္ လို႔ လက္ညိဳးထိုးစရာမရွိ ကေလက၀ျဖစ္ေနၾကတာေပါ့။
ထိုကိစၥလည္း မမွန္ပါ ၊ အမွန္မွာ ထာ၀ရဘုရား သခင္ကို ျငင္းပယ္၍ ဘုရားသခင္ မႏွစ္ျမိဳေသာ ရုပ္တုဆင္းတု တို႔ကို ကိုးကြယ္ေသာေၾကာင့္သာ ဘုရားသခင္က ဒါဏ္ခတ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ဆန္ရင္းနာနာဖြတ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံျပန္ေပးမည္ ဟု ေျပာသည့္အတိုင္း ယခုႏိုင္ငံျပန္ရပါျပီး။ ျမန္မာျပည္ႏွင့္ မေရွးမေႏွာင္း ၁၉၄၈ ေမလထဲတြင္ လြတ္လပ္ေရးရခဲ့ၾကသည္။
၁၀) ဗုဒၶတရားေဟာခ်င္လွတယ္ဆိုရင္ လိမ္လည္လွည့္ပါတ္ျပီးမွေတာက္ ေဟာခဲ့ရတယ္ဆိုရင္ မိတ္ေဆြေတြကိုးကြယ္ သင့္ပါျပီ။ ျပီးေတာ့ ဒီေလာက္ ဗုဒၶတရား ေဟာခ်င္တယ္ဆိုရင္ အသက္ဘဲထြက္ေတာ့မယ္။ လက္၀ါးကပ္တိုင္ေပၚကေန အသက္ခ်ဳပ္ကာနီးမွာ… ဘာလို႔လူသားေတြကို ဗုဒၶတရားေဟာတာပါလို႔ မေျပာခဲ့တာလည္း။ ဘာေၾကာင့္ ရင္မဖြင့္ခဲ့တာလည္း။ ေသခါမွေတာ့ မထူဘူး အမွတ္တရားေလး လူေတြရသြားၾကပါေစတာ့လို႔ ဘာလို႔မေျပာရဲတာလည္း။ ေသေတာင္မွ ေသရဲမွေတာ့ ဒါေလးေတာ့ ဖြင့္ေျပာရဲသြားမွာပါ။
အေထြေထြရႈေထာင့္ (Miscellaneous View)
၁) ေဗာဓိေညာင္ထိုထို၀ယ္ လူုပ်ိဳဘုရားမရွိဆိုေသာ္ျငားလည္း အပ်ိဳကညာ၏ သားျမတ္စြာဘုရားကို ဗုဒၶအမ်ားကိုးကြယ္ရေသာ အခ်ိန္ေရာက္လိမ့္မည္။ ၎ဘုရား၏ နိမိတ္လကၡဏာကား၊ လက္၀ါးအုပ္နာျဖစ္၍ ပရိနိဗၺာန္ျပဳရလိမ့္မည္ ။( အနာဂတ၀ံက်မ္း ၂၀း၁၅)။
ယခုေသာ္ကား ဤက်မ္းသည္ရွားပါးေနေပသည္။ ခရစ္ေတာ္ လက္၀ါးအုပ္အနာျဖင့္ ပရိနိဗၺာန္ျပဳရမည့္အေၾကာင္းမွာ ဗုဒၶမပြင့္မီ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀၀၀ ေစာ၍ ပေရာဖက္ၾကီးေဟရွာယက ေဟာၾကားခဲ့ေလသည္။ ၎ခရစ္ေတာ္ပြင့္မည့္အေၾကာင္းကို ခရစ္ေတာ္မပြင့္မီ ဘီဟီ ၆၀၀၀ ၀န္းက်င္မွစ၍ ေဟာၾကားထားခဲ့ေလသည္။
ယေန႔မွျဗဳန္းစားၾကီး ျဖက္ပ်က္လာျခင္းမဟုတ္ေပ။ ၾကိဳတင္အနာဂတၱိျပဳ ဗ်ာဒိတ္ေပးခ်က္ ေဟာထားခ်က္အတိုင္း တစ္ခုျပီးတစ္ခု ျဖစ္ပ်က္ျပည့္စံုလာေနျခင္းသာျဖစ္သည္။ ပို၍ အံ့ၾသဘြယ္ေကာင္းေသာ အရာကား သူ႔ကို မလိုတမာမုန္းတီးျပီး၊ အတိုက္အခံ၊ မဟုတ္တမ္းတရားျပဳၾကမည္။ အေသသတ္ၾကမည္၊ သင္တို႔ (ခရစ္ယာန္)လည္း ငါ့နာမေၾကာင့္၊ လူမ်ိဳးတကာ က မုန္းတီးၾကလိမ့္မည္ တိုသည့္အခ်က္ပင္ျဖစ္သည္။ အနာဂတ၀င္က်မ္းပါအတိုင္း အမ်ားသူငါ ကိုးကြယ္ခ်ိန္ေရာက္ လွ်က္ရွိပါျပီ။
၂) ၁၂ ႏွစ္ အရြယ္၌ ရဟူဒီ ဆရာေတာ္မ်ားႏွင့္ ေဆြးေႏြးရာ မေျဖႏိုင္ၾက၍ သူ႔အား ဆရာဆင္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ ရာထူးကို ဤသို႔လြယ္လင့္တကူ ေပးၾကျခင္းမွာလည္း ထံုးတမ္းစဥ္လာမရွိၾကပါေပ။
၁. ယုဒတို႔သည္ ဘာသာေရး က်စ္လစ္ခိုင္မာ ဂရုစိုက္လြန္းသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ရာထူးကို ဘာသာေရးတြင္ ဤသို႔လြယ္လြယ္ ေပးရိုး ထံုးစံမရွိ။
၂. ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ရာထူး ေပးတင္ေျမာက္ေၾကာင္း က်မ္းစာႏွင့္ ဂ်ဴးသမိုင္းတြင္ မရွိ။ ဘုရားရွင္ကသာ ခရစ္ေတာ္အျဖစ္ ဘိသိပ္ေပးခဲ့သည္။ လူကမေပး။ လူတို႔ကမူကား ၀န္ခံရ၏။
၃. ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ရာထူးေပးမိေၾကာင္း ဆရာတင္မိေၾကာင္း ဟူ၍ ေျပာဆိုၾကခ်က္မရွိ။ ဘုရားအားျပစ္မွား၍ဟူသာ စြပ္စြဲခဲ့ၾကသည္။
၄. ရာထူး၊ ထယ္၀ါလွသည့္ ၀တ္ရံုႏွင့္ အထိမ္းအမွတ္လက္စြပ္တို႔ကိုလည္းေကာင္း ေယရႈ၀တ္ဆင္သည္ဟု မဖတ္မၾကားဘူးပါ။
၃) တိဗက္ဘာသာ စကား၊ မြန္ဘာသာစကား၊ တတ္ေျမာက္ေၾကာင္းလည္း မွတ္တမ္းမရွိပါ။
၄) ရဟန္းေတာ္ ၂၀ ႏွစ္၌ ျဖစ္သည္ဆိုသည္ဆုိလွ်င္ အထြတ္အျမတ္ျဖစ္ေသာ ထိုရဟန္းအား မကိုးကြယ္ၾကဘဲ အယ့္ေၾကာင့္ ေၾကာင္သူေတာ္မ်ားအား ယေန႔ကိုးကြယ္ေနၾကပါသနည္း။
၅) ကတိ ၇ ခ်က္ေပးရသည္၊ ေနာက္ဆံုး ၇ ခ်က္ေျမာက္တြင္ သို႔မွသာလွ်င္ သင္သည္ ေသသည္၏ အျခားမဲ့၌ အလြန္ခ်မ္းသာသုခႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ျဗဟၼာဘံုသို႔ ေရာက္လိမ့္မည္ဟု ဆိုထားေသာေၾကာင့္။ ခရစ္ေတာ္ သည္ ေကာင္းကင္ဘံုသို႔သာ ခ်ီေဆာင္ျခင္းခံခဲ့သည္။ သူခိုးၾကီးကိုလည္း ကတိေပးသည္။ ခရစ္ေတာ္ကို ယံုၾကည္သူတိုင္းအား ေကာင္းကင္ ႏိုင္ငံေတာ္သို႔၀င္စားခြင့္ေပးသည္။ ျဗဟၼာဘံုသို႔မဟုတ္ပါ။ ျဗဟၼာဘံုသည္ ၃၁ ဘံု အစုအ၀င္မ်သာ၊ ေကာင္းကင္ဘံုသည္ကား ၃၁ ဘံု၏ အျခားမဲ့၌ ဟိုမွာဘက္တြင္ တသီးတျခား ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ဖန္ဆင္း၍တည္ရွိသည္။ မိတ္ေဆြအားလံုး ထိုေနရာ၌ ေနရာေပးလိုသည္မွာ ဧေကာဗုေဒၶါအရွင္ ဘုရား၏ေမတၱာေတာ္သက္သက္သာ ျဖစ္ေလသည္။
၆) သင္၏နာမည္အားျဖင့္ ဘာသာ အယူ၀ါဒ တစ္ရပ္ကို ထူေထာင္ၾကလိမ့္မည္ဟု အမိန္႔ရွိကာ ဇီ၀ကိရိဋ အားျပန္ခြင့္ျပဳခဲ့သည္ဟုပါရွိသည္။က. ဆရာေတာ္မေထရ္က ခြင့္ျပဳေျပာဆိုဗ်ာဒိတ္ျပဳခဲ့လွ်င္ မိတ္ေဆြလည္း ခရစ္ယာန္ ဘာသာ၀င္ ျဖစ္သင့္ပါသည္။ ခရစ္ေတာ္ကို ကိုးကြယ္အပ္ပါသည္။ ယခုေၾကာင္သူေတာ္မ်ားႏွင့္ ယွဥ္ၾကည့္ပါေလ။
ခ. ငါ၏ အသင္းေတာ္ကို ဤေက်ာက္ေပၚမွာ ငါတည္ေထာင္မည္ဟု ေယရႈကိုယ္တိုင္ မိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ့ပါသည္။ လူတို႔၌ အသင္းေတာ္တည္ေထာင္ ခြင့္မရွိပါ။ ခရစ္ေတာ္သာလွ်င္ တည္ေထာင္ျပီး ခရစ္ေတာ္ပိုင္ေသာ အသင္းေတာ္သာလွ်င္ျဖစ္သည္။
၇) ယုဒယာျမိဳ႔၊ ေဂ်ရဳရွလင္ ႏွင့္ ဗက္လင္ျမိဳ႔ ေတြမွာ တရားေဟာရာ တရားနာသူမ်ားက ေယေဟာ၀ါး ဘုရားသခင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ရဲ့ တရားေတြ မဟုတ္ပဲ၊ ဗုဒၶကိုယ္ေတာ္ျမတ္ရဲ့ တရားေတြသာ ျဖစ္တယ္လို႔ဆိုျပီး ေယရႈကို ၀ိုင္းျပီး ပုတ္ခတ္ေျပာဆိုၾကတယ္ဟု သာသနာပဒိဌိဆရာေတြက ေရးပါသည္…
က်မ္းစာတေလွ်ာက္လံုးမွာ အျခားေသာဘုရားမ်ား၏ တရားမ်ားကို မေဟာၾကားပါ။ ဧ၀ံေဂလိတရားသာ ေဟာၾကားခဲ့၏။ ထ၀ရဘုရားႏွင့္ သူႏွင့္တလံုးတ၀တည္းျဖစ္ေၾကာင္း ၊သားေတာ္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ကယ္တင္ရွင္ျဖစ္ေၾကာင္းသာ ေဟာ၏။ ၀န္ခံ၏၊ ငါေဟာေျပာေသာ တရားသည္ ငါ၏တရားမဟုတ္၊ ေစလႊတ္ေတာ္မူေသာ အဘခမည္းေတာ္၏ တရားျဖစ္သည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ ဂ်ဴးတို႔က ေမ်ာ္ေတာ့ ဤဘုရား၊ ပြင့္လာေတာ့ အထင္မွားၾကျခင္းမ်သာ ျဖစ္ပါသည္။
၈) ဒီလိုအျဖစ္အပ်က္နဲ႔ ရင္ဆိုင္ရတဲ့အခါ ခရစ္ေတာ္ဟာ သူ႔ရဲ့ဆရာ အရိယာပုတၱမဟာေထရ္က သူ႔ကိုမွာ လိုက္တဲ့ ပရိယာယ္ကိုသံုးရမည္ဆိုတဲ့ စကားကို အမွတ္ရျပီး၊ သူေဟာတဲ့တရားဟာ ေယေဟာ၀ါ ေဟာတဲ့တရားျဖစ္ေၾကာင္း၊ သူဟာ ေယေဟာ၀ါေဟာတဲ့တရားျဖစ္ေၾကာင္း လွည္းစားျပီးေျပာျပလိုက္သတဲ့၊ အမွန္မွာ သူဟာ ပရိယာယ္ သံုးရမယ္ဆိုတဲ့စကားကို အဓိပၸါယ္ ေကာက္မွား၊ ယခုလိုလွည့္စားလိုက္ျခင္းျဖစ္တယ္၊ အဲ့ဒီလို အလွည့္စားမွား လိုုက္တဲ့အတြက္ ခရစ္ေတာ္ဟာ လက္၀ါးကပ္တိုင္မွာတင္ျပီး ရဟူဒီဘုန္းၾကီးမ်ားႏွင့္ ေရာမလူမ်ိဳးတို႔ရဲ့ အသတ္ခံသြားရသတဲ့။
ေယရႈဟာ ဥပေမယ်ေတြသံုးျပီး ေဟာတတ္တဲ့ ဘုရား။ အတိအလင္းေဟာတတ္တဲ့ဘုရား၊ သတၱေျပာင္ျပီး၊ ရဲ၀ံ့တဲ့ႏွလံုးရည္ျပည့္၀တဲ့ ရဲ၀ံ့တဲ့ဘုရားပါ။ လက္၀ါးကပ္တိုင္မွာ အေသခံဘို႔လည္း ၾကိဳသိျပီးသားပါ ( ေဟရွာ ၅၃း၉)။ လက္၀ါးကပ္တိုင္မွာ ေသရတာမွာ အျပစ္သား ေၾကာင္သူေတာ္( ဘုရားကိုအံတုျပီး ဘုရားျဖစ္ခ်င္ၾကတဲ့ မာရ္နတ္ေနာက္လိုက္ေတြ) အားလံုးအတြက္ပါ။ ေရာမ ၅း၈ ငါတို႔သည္ အျပစ္ရွိစဥ္ပင္ ခရစ္ေတာ္သည္ ငါတို႔အတြက္ေၾကာင့္ အေသခံေတာ္မူ၏ ( အရိေမတၱယ်) လို႔ဆိုပါတယ္။
၉) ဒါေၾကာင့္ ရဟူဒီလူမ်ိဳးေတြက ခရစ္ေတာ္ကို သူေတာ္ေကာင္းတေယာက္ရဲ့ အသက္ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ျဖတ္မိၾကတဲ့အတြက္ ယေန႔အထိ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ရယ္ လို႔ လက္ညိဳးထိုးစရာမရွိ ကေလက၀ျဖစ္ေနၾကတာေပါ့။
ထိုကိစၥလည္း မမွန္ပါ ၊ အမွန္မွာ ထာ၀ရဘုရား သခင္ကို ျငင္းပယ္၍ ဘုရားသခင္ မႏွစ္ျမိဳေသာ ရုပ္တုဆင္းတု တို႔ကို ကိုးကြယ္ေသာေၾကာင့္သာ ဘုရားသခင္က ဒါဏ္ခတ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ဆန္ရင္းနာနာဖြတ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံျပန္ေပးမည္ ဟု ေျပာသည့္အတိုင္း ယခုႏိုင္ငံျပန္ရပါျပီး။ ျမန္မာျပည္ႏွင့္ မေရွးမေႏွာင္း ၁၉၄၈ ေမလထဲတြင္ လြတ္လပ္ေရးရခဲ့ၾကသည္။
၁၀) ဗုဒၶတရားေဟာခ်င္လွတယ္ဆိုရင္ လိမ္လည္လွည့္ပါတ္ျပီးမွေတာက္ ေဟာခဲ့ရတယ္ဆိုရင္ မိတ္ေဆြေတြကိုးကြယ္ သင့္ပါျပီ။ ျပီးေတာ့ ဒီေလာက္ ဗုဒၶတရား ေဟာခ်င္တယ္ဆိုရင္ အသက္ဘဲထြက္ေတာ့မယ္။ လက္၀ါးကပ္တိုင္ေပၚကေန အသက္ခ်ဳပ္ကာနီးမွာ… ဘာလို႔လူသားေတြကို ဗုဒၶတရားေဟာတာပါလို႔ မေျပာခဲ့တာလည္း။ ဘာေၾကာင့္ ရင္မဖြင့္ခဲ့တာလည္း။ ေသခါမွေတာ့ မထူဘူး အမွတ္တရားေလး လူေတြရသြားၾကပါေစတာ့လို႔ ဘာလို႔မေျပာရဲတာလည္း။ ေသေတာင္မွ ေသရဲမွေတာ့ ဒါေလးေတာ့ ဖြင့္ေျပာရဲသြားမွာပါ။
သမၼာတရားကိုေလ့လာဘာ..မွတ္သားဘာ..ေဝမွ်ဘာ..ကာကြယ္ဘာ ဘုရားသခင္သင့္ကိုေကာင္းၾကီးေပးပါေစ ကပ္တိုင္စစ္သည္စေမလ်ံတင့္
ဗုဒၶဘာသာဟာတိဗက္ကိုဘယ္တုန္းကေရာက္လာတယ္ဆုိတာကို..google မွာတခါမွလူေတြရွာမၾကည့္ဘဲ
ဒီျပသနာကိုအဟုတ္ထင္ျပီးတင္တာ..ေတာ္ေတာ္ေတာ့အ့ံၾသမိတယ္..အနတၱတရားဟာလူကိုမ်က္စိကန္း
ေစတာတကယ္ထင္ရွားတယ္
ဒါကေတာ့ခရစ္ယာန္စာေရးဆရာဆိုးေရသားျပဳစုထားတဲ့အေျဖဘာ
သက္ေတာ္ (၁၂) ႏွစ္ မွ အႏွစ္ (၃၀) အတြင္း ၾကားကာလ (၁၈) ႏွစ္တြင္ ေယရႈခရစ္ေတာ္သည္ ဘယ္မွာရွိေနသနည္း။ ထိုကာလ ေယရႈခရစ္ေတာ္၏ ဘ၀တစိတ္တပိုင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍
ခရစ္ေတာ္ေၾကာင့္ ...
ခရစ္ယာန္ဘာသာဆိုတာ ဓမၼေဟာင္းကို အေျချပဳထားတာမို႔ အလြန္ေရွးက်တဲ့ ဘာသာလို႔ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း တကယ့္ တကယ္ေတာ့ ခရစ္ေတာ္သာလွ်င္ ခရစ္ယာန္ဘာသာတရားကို စတင္တည္ေထာင္သူျဖစ္ပါတယ္။ ဓမၼေဟာင္း က်မ္းကာလဟာ ဂ်ဴးဘာသာ ကာလလို႔ ေျပာရင္ မမွားေလာက္ပါဘူး၊ ေလာကၾကီးစတင္ဖန္ဆင္းျခင္း ခံရျပီး ပထမလူသား အာဒံမွ ခရစ္ေတာ္မေပၚေပါက္မွီကာလတိုင္ေအ
ေအဒီ ၃၀ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ေယရႈခရစ္ေတာ္က မိမိဟာ ထာ၀ရဘုရားသခင္က ေစလႊတ္လိုက္တဲ့ ကယ္တင္ရွင္ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း ေဟာေျပာ ေၾကျငာခဲ့ေပမဲ့ ဂ်ဴးလူမ်ိဳး အမ်ားစုက မယံုၾကည္ခဲ့ပါဘူး။ ခရစ္ေတာ္ကို ျငင္းပယ္ျပီး မိမိတို႔ ပေရာဖက္ေဟာခဲ့တဲ့ ကယ္တင္ရွင္ကို ဆက္လက္ေမွ်ာ္လင့္ေနတာမို႔ ဂ်ဴးဘာသာဟာ သီးသန္႔က်န္ရစ္ျပီး ခရစ္ယာန္ဘာသာဟာ သီးျခားေပၚေပါက္လာခဲ့ပါတယ္။ ခရစ္ေတာ္ေၾကာင့္လို႔ ေျပာရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ခရစ္ယာန္ေတြရဲ့ က်မ္းစာကေတာ့ ဂ်ဴးေတြရဲ့ က်မ္းစာျဖစ္တဲ့ ဓမၼေဟာင္းက်မ္းကို မိမိတို႔ရဲ့ က်မ္းရင္းတစ္ခုအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳျပီး ခရစ္ေတာ္ေပၚေပါက္လာျပီးတဲ့ေနာက္
ခရစ္ေတာ္ဘယ္သူလဲ..
ကိုးကြယ္ရာ ဘာသာတရားတို႔တြင္ အေျခခံပုဂၢိဳလ္ကေတာ့ရွိစျမဲပါ။ ကမာၻေပၚတါင္ ယံုၾကည္ကိုးကြယ္တဲ့ ဘာသာၾကီးမ်ားစြာအနက္ ဗုဒၶဘာသာရဲ့ အေျခခံပုဂၢိဳလ္ ဗုဒၶေလာင္းလ်ာ သိဒၶိတၱမင္းသားကို BC567 မွာ ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။ ခရစ္ယာန္ဘာသာရဲ့ အေျခခံပုဂၢိဳလ္ ခရစ္ေတာ္ကို AD 2 မွာ ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။ အစၥလမ္ဘာသာကို ေဖၚထုတ္သူ မုဟမၼာဒ္ကိုေတာ့ AD 571 မွာ ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။ ခရစ္ယာန္ဘာာကို ေဖၚထုတ္သူ ေယရႈခရစ္ေတာ္ရဲ့ ဇာတိဇစ္ျမစ္ကို ေလ့လာၾကည့္တဲ့အခါ ေရာမမ်ားအုပ္စိုးရာ ပါလက္စတိုင္းေဒသကို ျပန္သြားၾကရမွာျဖစ္ပါတယ္။
ဘီစီ ၆၃ မွာ ေဂ်ရုဆလင္ျမိဳ႔ဟာ ေရာမတို႔ လက္ေအာက္ကို က်ဆင္းခဲ့ရတယ္။ Augustus Caesar ဟာ ဘီစီ ၂၇ မွာ ေရာမအင္ပါယာရဲ့ ဧကရာဇ္ဘုရင္တစ္ပါးျဖစ္လာခဲ့တယ္။
ေယာသပ္နဲ႔ မာရိ နွစ္ဦးစလံုးကို ဗက္သလီဟင္ျမိဳ႔မွာ ဖြားျမင္ခဲ့ပါတယ္။ ေစ့စပ္ခ်ိန္မွာ နာဇရက္မွာ သူတို႔ရွိေနၾကျပီ။ ေယာသပ္ရဲ့ အသက္ေမြးလမ္းေၾကာင္းကေတာ့ လက္သမားအလုပ္၊ ခရစ္ေတာ္ရဲ့ ဘ၀အစမွာပဲ ျပႆနာတစ္ခု ေတြ႔ရပါတယ္။ မာရိဟာ အပ်ိဳစင္ကေလးတစ္ေယာက္၊ ေယာသပ္နဲ႔လည္း မရင္းႏွီးရပဲနဲ႔ ကိုယ္၀န္ရွိလာတယ္။ ထာ၀ရဘုရား၏ သန္႔ရွင္းေသာ၀ိညာဥ္ေတာ္ သက္ေရာက္မႈျဖစ္တယ္။ မေမြးရေသးေသာသားကိုလည္း ေယရႈဟု အမည္မည့္ရျပန္သတဲ့။
မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဟု ေတြးစရာျဖစ္ပါတယ္။ သမိုင္းဆရာ၊ ဘာသာေရးဆရာတို႔ အျပင္းအထန္ အျငင္းသန္ခဲ့ၾကရပါတယ္။ သို႔ေသာ္ တကယ္ပင္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္္။ အပ်ိဳစင္ဘ၀ႏွင့္ ကိုယ္၀န္ကို လြယ္ကာ အပ်ိဳးစင္ဘ၀ႏွင့္ပင္ ေယရႈကိုေမြးဖြားခဲ့တာပါ။ ေယရႈကို မာရိေမြးဖြားခဲ့တာပါ။ ေယရႈကိုေမြးဖြားျပီးသည့္တိုင္ေအ
ဒီဘ၀ရဲ့ အစအဦးမွာ ေယာသပ္နဲ႔ မာရိရ့ဲ သားဟုတ္မဟုတ္ ျပႆနာအပိုင္းအစကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ယံုၾကည္ဖို႔ရန္ ခက္ခဲျပီး အခ်ိဳ႔ေသာခရစ္ယာန္ဘာသာ ဆန္႔က်င္သူ Anti-christ မ်ားက ေထာက္ျပေ၀ဖန္စရာျဖစ္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႔ဆိုရင္ ပိုျပီးဆိုး၀ါးစြာ ေျပာဆိုေရးသာရင္း မယ္ေတာ္မာရိကို ေစာ္ကားသလိုျဖစ္လာပါေသးတယ္။ စာေပလက္တံရွည္မ်ားနဲ႔ သိမ္းရိုက္တဲ့အခါ ယံုၾကည္သူအခ်ိဳ႔ရဲ့ စိတ္ထဲမွာ ဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္ရပါေသးတယ္။
စဥ္းစားၾကည့္ရေအာင္ ....
ကိုယ္၀န္အငွားလြယ္တဲ့အခါ မိန္မသားဟာ လင္ေယာကၤ်ာတစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔ ရင္းႏွီးဖို႔မလိုသလို သူမရဲ့ ဗီဇအေသြးအသားလည္း ပါ၀င္ဖို႔မလိုဘူး၊ သူက သားအိမ္ကို ေခတၱေပးထားရတာပဲ၊ ေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္နဲ႔ ဆက္ဆံမႈကင္းတဲ့ မိန္းကေလးဟာ အပ်ိဳစင္ပဲမဟုတ္လားဗ်ာ၊ ကမၻာေပၚမွာ သံ၀ါသမျပဳပဲ ပထမဆံုးကိုယ္၀န္အငွားလြယ္တဲ့ကိစ
၁၂ ႏွစ္သားကာလအထိ ....
ေယရႈခရစ္ေတာ္ရဲ့ ငယ္စဥ္ဘ၀ကို ခရစ္၀င္က်မ္းေတြမွာ ျပည့္ျပည္စံုစံုဖတ္ရတဲ့အခါမွာလည
အဲဒီေနာက္မွာ ...
သက္ေတာ္စဥ္ရဲ့ အခန္းက႑ကြယ္ေပ်ာက္သြားခဲ့ပါတယ္။
ေယရႈသည္လည္း အစဥ္အတိုင္းၾကီး၍ ပညာတိုးပြားလ်က္ ဘုရားသခင္ေရွ႔၊ လူေရွ႔မွာ မ်က္ႏ်ာရေတာ္မူ၏ (လုကာ ၂း၅၂) လို႔ ေဖၚျပထားပါတယ္။ အဂၤလိပ္ဘာသာအားျဖင့္ ...
"Jesus went back with them to Nazareth, where he was obdient to them" 51.a
"Jesus grew both in body and in wisdom, gaining favor with God and men." (52)
ဟုတ္ပါတယ္။ ၁၈ ႏွစ္ကာလမွာ ခရစ္ေတာ္ ဘာလုပ္ေနသလဲ၊ ဘာျဖစ္ေနသလဲ၊ သို႔မဟုတ္ ဘယ္ကိုသြားေနသလဲ၊ H.E Dana ၏ A Life of Christ စာအုပ္ စာမ်က္ႏွာ ၁၈ တြင္
"This experience, however, brought no expression of arrogance of ogotism on the parts of the boy Jesus. Here turned with Mary and Joseph to Nazareth subject to them as in the past. Of his experience from that time to the beginning his public ministry we know nothing in detail, but only in a general way that he led a normal but pure and benevolent life. It is generally believed that Joseph died in the early years of Jesus manhood and that Jesus then became the head of the Nazareth household .. ဟုေဖာ္ျပထားပါသည္။
၀င္းေမာ္ဦးစာေပမွထုတ္ေ၀ခဲ့ဖူးေ
ပါေမကၡဂိုးရစ္ခ္က ...
ခရစ္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္ ေဟျဗဲဘာသာနဲ႔ ေရးထားတဲ့ မွတ္စုကို ရရွိခဲျပီး ၁၉၂၅ ခုႏွစ္က ခရစ္ေတာ္မသိေသးေသာ သြန္သင္ေဟာေျပာခ်က္မ်ား ဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႔ စာအုပ္ထုတ္ေ၀ခဲ့သတဲ့၊ ခရစ္ေတာ္ရဲ့ ၁၈ ႏွစ္ကာလ သက္ေသခံခ်က္ေတြကို စာရြက္ေပါင္း ၁၀၀ ေက်ာ္မွာ ခရစ္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ လက္ေရးနဲ႔ ေရးသားခဲ့တာလို႔ ဆိုပါတယ္။
အဲသလို စာေရးသားထုတ္ေ၀မႈေတြနဲ႔အတူ ေဟာေျပာသြန္သင္မႈေတြေၾကာင့္ ခရစ္ေတာ္ရဲ့ သက္ေတာ္စဥ္ဟာ ပိုျပီးရႈပ္ေထြးေနာက္က်ိ လာခဲ့ပါတယ္။ တစ္ခါ ေရာမလူမ်ိဳး ဘုရင္ခံ ပြန္တီယပ္စ္ ပစ္ေလးရဲ့ စာတမ္းဆိုျပီး ကိုးကားမႈလုပ္ျပီး ေရးသားထုတ္ေ၀မႈေတြေၾကာင့္ ခရစ္ေတာ္ရဲ့ Silent Year ဟာ ပေဟဋိဆန္လာပါတယ္။ The Unknown Life of Christ ဆိုတဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္အတြက္နဲ႔ ယံုၾကည္မႈေရးရာမွာ အေတာ္ကေလး ကေသာင္းကနင္းႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ စာေရးဆရာတစ္ေယာက္ဟာ သူ႔ကေလာင္ကို ပြဲဆူဖို႔ သက္သက္အသံုးျပဳတဲ့အခါ အလြန္စိတ္ပ်က္စရာျဖစ္လာပါတယ္။ ေၾကာင္းက်ိဳးမခိုင္လံုပဲ ေရးသားခ်က္ေတြေၾကာင့္ အေပၚယံရွပ္ၾကည့္ရင္ေတာ့ ဟုတ္တုတ္တုတ္ပါပဲ။
(၁၈) ႏွစ္ကာလအပိုင္းအစ...
ဒီမွာ သက္ေတာ္စဥ္ ေဖာ္ျပျခင္းရဲ့ အားနည္းမႈတစ္ခုကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ရွင္လုကာဟာ ခရစ္၀င္က်မ္းေရးသူေတြထဲမွာ ပညာအတတ္ဆံုး၊ အေသးစိတ္ဆံုး ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ပါတယ္။ ေရးခ်က္ေတြ သိပ္ေကာင္းတာကိုလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခန္းၾကီး ၂ နဲ႔ ၃ အၾကားမွာေတာ့ (၁၈)ႏွစ္ ကာလကို တိတိက်က်ျဖက္ေတာက္ထားပါတယ္။
ရွင္လုကာ St. Luke ဟာ ဒီခရစ္၀င္က်မ္းကို အၾကားနဲ႔တင္ေရးတာမဟုတ္ဘူး၊ The Great Physician ဆိုတဲ့စာအုပ္မွာ လုကာန ရဲ့ အေၾကာင္းကို ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ သုေတသနျပဳခဲ့တဲ့ စာေရးဆရာ လုကာန ဟာ မယ္ေတာ္မာရိကို ေတြ႔ဆံုျပီး (ဗ်ဴး) ျပီးမွ ဒီခရစ္၀င္က်မ္းကို ေရးေၾကာင္း၊ ေတြ႔ဆံုတဲ့ေနရာ၊ ေမးခြန္းတခ်ိဳ႔နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ မွတ္တမ္းေတြရွိခဲ့သတဲ့၊ လုကာန ဟာ ခရစ္ေတာ္ရဲ့ Silent Year ကို မေမးပဲ မေနပါဘူး၊ မာရိကလည္း မေျပာပဲ မေနပါဘူး၊ သို႔ေသာ္ ဘာျဖစ္လို႔ ဒီအေၾကာင္းအရာကို ခရစ္၀င္က်မ္းထဲ ထည့္မေရးခဲ့တာလဲ၊ ေရးရဲ့သားနဲ႔ ဓမၼသစ္က်မ္းစာကို သိဂၤါယနာတင္သူေတြက အက္ဒစ္ Edit ဆန္ဆန္ တည္းျဖက္လိုက္တာလား။ မဟုတ္ဘူး။ လုကာနကိုက မေရးခဲ့တာ္။
အားစမ္းဖို႔ေနရာ ...
သူမေရးခဲ့တာျပႆနာမဟုတ္ဘူး၊ (၁၈)ႏွစ္ကာလကို ၀ါက်တစ္ေၾကာင္းတည္းနဲ႔ သူက ပိုင္းျဖက္သြားခဲ့ေပမဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ ခရစ္ယာန္ဘာသာကို ဆန္႔က်င္သူေတြက ဒီေနရာကို အားစမ္းျပီး ျဖိဳဖို႔ ပစ္မွတ္ျဖစ္လာတယ္။ စာအုပ္စာေပေတြ ေရးသားထုတ္ေ၀ တိုက္ခိုက္လာတယ္။ ဒါကို ဖတ္မိတဲ့ အခ်ိဳ႔ပုဂိၢဳလ္ေတြဟာ ရင္ထဲမွာ ခံစာၾကရတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ အယ္ဒီတာလုပ္ေနတဲ့ဆီကို စာအခ်ိဳ႔ေရာက္လာတယ္။ ဒီျပႆနာနဲ႔ ပါတ္သက္လို႔ ေမးျမန္းၾကတယ္။ ခက္တာက ကြ်န္ေတာ္တို႔ကလည္း ကိုယ္လုပ္ႏိုင္သေလာက္ပဲ ဆိုတဲ့ အတိုင္းအတာက ရွိေနျပန္တယ္၊ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း ဒီစာအုပ္မ်ားကို ဖတ္မိပါတယ္။ ယံုၾကည္ျခင္း ႏုနယ္သူအတြက္ေတာ့ လဲျပဳိေလာက္ပါတယ္။ ေအာက္ပါဥပမာကေလးမ်ားကို ဖတ္ၾကည့္ပါ။
ေမး။ ။ ဘယ္အရြယ္မွာ ခရစ္ေတာ္ဟာ ေရဟူဒီေက်ာင္းက ေပ်က္ကြယ္သြားပါသလဲ။
ေျဖ။ ။ ခရစ္ေတာ္ဟာ (၁၂) ႏွစ္အရြယ္မွာ ရဟူဒီလူမ်ိဳးေတြရဲ့ ဘုရားေက်ာင္းမွ ထြက္ခြာသြားခဲ့ပါတယ္။
ေမး။ ။ ခရစ္ေတာ္ဟာ ဘယ္အရြယ္ကစျပီး တရားေဟာခဲ့သလဲ။
ေျဖ။ ။ သက္ေတာ္ ၃၀က စတင္ေဟာခဲ့ပါတယ္။
ေမး။ ။ ဒါျဖင့္ အသက္ (၁၂)ႏွစ္က အသက္(၃၀)အထိ (၁၈)ႏွစ္လံုးလံုး ခရစ္ေတာ္ဟာ ဘယ္သြားေနပါသလဲ။
ေျဖ။ ။ သူ႔ရဲ့ ေမြးစားဖခင္ ရွင္ေယသပ္နဲပ အတူတကြ ေနထိုင္လ်က္ရွိပါတယ္။
ေမး။ ။ အဖိုတန္ (၁၈)ႏွစ္ လံုးလံုး ခရစ္ေတာ္ဘာမ်ားလုပ္နပါသလဲ။
တိဗက္ကို သြားမသြား ....
ပါေမာကၡဂိုးရစ္ခ္က ေယရႈခရစ္ေတာ္ဟာ သက္ေတာ္ (၁၂)ႏွစ္မွ (၃၀)ႏွစ္အတြင္း တိဗက္ျပည္ကိုသြားျပီ ဘာသာတစ္ခုကို ေလ့လာဆည္းပူးခဲ့တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
R.W.F Wootoon ကေတာ့ သူ႔ရဲ့ Christian Worship စာအုပ္မွာ "But we do not know of any other visit in the first 30 years of His life (Pg-41)" လို႔ ေဖၚျပထားပါတယ္။
တကယ္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ေအဒီ-၃၀ ခုႏွစ္ပတ္၀န္းက်င္မွာ ခရီးလမ္းပန္းဟာ ခက္ခဲလွပါတယ္။ တိဗက္နဲ႔ ပါလက္စတိုင္းဟာ မိုင္ေပါင္း ၄၀၀၀ မက ကြာေ၀းမယ္။ ေျခက်င္ခရီးကို (ဂိုးရစ္ခ္ရဲ့ အဆိုအရ ေလးလၾကာ ခရီးႏွင္ျပီး) သြားတယ္ဆိုတာ ျဖစ္ႏိုင္စရာမရွိပါဘူး။ သူဘာအတြက္ သြားသလဲဆိုတာကလည္း ရွိေသးတယ္။ ဘာသာတရားတစ္ခုကို သြားေရာက္ဆည္းပူးတာလို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဂိုးရစ္ခ္ရဲ့ ျပႆနာကေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဘာသာတရားဟာ တိဗက္ကို မေရာက္ေသးဘူးဆိုတာ မသိတဲ့ျပႆနာပဲ။ သမိုင္းက်မ္းအဆူဆူအရ ေယရႈခရစ္ေတာ္ သြားေရာက္ေလ့လာတဲ့ ဘာသာတရားဟာ တိဗက္ကို (A.D 645-650) ေလာက္မွ ေရာက္တာပါ။ ေယရႈခရစ္ေတာ္သြားခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ A.D (14-32) ကေတာ့ အဲဒီမွာ ဒီဘာသာတရားကို မျပန္႔ပြားေသးတာပါပဲ။ ရိုးရိုးစဥ္းစားရင္ကို အေျဖေပၚပါတယ္။ ဘာသာတရားကို မသင္ၾကား မေလ့လာခဲ့ပါဘူး။
Image: http://en.wikipedia.org/wiki/
ေနာက္တခုက ခရီးသြားမသြား ။
မႆဲ ၂း၂၃ မွာ ခရစ္ေတာ္ကို နာဇရက္လူဟု ေခၚၾကလတၱံဟူေသာ ပေရာဖက္တို႔၏ ႏႈတ္ထြက္ႏွင့္အညီ နာဇရက္အမည္ရွိေသာ ျမိဳ႔သို႔ ေရာက္၍ အျမဲေနေလ၏။
လု ၄း၁၆ တြင္မူ ၾကီးပြားေတာ္မူရာ နာဇရက္ျမိဳ႔သို႔ ေရာက္ေတာ္မူလွ်င္ ....
စသည့္ ခရစ္၀င္က်မ္းပါ စကားမ်ားသည္ ခရစ္ေတာ္ အဘယ္မွမသြားေၾကာင္းကို ေဖၚျပထားပါတယ္။ Rev.. သိမ္းအုပ္ဆရာကမူ ခရစ္ေတာ္ သြားခဲ့ရင္ မွတ္တမ္းရွိရမယ္၊ အနည္းဆံုး ဂ်ဴးသမိုင္းမွာ ပါကိုပါရမယ္ ဟု ဆိုပါတယ္။
ဘာလုပ္ေနပါလိမ့္ ...
နာဇရက္ျမိဳ႔မွာ (၁၈) ႏွစ္တိုင္တိုင္ ေနထိုင္ခဲ့ေသာ ခရစ္ေတာ္ ဘာလုပ္ေနသနည္း။ ဤေမးခြန္းမွာလည္း စိတ္၀င္စားစရာျဖစ္ပါတယ္။ Rev .သိမ္းအုပ္ ၏ (၁၈)ႏွစ္ ျပႆနာစာေစာင္ကေလးတြင္မူ (၁၈)ႏွစ္ကာလ သူဘာလုပ္ေနသည္ကို ဓေလ့ထံုးတမ္းအျမင္ Customary View မွ တင္ျပ Point out လုပ္ပါတယ္။ မာကု ၆း၃ မွာ သူသည္ လက္သမားသားမဟုတ္ေလာ၊ မာရိ၏သားမဟုတ္ေလာ။ ယာကုပ္၊ ေယာေသ၊ ရွိမုန္ ... တို႔၏ အစ္ကိုမဟုတ္ေလာ ဟု ေဖၚျပထားပါတယ္။ အခ်က္မ်ားမွ ..
ေယရႈသည္ လက္သမားသားျဖစ္သည္။ ယုဒထံုးစံ၌ သားသမီးတို႔တြင္ အၾကီးဆံုးေသာသားသည္ မိမိ၀ါသနာပါရ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ရာ လုပ္ငန္းကို လုပ္ကိုင္ေရြးခ်ယ္၍မျပဳရ၊ ၾကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ၊ မၾကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ၊ ၀ါသနာပါသည္ျဖစ္ေစ၊ မပါသည္ျဖစ္ေစ၊ ဖခင္၏ လုပ္ငန္းကို ၀ိုင္းကူလုပ္ကိုင္ သက္ေမြးရသည္။ က်န္သားသမီးမ်ားက မိမိစိတ္ၾကိဳက္ ႏွစ္သက္ရာ၊၀ါသနာပါရာတို႔ကို လြတ္လပ္စြာ ေရြးခ်ယ္လုပ္ကိုင္ခြင့္ရၾကသည္ကိ
ေကာက္ႏုတ္၍ (၁၈)ႏွစ္ကာလသည္ ခရစ္ေတာ္ နာဇရက္ျမိဳ႔မွာပဲ လက္သမားလုပ္ေနေၾကာင္း သက္ေသထူခဲ့ပါတယ္။ H.E Dana က ေယရႈခရစ္ေတာ္၏ ဖခင္ ေယာသပ္သည္ ငယ္ရြယ္စဥ္ ကြယ္လြန္ခဲ့သည္ဟု ဆိုသျဖင့္ မိခင္၊မုဆိုးမႏွင့္ ညီ၊ညီမငယ္တို႔အား (၁၈)ႏွစ္တိတိ လုပ္ကိုငေကြ်းေမြးျပဳစုခဲ့ေၾကာင
အကယ္၍ထိုအခ်ိန္တြင္ တိဗက္သို႔ ေယရႈခရစ္ေတာ္ေရာက္ေနပါက မုဆိုးမမိခင္အိုႏွင့္ ညီ၊ညီမငယ္မ်ားစြာတုိ႔ ဘယ္လိုမ်ား ၀ေအာင္စား၍၊ လွေအာင္ေနပါ့မလဲ၊ မိမိ မိသားစုအတြက္ အလ်င္ျငိမ္းေအးေအာင္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္ကို မယံုႏိုင္စရာမရွိပါ။
ခရစ္ေတာ္၏မွတ္တမ္းဟုတ္မဟုတ္...
တကယ္ေတာ့ ခရစ္ေတာ္ တိဗက္ကို မသြားပါဘူးဆိုတာနဲ႔ ျပီးျပတ္ပါျပီ၊ သို႔ေသာ္ စာရြက္ေပါင္း ၁၀၀ ေပၚမွာ (၁၈)ႏွစ္အတြင္း အေတြ႔အၾကံဳကို သက္ေသခံထားတယ္ဆိုတဲ့ စာအုပ္၊ ေဟျဗဲဘာသာနဲ႔ ေရးတဲ့မွတ္စု၊ ၁၉၂၅ခုႏွစ္မွာ ဂိုးရစ္ခ္ ဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္က ထုတ္ေ၀ခဲ့တယ္ဆိုပဲ။ စာအုပ္ကိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္မျမင္ဖူးပါဘူး၊ ရွိတယ္ဆိုတာပဲ ၾကားဖူးတာပါ။ သို႔ေသာ္ ဒီအေၾကာင္းဟာ မမွန္ႏိုင္ဘူးခင္ဗ်။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ စာရြက္မွ မေပၚေသးပဲကိုး၊ စာရြက္၁၀၀ကို (AD-30) ေလာက္မွာ ဘယ္ကိုသြားရွာမလဲ။ ကြ်န္ေတာ့္မွာ သမီးတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ စာက်က္တဲ့အခါ အလြန္ေအာ္က်က္တတ္တယ္။ တစ္ေန႔မွာ သူက်က္တဲ့ဆယ္တန္းစာတစ္ပိုဒ္မွာ
"Paper was invented in China at the begining of the second century A.D" တဲ့၊ တကယ္ေတာ့ ဂိုးရစ္ခ္ဟာ ပါေမာကၡတစ္ဦးလို႔ ဆိုတယ္။ ဘယ္လိုပါေမကၡမ်ိဳးလဲေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ မသိတာအမွန္ပါပဲ ...
မွားေနတာေတြ ...
တစ္ခါတစ္ခါလည္း ဒီျပႆနာေတြက အသံက်ယ္လာတတ္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ အဆံမပါပါဘူး၊ ေသေသခ်ာခ်ာ ပိုင္းျခားစီစစ္ရင္ ျပီးေပ်ာက္သြားတာပါပဲ။ မွားေနတဲ့ ေမးခြန္းေတြ အမ်ားၾကီးမွ အမ်ားၾကီးပါ။ သို႔ေသာ္ ဒါေတြဟာ ခရစ္ေတာ္ရဲ့ ဘ၀အစိတ္အပိုင္းေတြကို ေရညွိတက္ေအာင္ ၾကိဳးစားခ်က္ကေလးမ်ားပဲ ..လို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္။ ထစ္ခ်ဳန္းတဲ့ မိုးၾကိဳးသံကေလးမ်ားပါပဲ။
တကယ္ေတာ့ ...
အျဖစ္အပ်က္အမွန္ကေတာ့ သမၼာက်မ္းထဲမွာ ပါျပီးသားပါ။ ေသေသခ်ာခ်ာေစ့ေစ့ငွငွ ဖတ္ရႈရင္ ျပီးျပည့္စံုေအာင္ သိႏိုင္မွာပါ။ သမၼာက်မ္းစာဟာ ျပီးျပည့္စံုတဲ့ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ဆိုတာကိုပဲ ယံုၾကည္ရပါလိမ့္မယ္။ တစ္လံုးတစ္ပါဒမွ မပိုစြန္းသလို၊ တစ္ပုဒ္တစ္ေလမွ မလိုလြန္းဘူး ိုတာကိုလည္း စိတ္ႏွလံုးမွတ္က်ံဳးရပါလိမ့္မယ္
ေယရႈခရစ္ေတာ္ရဲ့ (၁၈)ႏွစ္ကာလကို ညိဳေသာင္းဆိုတဲ့ စာေရးဆရာ (ဘာသာတရားမ်ားစြာကို သုေတသနျပဳသူ) က .. "ေယရႈသည္ ဖခင္ေယာသပ္ကဲ့သို႔ လက္သမားလုပ္၍ ေနထိုင္ခဲ့သည္မွာ အသက္၃၀တိုင္ေအာင္ ၾကာေညာင္းခဲ့ေလသည္" .. ဟုေရးခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ယံုၾကည္သူေတြအေနနဲ႔ေကာ ဘယ္လိုေျပာမလဲ၊
က်မ္းစာထဲကအတိုင္းပဲေပါ့။
က်မ္းကိုးစာရင္း
1. Christian News from Isreal Vol.1 No.(34), 1878
2. Wy of Salvation Booklet.
3. A Life of Christ (H.H Darna) 1966.
4. Christian Worship (R.W.F. Wottom)
5. ခရစ္ေတာ္၏ သက္ေတာ္စဥ္ (သန္လ်င္ေဖသြင္)
6. Buddhism (Kenneth W. Morgan)
7. ျပႆနာမ်ား
8. သမၼာက်မ္းစာ (ယုဒႆန္)
9. ကမၻာကို ခ်ဳပ္ကိုင္မည့္သူ (ေဌးလႈိင္)
10. ကယ္တင္ရွင္ ေယရႈခရစ္ေတာ္ (ႏွစ္ျခင္းသာသနာစာေပ)
11. ဘာသာၾကီးေလးခုအႏွစ္သာရမ်ား (ညိဳေသာင္း)
ဒီျပသနာကိုအဟုတ္ထင္ျပီးတင္တာ..ေတာ္ေတာ္ေတာ့အ့ံၾသမိတယ္..အနတၱတရားဟာလူကိုမ်က္စိကန္း
ေစတာတကယ္ထင္ရွားတယ္
ဒါကေတာ့ခရစ္ယာန္စာေရးဆရာဆိုးေရသားျပဳစုထားတဲ့အေျဖဘာ
သက္ေတာ္ (၁၂) ႏွစ္ မွ အႏွစ္ (၃၀) အတြင္း ၾကားကာလ (၁၈) ႏွစ္တြင္ ေယရႈခရစ္ေတာ္သည္ ဘယ္မွာရွိေနသနည္း။ ထိုကာလ ေယရႈခရစ္ေတာ္၏ ဘ၀တစိတ္တပိုင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍
ခရစ္ေတာ္ေၾကာင့္ ...
ခရစ္ယာန္ဘာသာဆိုတာ ဓမၼေဟာင္းကို အေျချပဳထားတာမို႔ အလြန္ေရွးက်တဲ့ ဘာသာလို႔ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း တကယ့္ တကယ္ေတာ့ ခရစ္ေတာ္သာလွ်င္ ခရစ္ယာန္ဘာသာတရားကို စတင္တည္ေထာင္သူျဖစ္ပါတယ္။ ဓမၼေဟာင္း က်မ္းကာလဟာ ဂ်ဴးဘာသာ ကာလလို႔ ေျပာရင္ မမွားေလာက္ပါဘူး၊ ေလာကၾကီးစတင္ဖန္ဆင္းျခင္း ခံရျပီး ပထမလူသား အာဒံမွ ခရစ္ေတာ္မေပၚေပါက္မွီကာလတိုင္ေအ
ေအဒီ ၃၀ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ေယရႈခရစ္ေတာ္က မိမိဟာ ထာ၀ရဘုရားသခင္က ေစလႊတ္လိုက္တဲ့ ကယ္တင္ရွင္ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း ေဟာေျပာ ေၾကျငာခဲ့ေပမဲ့ ဂ်ဴးလူမ်ိဳး အမ်ားစုက မယံုၾကည္ခဲ့ပါဘူး။ ခရစ္ေတာ္ကို ျငင္းပယ္ျပီး မိမိတို႔ ပေရာဖက္ေဟာခဲ့တဲ့ ကယ္တင္ရွင္ကို ဆက္လက္ေမွ်ာ္လင့္ေနတာမို႔ ဂ်ဴးဘာသာဟာ သီးသန္႔က်န္ရစ္ျပီး ခရစ္ယာန္ဘာသာဟာ သီးျခားေပၚေပါက္လာခဲ့ပါတယ္။ ခရစ္ေတာ္ေၾကာင့္လို႔ ေျပာရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ခရစ္ယာန္ေတြရဲ့ က်မ္းစာကေတာ့ ဂ်ဴးေတြရဲ့ က်မ္းစာျဖစ္တဲ့ ဓမၼေဟာင္းက်မ္းကို မိမိတို႔ရဲ့ က်မ္းရင္းတစ္ခုအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳျပီး ခရစ္ေတာ္ေပၚေပါက္လာျပီးတဲ့ေနာက္
ခရစ္ေတာ္ဘယ္သူလဲ..
ကိုးကြယ္ရာ ဘာသာတရားတို႔တြင္ အေျခခံပုဂၢိဳလ္ကေတာ့ရွိစျမဲပါ။ ကမာၻေပၚတါင္ ယံုၾကည္ကိုးကြယ္တဲ့ ဘာသာၾကီးမ်ားစြာအနက္ ဗုဒၶဘာသာရဲ့ အေျခခံပုဂၢိဳလ္ ဗုဒၶေလာင္းလ်ာ သိဒၶိတၱမင္းသားကို BC567 မွာ ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။ ခရစ္ယာန္ဘာသာရဲ့ အေျခခံပုဂၢိဳလ္ ခရစ္ေတာ္ကို AD 2 မွာ ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။ အစၥလမ္ဘာသာကို ေဖၚထုတ္သူ မုဟမၼာဒ္ကိုေတာ့ AD 571 မွာ ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။ ခရစ္ယာန္ဘာာကို ေဖၚထုတ္သူ ေယရႈခရစ္ေတာ္ရဲ့ ဇာတိဇစ္ျမစ္ကို ေလ့လာၾကည့္တဲ့အခါ ေရာမမ်ားအုပ္စိုးရာ ပါလက္စတိုင္းေဒသကို ျပန္သြားၾကရမွာျဖစ္ပါတယ္။
ဘီစီ ၆၃ မွာ ေဂ်ရုဆလင္ျမိဳ႔ဟာ ေရာမတို႔ လက္ေအာက္ကို က်ဆင္းခဲ့ရတယ္။ Augustus Caesar ဟာ ဘီစီ ၂၇ မွာ ေရာမအင္ပါယာရဲ့ ဧကရာဇ္ဘုရင္တစ္ပါးျဖစ္လာခဲ့တယ္။
ေယာသပ္နဲ႔ မာရိ နွစ္ဦးစလံုးကို ဗက္သလီဟင္ျမိဳ႔မွာ ဖြားျမင္ခဲ့ပါတယ္။ ေစ့စပ္ခ်ိန္မွာ နာဇရက္မွာ သူတို႔ရွိေနၾကျပီ။ ေယာသပ္ရဲ့ အသက္ေမြးလမ္းေၾကာင္းကေတာ့ လက္သမားအလုပ္၊ ခရစ္ေတာ္ရဲ့ ဘ၀အစမွာပဲ ျပႆနာတစ္ခု ေတြ႔ရပါတယ္။ မာရိဟာ အပ်ိဳစင္ကေလးတစ္ေယာက္၊ ေယာသပ္နဲ႔လည္း မရင္းႏွီးရပဲနဲ႔ ကိုယ္၀န္ရွိလာတယ္။ ထာ၀ရဘုရား၏ သန္႔ရွင္းေသာ၀ိညာဥ္ေတာ္ သက္ေရာက္မႈျဖစ္တယ္။ မေမြးရေသးေသာသားကိုလည္း ေယရႈဟု အမည္မည့္ရျပန္သတဲ့။
မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဟု ေတြးစရာျဖစ္ပါတယ္။ သမိုင္းဆရာ၊ ဘာသာေရးဆရာတို႔ အျပင္းအထန္ အျငင္းသန္ခဲ့ၾကရပါတယ္။ သို႔ေသာ္ တကယ္ပင္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္္။ အပ်ိဳစင္ဘ၀ႏွင့္ ကိုယ္၀န္ကို လြယ္ကာ အပ်ိဳးစင္ဘ၀ႏွင့္ပင္ ေယရႈကိုေမြးဖြားခဲ့တာပါ။ ေယရႈကို မာရိေမြးဖြားခဲ့တာပါ။ ေယရႈကိုေမြးဖြားျပီးသည့္တိုင္ေအ
ဒီဘ၀ရဲ့ အစအဦးမွာ ေယာသပ္နဲ႔ မာရိရ့ဲ သားဟုတ္မဟုတ္ ျပႆနာအပိုင္းအစကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ယံုၾကည္ဖို႔ရန္ ခက္ခဲျပီး အခ်ိဳ႔ေသာခရစ္ယာန္ဘာသာ ဆန္႔က်င္သူ Anti-christ မ်ားက ေထာက္ျပေ၀ဖန္စရာျဖစ္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႔ဆိုရင္ ပိုျပီးဆိုး၀ါးစြာ ေျပာဆိုေရးသာရင္း မယ္ေတာ္မာရိကို ေစာ္ကားသလိုျဖစ္လာပါေသးတယ္။ စာေပလက္တံရွည္မ်ားနဲ႔ သိမ္းရိုက္တဲ့အခါ ယံုၾကည္သူအခ်ိဳ႔ရဲ့ စိတ္ထဲမွာ ဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္ရပါေသးတယ္။
စဥ္းစားၾကည့္ရေအာင္ ....
ကိုယ္၀န္အငွားလြယ္တဲ့အခါ မိန္မသားဟာ လင္ေယာကၤ်ာတစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔ ရင္းႏွီးဖို႔မလိုသလို သူမရဲ့ ဗီဇအေသြးအသားလည္း ပါ၀င္ဖို႔မလိုဘူး၊ သူက သားအိမ္ကို ေခတၱေပးထားရတာပဲ၊ ေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္နဲ႔ ဆက္ဆံမႈကင္းတဲ့ မိန္းကေလးဟာ အပ်ိဳစင္ပဲမဟုတ္လားဗ်ာ၊ ကမၻာေပၚမွာ သံ၀ါသမျပဳပဲ ပထမဆံုးကိုယ္၀န္အငွားလြယ္တဲ့ကိစ
၁၂ ႏွစ္သားကာလအထိ ....
ေယရႈခရစ္ေတာ္ရဲ့ ငယ္စဥ္ဘ၀ကို ခရစ္၀င္က်မ္းေတြမွာ ျပည့္ျပည္စံုစံုဖတ္ရတဲ့အခါမွာလည
အဲဒီေနာက္မွာ ...
သက္ေတာ္စဥ္ရဲ့ အခန္းက႑ကြယ္ေပ်ာက္သြားခဲ့ပါတယ္။
ေယရႈသည္လည္း အစဥ္အတိုင္းၾကီး၍ ပညာတိုးပြားလ်က္ ဘုရားသခင္ေရွ႔၊ လူေရွ႔မွာ မ်က္ႏ်ာရေတာ္မူ၏ (လုကာ ၂း၅၂) လို႔ ေဖၚျပထားပါတယ္။ အဂၤလိပ္ဘာသာအားျဖင့္ ...
"Jesus went back with them to Nazareth, where he was obdient to them" 51.a
"Jesus grew both in body and in wisdom, gaining favor with God and men." (52)
ဟုတ္ပါတယ္။ ၁၈ ႏွစ္ကာလမွာ ခရစ္ေတာ္ ဘာလုပ္ေနသလဲ၊ ဘာျဖစ္ေနသလဲ၊ သို႔မဟုတ္ ဘယ္ကိုသြားေနသလဲ၊ H.E Dana ၏ A Life of Christ စာအုပ္ စာမ်က္ႏွာ ၁၈ တြင္
"This experience, however, brought no expression of arrogance of ogotism on the parts of the boy Jesus. Here turned with Mary and Joseph to Nazareth subject to them as in the past. Of his experience from that time to the beginning his public ministry we know nothing in detail, but only in a general way that he led a normal but pure and benevolent life. It is generally believed that Joseph died in the early years of Jesus manhood and that Jesus then became the head of the Nazareth household .. ဟုေဖာ္ျပထားပါသည္။
၀င္းေမာ္ဦးစာေပမွထုတ္ေ၀ခဲ့ဖူးေ
ပါေမကၡဂိုးရစ္ခ္က ...
ခရစ္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္ ေဟျဗဲဘာသာနဲ႔ ေရးထားတဲ့ မွတ္စုကို ရရွိခဲျပီး ၁၉၂၅ ခုႏွစ္က ခရစ္ေတာ္မသိေသးေသာ သြန္သင္ေဟာေျပာခ်က္မ်ား ဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႔ စာအုပ္ထုတ္ေ၀ခဲ့သတဲ့၊ ခရစ္ေတာ္ရဲ့ ၁၈ ႏွစ္ကာလ သက္ေသခံခ်က္ေတြကို စာရြက္ေပါင္း ၁၀၀ ေက်ာ္မွာ ခရစ္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ လက္ေရးနဲ႔ ေရးသားခဲ့တာလို႔ ဆိုပါတယ္။
အဲသလို စာေရးသားထုတ္ေ၀မႈေတြနဲ႔အတူ ေဟာေျပာသြန္သင္မႈေတြေၾကာင့္ ခရစ္ေတာ္ရဲ့ သက္ေတာ္စဥ္ဟာ ပိုျပီးရႈပ္ေထြးေနာက္က်ိ လာခဲ့ပါတယ္။ တစ္ခါ ေရာမလူမ်ိဳး ဘုရင္ခံ ပြန္တီယပ္စ္ ပစ္ေလးရဲ့ စာတမ္းဆိုျပီး ကိုးကားမႈလုပ္ျပီး ေရးသားထုတ္ေ၀မႈေတြေၾကာင့္ ခရစ္ေတာ္ရဲ့ Silent Year ဟာ ပေဟဋိဆန္လာပါတယ္။ The Unknown Life of Christ ဆိုတဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္အတြက္နဲ႔ ယံုၾကည္မႈေရးရာမွာ အေတာ္ကေလး ကေသာင္းကနင္းႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ စာေရးဆရာတစ္ေယာက္ဟာ သူ႔ကေလာင္ကို ပြဲဆူဖို႔ သက္သက္အသံုးျပဳတဲ့အခါ အလြန္စိတ္ပ်က္စရာျဖစ္လာပါတယ္။ ေၾကာင္းက်ိဳးမခိုင္လံုပဲ ေရးသားခ်က္ေတြေၾကာင့္ အေပၚယံရွပ္ၾကည့္ရင္ေတာ့ ဟုတ္တုတ္တုတ္ပါပဲ။
(၁၈) ႏွစ္ကာလအပိုင္းအစ...
ဒီမွာ သက္ေတာ္စဥ္ ေဖာ္ျပျခင္းရဲ့ အားနည္းမႈတစ္ခုကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ရွင္လုကာဟာ ခရစ္၀င္က်မ္းေရးသူေတြထဲမွာ ပညာအတတ္ဆံုး၊ အေသးစိတ္ဆံုး ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ပါတယ္။ ေရးခ်က္ေတြ သိပ္ေကာင္းတာကိုလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခန္းၾကီး ၂ နဲ႔ ၃ အၾကားမွာေတာ့ (၁၈)ႏွစ္ ကာလကို တိတိက်က်ျဖက္ေတာက္ထားပါတယ္။
ရွင္လုကာ St. Luke ဟာ ဒီခရစ္၀င္က်မ္းကို အၾကားနဲ႔တင္ေရးတာမဟုတ္ဘူး၊ The Great Physician ဆိုတဲ့စာအုပ္မွာ လုကာန ရဲ့ အေၾကာင္းကို ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ သုေတသနျပဳခဲ့တဲ့ စာေရးဆရာ လုကာန ဟာ မယ္ေတာ္မာရိကို ေတြ႔ဆံုျပီး (ဗ်ဴး) ျပီးမွ ဒီခရစ္၀င္က်မ္းကို ေရးေၾကာင္း၊ ေတြ႔ဆံုတဲ့ေနရာ၊ ေမးခြန္းတခ်ိဳ႔နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ မွတ္တမ္းေတြရွိခဲ့သတဲ့၊ လုကာန ဟာ ခရစ္ေတာ္ရဲ့ Silent Year ကို မေမးပဲ မေနပါဘူး၊ မာရိကလည္း မေျပာပဲ မေနပါဘူး၊ သို႔ေသာ္ ဘာျဖစ္လို႔ ဒီအေၾကာင္းအရာကို ခရစ္၀င္က်မ္းထဲ ထည့္မေရးခဲ့တာလဲ၊ ေရးရဲ့သားနဲ႔ ဓမၼသစ္က်မ္းစာကို သိဂၤါယနာတင္သူေတြက အက္ဒစ္ Edit ဆန္ဆန္ တည္းျဖက္လိုက္တာလား။ မဟုတ္ဘူး။ လုကာနကိုက မေရးခဲ့တာ္။
အားစမ္းဖို႔ေနရာ ...
သူမေရးခဲ့တာျပႆနာမဟုတ္ဘူး၊ (၁၈)ႏွစ္ကာလကို ၀ါက်တစ္ေၾကာင္းတည္းနဲ႔ သူက ပိုင္းျဖက္သြားခဲ့ေပမဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ ခရစ္ယာန္ဘာသာကို ဆန္႔က်င္သူေတြက ဒီေနရာကို အားစမ္းျပီး ျဖိဳဖို႔ ပစ္မွတ္ျဖစ္လာတယ္။ စာအုပ္စာေပေတြ ေရးသားထုတ္ေ၀ တိုက္ခိုက္လာတယ္။ ဒါကို ဖတ္မိတဲ့ အခ်ိဳ႔ပုဂိၢဳလ္ေတြဟာ ရင္ထဲမွာ ခံစာၾကရတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ အယ္ဒီတာလုပ္ေနတဲ့ဆီကို စာအခ်ိဳ႔ေရာက္လာတယ္။ ဒီျပႆနာနဲ႔ ပါတ္သက္လို႔ ေမးျမန္းၾကတယ္။ ခက္တာက ကြ်န္ေတာ္တို႔ကလည္း ကိုယ္လုပ္ႏိုင္သေလာက္ပဲ ဆိုတဲ့ အတိုင္းအတာက ရွိေနျပန္တယ္၊ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း ဒီစာအုပ္မ်ားကို ဖတ္မိပါတယ္။ ယံုၾကည္ျခင္း ႏုနယ္သူအတြက္ေတာ့ လဲျပဳိေလာက္ပါတယ္။ ေအာက္ပါဥပမာကေလးမ်ားကို ဖတ္ၾကည့္ပါ။
ေမး။ ။ ဘယ္အရြယ္မွာ ခရစ္ေတာ္ဟာ ေရဟူဒီေက်ာင္းက ေပ်က္ကြယ္သြားပါသလဲ။
ေျဖ။ ။ ခရစ္ေတာ္ဟာ (၁၂) ႏွစ္အရြယ္မွာ ရဟူဒီလူမ်ိဳးေတြရဲ့ ဘုရားေက်ာင္းမွ ထြက္ခြာသြားခဲ့ပါတယ္။
ေမး။ ။ ခရစ္ေတာ္ဟာ ဘယ္အရြယ္ကစျပီး တရားေဟာခဲ့သလဲ။
ေျဖ။ ။ သက္ေတာ္ ၃၀က စတင္ေဟာခဲ့ပါတယ္။
ေမး။ ။ ဒါျဖင့္ အသက္ (၁၂)ႏွစ္က အသက္(၃၀)အထိ (၁၈)ႏွစ္လံုးလံုး ခရစ္ေတာ္ဟာ ဘယ္သြားေနပါသလဲ။
ေျဖ။ ။ သူ႔ရဲ့ ေမြးစားဖခင္ ရွင္ေယသပ္နဲပ အတူတကြ ေနထိုင္လ်က္ရွိပါတယ္။
ေမး။ ။ အဖိုတန္ (၁၈)ႏွစ္ လံုးလံုး ခရစ္ေတာ္ဘာမ်ားလုပ္နပါသလဲ။
တိဗက္ကို သြားမသြား ....
ပါေမာကၡဂိုးရစ္ခ္က ေယရႈခရစ္ေတာ္ဟာ သက္ေတာ္ (၁၂)ႏွစ္မွ (၃၀)ႏွစ္အတြင္း တိဗက္ျပည္ကိုသြားျပီ ဘာသာတစ္ခုကို ေလ့လာဆည္းပူးခဲ့တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
R.W.F Wootoon ကေတာ့ သူ႔ရဲ့ Christian Worship စာအုပ္မွာ "But we do not know of any other visit in the first 30 years of His life (Pg-41)" လို႔ ေဖၚျပထားပါတယ္။
တကယ္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ေအဒီ-၃၀ ခုႏွစ္ပတ္၀န္းက်င္မွာ ခရီးလမ္းပန္းဟာ ခက္ခဲလွပါတယ္။ တိဗက္နဲ႔ ပါလက္စတိုင္းဟာ မိုင္ေပါင္း ၄၀၀၀ မက ကြာေ၀းမယ္။ ေျခက်င္ခရီးကို (ဂိုးရစ္ခ္ရဲ့ အဆိုအရ ေလးလၾကာ ခရီးႏွင္ျပီး) သြားတယ္ဆိုတာ ျဖစ္ႏိုင္စရာမရွိပါဘူး။ သူဘာအတြက္ သြားသလဲဆိုတာကလည္း ရွိေသးတယ္။ ဘာသာတရားတစ္ခုကို သြားေရာက္ဆည္းပူးတာလို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဂိုးရစ္ခ္ရဲ့ ျပႆနာကေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဘာသာတရားဟာ တိဗက္ကို မေရာက္ေသးဘူးဆိုတာ မသိတဲ့ျပႆနာပဲ။ သမိုင္းက်မ္းအဆူဆူအရ ေယရႈခရစ္ေတာ္ သြားေရာက္ေလ့လာတဲ့ ဘာသာတရားဟာ တိဗက္ကို (A.D 645-650) ေလာက္မွ ေရာက္တာပါ။ ေယရႈခရစ္ေတာ္သြားခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ A.D (14-32) ကေတာ့ အဲဒီမွာ ဒီဘာသာတရားကို မျပန္႔ပြားေသးတာပါပဲ။ ရိုးရိုးစဥ္းစားရင္ကို အေျဖေပၚပါတယ္။ ဘာသာတရားကို မသင္ၾကား မေလ့လာခဲ့ပါဘူး။
Image: http://en.wikipedia.org/wiki/
ေနာက္တခုက ခရီးသြားမသြား ။
မႆဲ ၂း၂၃ မွာ ခရစ္ေတာ္ကို နာဇရက္လူဟု ေခၚၾကလတၱံဟူေသာ ပေရာဖက္တို႔၏ ႏႈတ္ထြက္ႏွင့္အညီ နာဇရက္အမည္ရွိေသာ ျမိဳ႔သို႔ ေရာက္၍ အျမဲေနေလ၏။
လု ၄း၁၆ တြင္မူ ၾကီးပြားေတာ္မူရာ နာဇရက္ျမိဳ႔သို႔ ေရာက္ေတာ္မူလွ်င္ ....
စသည့္ ခရစ္၀င္က်မ္းပါ စကားမ်ားသည္ ခရစ္ေတာ္ အဘယ္မွမသြားေၾကာင္းကို ေဖၚျပထားပါတယ္။ Rev.. သိမ္းအုပ္ဆရာကမူ ခရစ္ေတာ္ သြားခဲ့ရင္ မွတ္တမ္းရွိရမယ္၊ အနည္းဆံုး ဂ်ဴးသမိုင္းမွာ ပါကိုပါရမယ္ ဟု ဆိုပါတယ္။
ဘာလုပ္ေနပါလိမ့္ ...
နာဇရက္ျမိဳ႔မွာ (၁၈) ႏွစ္တိုင္တိုင္ ေနထိုင္ခဲ့ေသာ ခရစ္ေတာ္ ဘာလုပ္ေနသနည္း။ ဤေမးခြန္းမွာလည္း စိတ္၀င္စားစရာျဖစ္ပါတယ္။ Rev .သိမ္းအုပ္ ၏ (၁၈)ႏွစ္ ျပႆနာစာေစာင္ကေလးတြင္မူ (၁၈)ႏွစ္ကာလ သူဘာလုပ္ေနသည္ကို ဓေလ့ထံုးတမ္းအျမင္ Customary View မွ တင္ျပ Point out လုပ္ပါတယ္။ မာကု ၆း၃ မွာ သူသည္ လက္သမားသားမဟုတ္ေလာ၊ မာရိ၏သားမဟုတ္ေလာ။ ယာကုပ္၊ ေယာေသ၊ ရွိမုန္ ... တို႔၏ အစ္ကိုမဟုတ္ေလာ ဟု ေဖၚျပထားပါတယ္။ အခ်က္မ်ားမွ ..
ေယရႈသည္ လက္သမားသားျဖစ္သည္။ ယုဒထံုးစံ၌ သားသမီးတို႔တြင္ အၾကီးဆံုးေသာသားသည္ မိမိ၀ါသနာပါရ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ရာ လုပ္ငန္းကို လုပ္ကိုင္ေရြးခ်ယ္၍မျပဳရ၊ ၾကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ၊ မၾကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ၊ ၀ါသနာပါသည္ျဖစ္ေစ၊ မပါသည္ျဖစ္ေစ၊ ဖခင္၏ လုပ္ငန္းကို ၀ိုင္းကူလုပ္ကိုင္ သက္ေမြးရသည္။ က်န္သားသမီးမ်ားက မိမိစိတ္ၾကိဳက္ ႏွစ္သက္ရာ၊၀ါသနာပါရာတို႔ကို လြတ္လပ္စြာ ေရြးခ်ယ္လုပ္ကိုင္ခြင့္ရၾကသည္ကိ
ေကာက္ႏုတ္၍ (၁၈)ႏွစ္ကာလသည္ ခရစ္ေတာ္ နာဇရက္ျမိဳ႔မွာပဲ လက္သမားလုပ္ေနေၾကာင္း သက္ေသထူခဲ့ပါတယ္။ H.E Dana က ေယရႈခရစ္ေတာ္၏ ဖခင္ ေယာသပ္သည္ ငယ္ရြယ္စဥ္ ကြယ္လြန္ခဲ့သည္ဟု ဆိုသျဖင့္ မိခင္၊မုဆိုးမႏွင့္ ညီ၊ညီမငယ္တို႔အား (၁၈)ႏွစ္တိတိ လုပ္ကိုငေကြ်းေမြးျပဳစုခဲ့ေၾကာင
အကယ္၍ထိုအခ်ိန္တြင္ တိဗက္သို႔ ေယရႈခရစ္ေတာ္ေရာက္ေနပါက မုဆိုးမမိခင္အိုႏွင့္ ညီ၊ညီမငယ္မ်ားစြာတုိ႔ ဘယ္လိုမ်ား ၀ေအာင္စား၍၊ လွေအာင္ေနပါ့မလဲ၊ မိမိ မိသားစုအတြက္ အလ်င္ျငိမ္းေအးေအာင္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္ကို မယံုႏိုင္စရာမရွိပါ။
ခရစ္ေတာ္၏မွတ္တမ္းဟုတ္မဟုတ္...
တကယ္ေတာ့ ခရစ္ေတာ္ တိဗက္ကို မသြားပါဘူးဆိုတာနဲ႔ ျပီးျပတ္ပါျပီ၊ သို႔ေသာ္ စာရြက္ေပါင္း ၁၀၀ ေပၚမွာ (၁၈)ႏွစ္အတြင္း အေတြ႔အၾကံဳကို သက္ေသခံထားတယ္ဆိုတဲ့ စာအုပ္၊ ေဟျဗဲဘာသာနဲ႔ ေရးတဲ့မွတ္စု၊ ၁၉၂၅ခုႏွစ္မွာ ဂိုးရစ္ခ္ ဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္က ထုတ္ေ၀ခဲ့တယ္ဆိုပဲ။ စာအုပ္ကိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္မျမင္ဖူးပါဘူး၊ ရွိတယ္ဆိုတာပဲ ၾကားဖူးတာပါ။ သို႔ေသာ္ ဒီအေၾကာင္းဟာ မမွန္ႏိုင္ဘူးခင္ဗ်။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ စာရြက္မွ မေပၚေသးပဲကိုး၊ စာရြက္၁၀၀ကို (AD-30) ေလာက္မွာ ဘယ္ကိုသြားရွာမလဲ။ ကြ်န္ေတာ့္မွာ သမီးတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ စာက်က္တဲ့အခါ အလြန္ေအာ္က်က္တတ္တယ္။ တစ္ေန႔မွာ သူက်က္တဲ့ဆယ္တန္းစာတစ္ပိုဒ္မွာ
"Paper was invented in China at the begining of the second century A.D" တဲ့၊ တကယ္ေတာ့ ဂိုးရစ္ခ္ဟာ ပါေမာကၡတစ္ဦးလို႔ ဆိုတယ္။ ဘယ္လိုပါေမကၡမ်ိဳးလဲေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ မသိတာအမွန္ပါပဲ ...
မွားေနတာေတြ ...
တစ္ခါတစ္ခါလည္း ဒီျပႆနာေတြက အသံက်ယ္လာတတ္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ အဆံမပါပါဘူး၊ ေသေသခ်ာခ်ာ ပိုင္းျခားစီစစ္ရင္ ျပီးေပ်ာက္သြားတာပါပဲ။ မွားေနတဲ့ ေမးခြန္းေတြ အမ်ားၾကီးမွ အမ်ားၾကီးပါ။ သို႔ေသာ္ ဒါေတြဟာ ခရစ္ေတာ္ရဲ့ ဘ၀အစိတ္အပိုင္းေတြကို ေရညွိတက္ေအာင္ ၾကိဳးစားခ်က္ကေလးမ်ားပဲ ..လို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္။ ထစ္ခ်ဳန္းတဲ့ မိုးၾကိဳးသံကေလးမ်ားပါပဲ။
တကယ္ေတာ့ ...
အျဖစ္အပ်က္အမွန္ကေတာ့ သမၼာက်မ္းထဲမွာ ပါျပီးသားပါ။ ေသေသခ်ာခ်ာေစ့ေစ့ငွငွ ဖတ္ရႈရင္ ျပီးျပည့္စံုေအာင္ သိႏိုင္မွာပါ။ သမၼာက်မ္းစာဟာ ျပီးျပည့္စံုတဲ့ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ဆိုတာကိုပဲ ယံုၾကည္ရပါလိမ့္မယ္။ တစ္လံုးတစ္ပါဒမွ မပိုစြန္းသလို၊ တစ္ပုဒ္တစ္ေလမွ မလိုလြန္းဘူး ိုတာကိုလည္း စိတ္ႏွလံုးမွတ္က်ံဳးရပါလိမ့္မယ္
ေယရႈခရစ္ေတာ္ရဲ့ (၁၈)ႏွစ္ကာလကို ညိဳေသာင္းဆိုတဲ့ စာေရးဆရာ (ဘာသာတရားမ်ားစြာကို သုေတသနျပဳသူ) က .. "ေယရႈသည္ ဖခင္ေယာသပ္ကဲ့သို႔ လက္သမားလုပ္၍ ေနထိုင္ခဲ့သည္မွာ အသက္၃၀တိုင္ေအာင္ ၾကာေညာင္းခဲ့ေလသည္" .. ဟုေရးခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ယံုၾကည္သူေတြအေနနဲ႔ေကာ ဘယ္လိုေျပာမလဲ၊
က်မ္းစာထဲကအတိုင္းပဲေပါ့။
က်မ္းကိုးစာရင္း
1. Christian News from Isreal Vol.1 No.(34), 1878
2. Wy of Salvation Booklet.
3. A Life of Christ (H.H Darna) 1966.
4. Christian Worship (R.W.F. Wottom)
5. ခရစ္ေတာ္၏ သက္ေတာ္စဥ္ (သန္လ်င္ေဖသြင္)
6. Buddhism (Kenneth W. Morgan)
7. ျပႆနာမ်ား
8. သမၼာက်မ္းစာ (ယုဒႆန္)
9. ကမၻာကို ခ်ဳပ္ကိုင္မည့္သူ (ေဌးလႈိင္)
10. ကယ္တင္ရွင္ ေယရႈခရစ္ေတာ္ (ႏွစ္ျခင္းသာသနာစာေပ)
11. ဘာသာၾကီးေလးခုအႏွစ္သာရမ်ား (ညိဳေသာင္း)
No comments:
Post a Comment
စိတ္ထဲယံုၾကည္စြဲထင္သည့္အတိုင္းလြတ္လပ္စြာမွတ္ခ်က္ေပးႏိုင္သည္
မည္သည့္မွတ္ခ်က္ကိုမွ်..ေကာင္းသည္ဆိုးသည္ခြဲျခားကာ
မွတ္ခ်က္မ်ားကိုပယ္ဖ်က္ျခင္းမလုပ္ပါ